《Opgejaagd (Nederlands)》 Hoofdstuk 1 Het was het eerste jubileum van haar huwelijk. Het was een jaar geweest met veel emoties. En onzeker heden. Een. Kleine 2 maanden geleden had ze niet kunnen in denken dat ze nu nog steeds gelukkig zou zijn. Haar Partner en nu al bijna een jaar echtgenoot Floris Wolfs lag toen nog in coma en had 1 voet in zijn graf. Bijna blijde benen zelfs. Ze had doods bang geweest dat hij haar en hun dochtertje Carmen alleen zou achterlaten. Als ze er over na dacht waren de laatste 2 jaar heftig geweest. Sinds ze undercover was geweest in een Speciale Club om vermissingen van jonge meisjes op te lossen. Wat gelukt was maar een van de Zeden agenten joris Bols had de zoon geweest van haar oude vijand, jens Bols. En net als zijn vader had Joris haar ontvoerd. En ook meermaals verkracht. Ze had het bijna met de dood moeten bekopen. Als haar goede vriendin en collega Marion er niet was geweest. Maar gelukkig leek alles nu weer te kalmeren. Ze had ooit van haar broer Maurice geleerd om juist het meest van die kalme momenten in het leven te genieten. Storm was er genoeg. Ze ging in de keuken van haar voormalig pension op de grond zitten. Naast het kleedje waar haar 9 maanden oude dochtertje aan het spelen was met gekleurde ringen die ze als een toren om een paaltje moest doen. "Dat is nu een uitzicht waar ik het meest van geniet." Hoorde ze Floris zeggen. " De twee meisjes waar ik het meest van houd." Zei hij knielde naast hen neer kuste Carmen op haar hoofd en boog naar Eva om haar een lange kus te geven. " Zal ik lunch maken?" Vroeg hij. " Ja, ik wil ook wel lunch koken hoor, maar ja, dat wil jij niet." Zei Eva plagerig. " Ik ben niet heel groot fan van Pasta Ala Eva." Zij hij glimlachend. " Wat gaan we vandaag doen?" Vroeg hij. " Ik dacht we gaan lekker niets doen, gewoon even samen zijn met zijn drie?n. Ik heb Liselotte naar de bieb verbannen, ze moest blokken voor haar eerste examens als ze die haalt, mag ze de stage periode in." Zei Eva. " Hm met zijn drietjes of durf ik het voor te stellen alleen jij en ik?" Vroeg Floris. If you spot this narrative on Amazon, know that it has been stolen. Report the violation. Eigenlijk verlangde Eva daar wel naar. Ze hadden sinds hun huwelijk nauwelijks tijd gehad met zijn 2. " Wat doen we dan met Carmen?" Vroeg eva. " Ik geloof dat daar tante Marion wel van pas kan komen." Zei Floris lachend naar haar. "Wolfs je hebt wel eens goede idee?n." Zei Eva ondeugend glimlachend. " Zal ik Marion dan bellen?" Vroeg hij. Eva knikte. Een klein half uur later stond Marion in de woonkeuken. " Goede middag." Zei ze glimlachend. "Zeg het is toch wel goed als ik lekker ga shoppen met die kleine van jullie h¨¨?" Vroeg ze. Eva knikte. " Niet te veel verwennen h¨¨." Zei ze plagend. " Dat is mijn baan als peet tante Eef." Grinnikte Marion terwijl ze Carmen op tilde. " En waar is Lotte?" Vroeg ze. "Naar de bieb die moet studeren. " Ik snap het al." Zei Marion lachend. " Even alleen zijn." Eva keek Marion aan. " Goed, ik neem dit kleine snoepje mee." Zei Marion. "HANDJES BOVEN DE DEKENS H¨¨." Riep ze gniffelend terwijl ze de trap weer op liep. Floris nam Eva in zijn armen. " Moeten we haar nog zegen dat we dat niet kunnen garanderen?" Zei hij plagend. "Ik denk het niet. Ik denk dat ze er al van uitgaan dat we dat niet gaan doen." Zei Eva grinnikend voor ze hem kuste. " Eva? , Floris? Zijn jullie thuis?" Vroeg Liselotte toen ze de woonkeuken inliep. De brief Geadresseerd aan haar zus die ze op de mat had gevonden legde ze op de keuken tafel. " Nou blijkbaar uit of zo." Zei ze tegeen zichzelf. Ze pakte een blikje cola uit de koelkast en ging nar haar kamer om verder te studeren voor haar examen. Een paar uur later kwam Lotte weer de keuken in. " O, jullie waren er wel." Zei ze toen ze haar zus en zwager aantrof. "Ja, Lotte waar komt deze vandaan?" Vroeg Eva die de brief omhoog hield. " Geen idee. Lag op de mat." Eva knikte en deed hem open. " Floris!" Riep ze ineens en gaf hem de brief. "Wees (niet) bang. We zijn jou nog niet vergeten." Was het enige wat er op de brief stond. Eva kreeg er een onbehaaglijk Gevoel van. Meestal was een tekst als deze geen goed teken. hoofdstuk 2 Na een paar weken was eva de brief a weer bijna vergeten. Het was een te drukke week geweest. Liselotte had haar examen. Alsjeblieft die zou halen wilde e in het team van Eva en Floris stage gaan lopen in uniform dienst. Ze was dan agent eerste klas. Mevrouw Zitman leek de laatste dagen zich ook niet goed te voelen dus vielen er veel taken op haar, ook de zorg voor Carmen lieten niet veel tijd over voor nadenken. "Mevrouw van dongen zou u mijn kantoor in willen komen". Zei mevrouw Zitman. "Zeg het eens mevrouw." Zei Eva. "Het is u misschien op gevallen dat ik de laatste tijd een vermoeide indruk maak." Zei ze "nauwelijks mevrouw." Eva geglimlachte." Leuk geprobeerd mevrouw van dongen. Mar ik weet wel beter. De reden dat ik u hier heb geroepen is om u op de hoogte te stellen dat ik een tijdje uit de running zal zijn en ik gevraagd heb of u mijn taken kan overnemen als u dat wilt." Eva keek haar chef aan. "Nee. Dat is niets voor mij, ik blijf liever gewoon waar ik ben." Zei eva"de Partner van Meneer Wolfs." Zei Zitman."ja precies. Ik heb eerder geprobeerd om de chef te zijn, ik heb toen geleerd dat het niets voor mij is." Zei Eva. "Dan zal ik vragen voor een nieuwe tijdelijke chef voor dit team. Weet wel dat ik niet weet of deze de regels gaat volgen of zo als ik jullie samen laat werken omdat jullie mijn beste tam zijn." Zei Zitman. "Dat zien we dan wel weer." Zei eva. "Goed dan. Ik zal er op staan dat Meneer Wolfsen of u niet word over geplaatst." Zei ze. "Dank u." Zei Eva en ze liep het kantoor uit. "Waar had ze je voor nodig?" Vroeg Floris. "Of ik haar functie tijdelijk wilden." Antwoorden Eva. "Jij? Dat is niets voor jou." Hij glimlachte naar haar. "Dat zei ik haar ook al. Papieren in vullen mensen de les lezen." Zei ze. "Al hoewel. Jouw de les lezen zou nog wel eens leuk kunnen zijn." Voegde ze plagerig toe. " Dat doe je toch wel of je nou de chef bent of niet." Zei hij haar terug plagend. "Heb jij die brief nog laten zien aan Zitman?" Vroeg Floris. "Welke brief?" Vroeg ze. " Welke brief Eef kom op. Die dreig brief van een paar weken geleden." Ze rolde met har ogen. "Welnee. Ik was hem zelf alweer vergeten niks om je druk over te maken joh." Zei eva. Floris keek haar aan. Hij vond het geen fijn gevoel dat ze het niet serieus nam, maar hij kon er niets aan doen, zo was ze nou eenmaal. Weinig maakte haar bang. Dat vond hij een van de beste eigenschappen aan haar. Ze was wat je noemt een power vrouw in de huid van een meisje. Daarom werd ze vaak onderschat. "Maar wat gaat Zitman nu doen dan?" Vroeg Floris. "Ze had het over een tijdelijke chef." Zei ze." En dat mag jij met mij delen?" Vroeg hij. "Geen idee, maar Zitman weet ook wel dat we alles aan elkaar vertellen." Floris glimlachte. "Kom de dienst zit er op." Zei hij. Bij de dag opvang van Carmen viel Eva een rode golf op. Die ze nog nooit eerder had gezien. Die hen ook even leek te volgen. "We hebben een plakker." Zei ze. "Ik weet het hij viel me al op. Ik rijd ook even wat verder." Antwoorden hij. Nadat ze een kwartier hadden rondgereden, waren ze de rode golf kwijt. "Heb met kenteken?" Vroeg Floris. "Zeg meneer Wolfs is de paus rooms?" Vroeg Eva die een foto van de auto op haar telefoon liet zien. "Bits hoor." Zei hij haar hand pakkend. If you come across this story on Amazon, be aware that it has been stolen from Royal Road. Please report it. "Ik heb het gehaald." Riep Liselotte toen ze binnenkwamen. "Jullie kijken naar Liselotte Wagenaar, agent eerste klas." Ze liet trots insigne met 1 gele streep zien. "Gefeliciteerd Lotte. "Zei Eva. "En ik mag mee lopen met Marion en haar Collega." Voegde ze er trots aan toe. "Hij heet Romeo." Zei Floris. "Goede jonge. Allen af en toe iets te veel van de regels. Maar niet te beroerd om midden in de nacht te helpen. "Ik ben goedgekeurd door een zekere Myles." Zei Lotte. "Hij zei dat hij de nieuwe chef was." Voegde ze toe. "Ja Zitman zei al dat ze van de arts tijdelijk moest stoppen. En ik wil dat nooit meer doen" Eva ging zitten. "Ergens wel jammer hoor Eef." Floris glimlachte. "Dat uniform stond je wel aantrekkelijk." Zei hij terwijl hij naar haar toe liep. "Juist. Ik ga geloof ik maar eens kijken waar Carmen mee wil spelen." Liselotte tilde haar nichtje op en liep de trap op naar haar kamer. "Blijkbaar was die opmerking te veel." Zei Eva. "Ik denk het." Antwoorden Floris haar, voor hij haar kuste. "Ok hoe werkt dit? Waar krijg ik mijn uniform?" Vroeg Liselotte de volgende ochtend toen ze het bureau in liepen. "Dat heb ik in je kastje laten leggen. Dat is boven bij onze kantoor ruimte."legde Eva uit. "We werken in 1 grote kantoor zaal, met een kantoortje voor de chef daar in, jij Romeo en Marion krijgen een blok. Eef en ik hebben er een Lucas kroon, onze zeden man heeft een eigen. Je ziet het wel." Zei Floris. "O ja, tijdens de dienst heet ik Wolfs." Voegde hij toe. "En Eva dan van Dongen?" Vroeg Lotte. "Nee ik ben gewoon Eva voor Wolfs wel Eef, maar hij is mijn partner." Verklaarde Eva. "Dus jullie houden werk en priv¨¦ compleet gescheiden?" Eva knikte toen ze de kantoorruimte in liepen. "Juist. Meneer en Mevrouw Wolfs mijn kantoor." Riep, een onbekende man die hun nieuwe chef dan moest zijn. Ze keken elkaar even aan. "Nu al pissig? Dat wordt wat." Zei Floris. Eva liep als eerst het kantoor in. "Mevrouw Wolfs." Zei de man, "van Dongen." Antwoordde ze. "U bent toch getrouwd met meneer Wolfs?" Vroeg hij. "Ja. Maar ik heb zijn naam niet aangenomen." Zei ze. "Heeft u een goed huwelijk?" Eva vond de vraag vreemd. Floris liep binnen. "Ik vroeg u wat mevrouw van Dongen." Zei hij. "Ja, maar daar hoef en ga ik geen antwoord op geven." Zei ze ge?rriteerd. De man maakten een aantekening op een kladblok. "U snapt zeker wel dat ik jullie uit elkaar moet halen?" Zei hij."nee." Zei Floris. "Eigenlijk niet nee. We zijn het beste team van Maastricht." Zei hij. "Dus begrijp ik dat even niet." De man keek hem aan. "Jullie hebben een priv¨¦relatie. Dan mag u niet samen werken. Meneer Wolfs werkt voortaan samen met meneer Sanders, mevrouw van Dongen. U met uw voormalige partner meneer Dave Coolen" Eva kreunde, "moet dat echt? Ik kan niet met die man werken." Zei ze. "Ja, dat moet echt. U gaat er maar voor zorgen dat u met elkaar kunt werken." Zei hij. "Of neemt ontslag." Eva zuchtte. En liep het kantoor uit. Op haar bureau zat Dave al op haar te wachten." Well schatje ziet er naar uit dat ik weetje partner ben." Zei hij grijnzend. "Ik ben je schatje niet." Beet Eva toe. "Toe nou lekker ding." Zei hij."kun jij mijn vrouw even met rust laten?" Vroeg Floris licht dwingend."zal niet gaan. Moet met haar werken. Maar hoe heb jij kunnen functioneren man, met dat stuk tegen over je." zei Dave zichzelf koelte toe wuivend. "Maar lekker ding van me. Er lag een brief op je bureau.heb je meer minnaars?" Vroeg hij pesterig "De enige minnaar die ik heb, is mijn man, en ga met je reet van mijn bureau af." Zei Eva. Ze opende de enveloppe en vond een foto van de Ponti met de tekst. "Vluchten kan niet meer." hoofdstuk 3 Die dreigbrieven zaten haar niet lekker. Ze hield de tweede brief geheim voor Floris. Hij zou uit zijn stekker gaan. Maar ze voelde zich niet egt meer veilig. Behalve als ze Lotte Floris en Carmen in een ruimte had. Het viel Floris ook op. "Eef wat is er?" vroeg hij haar hand pakkend. "Niets beetje gestrest door Dave." loog Eva. Hij gaf haar een kus in haar haren. "Als hij te ver gaat, vertel je dat mij h¨¨?" Eva glimlachte zwakjes. "Ik kan hem wel de baas hoor." zei eva. "Daar twijfel ik ook niet aan, maar als hij handtastelijk word." Floris maakte zijn zin niet af. Niet dat dat nodig was ze begreep wat hij wilde zeggen. "Ik ga slapen." zei eva en ze liep de woonkeuken uit. Slapen deed ze sinds ze die laatste dreigbrief had gekregen, niet echt. Hoog uit een uurtje of 2. de volgende ochtend in het bureau kreeg ze een zaak met Dave. Er waren aangiftes gedaan over aanranding door een groep van 10 jongens. "Billen knijpers dus" riep Dave. "Aanranding is wel iets meer dan dat hoor." zei Eva ge?rgerd. "En hoe gaan we die billen tikkers pakken?" vroeg hij. Eva rolde met haar ogen. "Dat word beelden bekijken."zei Eva. Ze had daar absoluut geen zin in. "Nou weet je wat je doet Lekker ding." zei Dave terwijl hij op haar bureau ging zitten. "Jij gaat braaf naar die beelden kijken. Dan ga ik wat nuttigs doen." zei hij. "Ga van mijn bureau af." zei Eva. "En als je met nuttigs doen koffieleuten bedoeld dacht ik dat even niet. Jij gaat daar op dat bureau de helft van de beelden bekijken." riep Eva boos. Ze wees naar het oude bureau van Romeo. "En waarom mag ik daar niet zitten?" vroeg hij naar Floris zijn Bureau wijzend. "Omdat je me dan afleid met je idiote gedrag." Beet eva toe. "Of met mijn looks? Ik weet dat ik nog al een mooi koppie heb." Dave legde zijn handen op haar schouders die hij binnen een seconde naar haar hals bewoog. Eva greep een van zijn handen en draaide die om. Dave schreeuwde het uit van de pijn. "Doe dat nog een keer en ik breek hem." zei Eva die hem aan keek. "Ik krijg jou nog wel in bed."zei hij. "Jij gaat daar zitten en je werk doen." Zei Eva zijn reactie negerend. "Wat ben je aan het doen?" Vroeg Floris haar een half uur later. "Beelden bekijken om massa aanrandingen te bewijzen. Ik krijg er vierkante ogen van." Zei Eva. "Niet alleen dat. Zeg schatje slaap je wel goed? Die kringen rond jouw ogen worden steeds donkerder." Zei Floris. "Gisteren niet zo. Jij kwam ook zo laat." Plaagde ze hopend dat hij het onderwerp zou laten vallen. "Er is iets met jouw Eefje. Ik ken je." Antwoorden hij en gaf haar een vlugge zoen. "Als ik het niet dat." Zei Micheal Myles. "Dit is precies de reden waarom ik jullie uit elkaar gehaald heb." "We hadden pauze. Dit is de koffie corner." Zei Floris verdedigend. "Ik tolereer dit een keer." Zei myles. En liep weg. "Zo'' n pure zonnestraal h¨¨ die man." Riep Floris ge?rgerd. Eva schoot even in de lag. "Wat ben jij dan?" Vroeg ze. "Maneschijn." Grapte Floris. Hij keek om zich heen en gaf Eva nog een kus. "Meneer Wolfs toch,dat is tegen de regels." Zei Eva plagend. "Ja weet ik mevrouw maar mijn oude partner is nogal onweerstaanbaar." Eva glimlachte en omhelsde hem even voordat ze weer terug ging naar haar scherm. Na nog 4 uur beelden te hebben bekeken leek ze iets gevonden te hebben. "Wolfs kom is." Zei ze uit gewoonte. "Wat is er?" Vroeg hij bezorgd. "Kijk daar. Ik kan het niet heel goed zien maar daar is duidelijk iets mis." Zei ze wijzend naar de beelden. Floris ging achter haar staan. "Spoel is terug." Zei hij. Na nog 3 keer kijken knikte hij. "Dat lijkt het wel ja, maar erger ze lijken te weten waar de camera''s hangen. Je kunt niet genoeg zien om aanranding te bewijzen. Op die hoek hebben we geen camera''s." Zei hij. "Wij niet nee. Maar misschien dat caf¨¦ tegen over wel." Ze genoot ervan om weer even met Floris te kunnen sparren. "Hoor ik hier niet bij betrokken te worden?" Vroeg Dave. Floris ging demonstratief op Eva''s bureau zitten."zeker wel maar ze wilde iets zeker weten. En soms kan iemand buiten een partner het duidelijker zien." Zei Floris. "Zij houd er niet van als je op haar bureau zit. "Kijk nou hij denkt je te kennen Eef." Eva glimlachte. "Ok ik ga naar dat caf¨¦ om de beelden te vragen." Zei ze en stond op. "Dan moet ik mee." Riep Dave. "Welnee jij kijkt ook al uren beelden neem jij nou wat koffie." Zei eva gespeeld vriendelijk. "Wat lief van je zeg" zei Dave verrast. Floris wist wel beter, ze wilde hem zo vaak mogelijk zo ver mogelijk uit haar buurt hebben. "Moet ik mee?" Fluisterde hij. Eva knikte. Zij en Wolfs werkte nou een maal beter. Na een kwartiertje rijden waren ze bij het bewuste caf¨¦. "Goede middag eva van Dongen dit is mijn collega Wolfs." Ze pauzeerde eventjes. "Wat kan ik voor u doen?" Vroeg de verveelde man achter de bar. "Een paar dagen geleden vond hier buiten tegen over uw zaak mogelijk een incident plaats. Wij wilde weten of u misschien beelden had hiervan." Vroeg ze. "Nee, ik ben op vakantie geweest toen zat de zaak dicht." Zei hij. "Dan draait de camera toch wel?" Zei eva vriendelijk terwijl Floris rond keek. "Ja luister is lekker ding, die krengen nemen 24 uur op en dan word het gewist h¨¨. Privacy." Zei de man. Het platte Amsterdamse accent viel haar nu pas op. "Kunt u beleefd blijven." Zei Floris. "Moet de grote stoere agent het timide meisje weer eens komen redden." Riep de eigenaar. "Timide? Mijn collega." Floris lachte de man uit. "Niks timide. Ze vecht je zo je eigen tent uit. Maar beleefdheid is wel het minste h¨¨." Eva Glimlachte even. Ze had dit zo gemist werken met Floris. "Goed dan, nee mevrouw alle beelden zijn gewist als het niet gister avond is gebeurd."zei de man. "Dat is dan heel jammer bedankt voor uw tijd." zei Eva en draaide zich om. "Eikel" zei ze fluisterend. Floris lachte zachtjes. "Wat nu?" vroeg hij. "Dat weet ik niet even na denken. " Eva''s telefoon ging. "Fijn. Myles" ze nam hem snel op "Met Eva?" ze luisterde even het viel Floris op dat haar ogen steeds bozer werden. "Ja ik ben op de hoek van de platielstraat en het vrijthof. Ja ik zal het door geven ja. Nee meneer het zal niet meer voor komen." zei eva ge?rriteerd. "Ik moet terug?" zei Floris. "Ja en Dave komt hier heen." ze snoof door haar neus."Prima. Zie ik je thuis?" Floris glimlachte en gaf haar een kus op haar wang. "Natuurlijk zal ik eens Chinees halen voor je? Dat kun je wel gebruiken straks denk ik." zei hij. Ze wist dat hij dat absoluut niet lekker vond maar het voor haar deed. "Ik wist dat er een reden was dat ik met je trouwden.Tot straks." Floris nam haar even in zijn armen. "Laat je niet gek maken door die eikel h¨¨. Blijf je veel te goed voor jouw baan zelf." Eva glimlachte. "dat mag niet onder dienst tijd." hoorde ze Dave roepen. "doe dat plakken maar in jullie eigen tijd." riep hij er achter aan. Floris liet Eva weer los. "succes."Zei hij en liep naar Dave. " 3 dingen. Houd haar veilig. Het kan me niet zo veel schelen of jij kogels moet op vangen zo lang mijn vrouw maar veilig thuis komt. Twee. Blijf met je gore poten van haar af of ik breek ze. Drie. Luister is naar haar. Je kan nog zo veel van haar leren." hij keek naar Eva. "ik ga voor dat jij nog meer in de problemen komt." If you encounter this tale on Amazon, note that it''s taken without the author''s consent. Report it. "Goed, even denken hoor.Dat caf¨¦ daar had geen beelden. Die aan de overkant heeft geen camera''s en ziet er failliet uit. Op de hoek van het vrijthof staan geen camera''s moet ik is een aantekening van maken. Wat nu?" zei Eva meer tegen zichzelf dan tegen haar partner. "buurt onderzoekje dan maar?" vroeg hij. "Is al gedaan door de Collega''s niemand heeft iets gezien of gehoord. Het vrijthof is altijd rumoerig." zei Eva. "Maar." bedacht ze in eens. "We kunnen langs deuren waar een camera deur bel hangt. Misschien hebben die iets opgepakt." Dave keek haar aan. "Die filmen niet om een hoek lekkertje." zei hij. "Niet geschoten?" zei Eva en ze liep al weg. Dave keek haar na. ''Man wat een vuur in die vrouw'' dacht hij. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij zijn baan op het spel zetten en iets eigenlijk strafbaars deed voor een vrouw als Eva. "goede middag. Eva van dongen Politie Maastricht. Mag ik u vragen of u beelden heeft van afgelopen woensdag avond rond 10 uur." vroeg ze aan een oudere dame die de deur had open gedaan. "Ach kindje ik weet niet hoe dit ding werkt ik krijg een melding als er beweging is. En als er word aan gebeld druk ik hier op maar ik weet het niet." zei de dame. Eva glimlachte vriendelijk naar haar. "Zou ik eens mogen kijken misschien kan ik het u zelfs uitleggen." Zei eva vriendelijk. Dit vrouwtje deed haar denken aan haar oma waar ze vroeger wel eens naar weg liep toen ze een jaar of 10 was. En het leven met haar vader en zijn misbruik van haar toch wel te veel werd. "Zeg Eef daar hebben we geen tijd voor." zei Dave. Eva Rolde met haar ogen. "Let maar niet op hem hoor." het oude dametje gaf haar iPhone even aan Eva. De vrouw had hem al ontgrendeld of er stond geen vergrendeling op. "Ja dank u wel." zei ze en ging zo staan dat het vrouwtje kon mee kijken. "Kijk als u hier op drukt het woordje Ring. Dan gaat u naar uw Camera bel. Als u dan op live drukt, ziet u gelijk wat er voor uw deur is. Handig h¨¨?" zei Eva. "Nu ga ik even naar opnames kijken wat de camera allemaal opgenomen heeft." Zei Eva. Ze scrolde door de beelden en vond inderdaad een best wel goed beeld van de massa aanranding. Ze zag 2 of 3 goed herkenbare gezichten. "Nou super zeg, mevrouw mag ik een paar van de opnames hebben?" vroeg Eva. "Eef. Kom je nou nog." riep hij. Eva rolde met haar ogen. "Wel een ongedurig type h¨¨?" zei het oude dametje. "Dat ziet u heel goed." zei eva. "Goed ik heb de beelden naar mijn e mail gestuurd. Als u nou ooit hulp nodig heeft met iets bel me dan." Eva gaf haar kaartje waar ze ook haar priv¨¦ nummer op schreef aan het oude vrouwtje. "Dank je wel kindje zal ik doen hoor." zei het vrouwtje. "Kunnen we nu eindelijk gaan." zei Dave ge?rgerd. Eva stapte in haar auto en reed naar het Bureau. Na de beelden goed bestudeerd te hebben en in het gezicht herkenning programma te zetten kwamen er 3 namen uit. Nick de waal. Mohamed El Hamdi. En Nigel de jong. Alle 3 een strafblad voor geweld plengingen en winkel diefstal."Zo zo. Gaan we een voetballer aan houden?" Zei Dave die over Eva''s schouder mee keek. "Zeg kun je een stukje achter uit gaan?" vroeg ze. "En als jij kon lezen zag je dat deze jonge man 18 jaar is en een blanke huidskleur heeft." zei eva ge?rgerd. Ze keek op haar Horloge. "De dienst zit er op we halen ze morgen wel op." Eva stond op en pakte haar jas van de rug leuning. "Zeg zullen we wat drinken?" vroeg Dave. "Ik ben gelukkig getrouwd." zei Eva. "Dan kun je toch wel met een collega wat drinken?" zei hij. "Niet een die zo veel toespelingen maakt naar je weet wel als jij. Oh en ik wil je nog wat zeggen trouwens. Ik heet voor jou geen Eef." Beet Eva hem toe. "Kom ga nou gewoon wat drinken met me." Smeekte Dave. "Vind ik geen slecht idee." hoorde Eva Micheal Myles zeggen. "alstublieft." smeekte Eva. Ze wilde naar huis naar. haar gezin. "Ik sta er op mevrouw van Dongen. misschien brengt het u naarder naar elkaar." zei Myles. "Reken daar maar op." fluisterde Dave. Het beviel eva niet. "Nou goed dan."zei Eva, ze wilde niet dat dit haar baan op de tocht zou zetten. Ze probeerde Floris te bellen maar kreeg zijn voicemail. "Hey schat ga jij maar lekker iets culinairs aan Carmen voeren. Ik moet met Dave wat gaan drinken."ze zuchtte. "Moet van Myles dus ga ik maar. Houd van jullie. En zie je vanavond." sprak eva uit eindelijk in in het antwoord apparaat. "Nou laten we dan maar gaan hoe eerder we daar zijn hoe eerder ik weg kan." zei Eva. Dave kreeg een vreemde glimlach om zijn mond. Maar Eva besloot die te negeren. Floris hoorde nog net zijn telefoon af gaan toen hij de keuken in liep met wat bood schappen. Als hij dan Chinees moest eten wilde hij wel een egt lekker toetje. Hij pakte zijn telefoon keek op het display ''Eva" hij wilde net op opnemen drukken toen de voicemail het over nam. Zuchtend wachten hij een minuutje en belde het nummer van de voicemail. "U heeft 1 nieuw bericht." zei de computer gestuurde stem. "Eerste nieuwe bericht. Vandaag ontvangen om 17 uur 25." vervolgden de computer stem. "Hey schat ga jij maar lekker iets culinairs aan Carmen voeren. Ik moet met Dave wat gaan drinken.moet van Myles dus ga ik maar. Houd van jullie. En zie je vanavond." hoorde hij Eva''s stem zeggen. Hij keek zijn dochter aan die in haar favoriete stoeltje hing. "Je hebt geluk meisje. Mama kan niet thuis komen eten dus gaan we wat lekkers maken." zei hij. Hij tilde haar op en liep naar de buiten deur. "we moeten wel even boodschappen doen dan." zei hij toen hij de deur met haar uitliep. Na het eten was Eva er nog niet het beviel hem niets. Eva was niet het type wat een avondje ging zuipen. Ze dronk niet eens alcohol. Hij had haar telefoon zonder dat zij het wist in zijn Find my Phone app gezet. Hij was haar al eerder bijna kwijt geraakt hij wilde er alles aan doen dat zo iets nooit meer zou gebeuren. hij zette zijn app aan en binnen een minuutje kon hij haar telefoon vinden. Hij was momenteel in een caf¨¦ met de simpele naam ''Zondag.'' daar kon haar niet snel wat overkomen. Hij wist dat de eigenaar van dat caf¨¦¨¦tje bevriend was geweest met Frank. De man Hette Ilja nog iets. Volgens Frank was dat echt iemand die 5 kwartier in een uur kletsten. Dus daar was ze wel ok. Hij sloot de App af en ging samen met Carmen tv kijken. Om een uur of 11 ging de oude vaste telefoon van de Ponti. Het verbaasde hem. Die was in geen jaren meer door iemand gebeld. "De Ponti?" Zei Floris in de oude hand set. "ja Hallo is dit Meneer Wolfs? de man van Eva?" hoorde hij een man vragen. "ja wie is dit?" vroeg Floris. "dit is Ilja Hartog van Zondag. Zeg sinds wanneer drinkt Eva alcohol?" vroeg hij. Dit beviel Floris niet. "Hoezo wat is er dan?" "nou Eva werd hier net weg begeleid door een man. Hij zei dat hij haar thuis zou brengen om dat ze te veel had gedronken. Nu ken ik Eva een beetje nou ja vroeger dan en ze dronk geen druppel." verklaarde Ilja. Floris probeerde rustig te blijven dit was niets voor Eva ze dronk nog steeds geen druppel alcohol. "nee Eef drinkt nog niet. Hoe lang geleden zijn ze vertrokken?" vroeg Floris. "klein kwartiertje." antwoorden de man. "goed u hangt nu op en belt de politie daar vraagt u naar Brigadier Dreesen en vertelt dit verhaal nog een keer. Dan zeg je haar Wolfs te bellen zij weet dan genoeg." hoofdstuk 4 Eva had Dave mee genomen naar een Caf¨¦ van een oude vriend van Frank. Het cafeetje genaamd zondag. Dat hadden ze samen ooit bedacht. Ze snapte nog steeds niet waarom. Ze liep samen met Dave het Caf¨¦ in. "Nou Zeg Evaatje van Dongen." zei de man achter de bar. "Ilja! Ik hoopte je al te treffen." zei Eva. "Nieuwe vriend?" vroeg Ilja. "Dat mocht die willen." Zei Eva. Ze nam een kruk aan de bar. "Hoe is het met jou Il?" vroeg Eva. "Prima hoor." Zei hij. "Nog steeds vrijgezel?" vroeg Eva. "Altijd he Eef. O nee sorry Eva." zei Ilja. "Maar hoe zit dat met jou en je liefdes leven." vroeg Ilja. "Geweldig. Ik ben alweer bijna 2 jaar getrouwd." Zei Eva. "Zo, zo. Wie is er goed genoeg voor jou?" vroeg Ilja. Eva bloosde. "Floris Wolfs. En we hebben een dochter." zei Eva. Ze pakte haar telefoon uit haar broek zak en liet aan Ilja een foto zien van Carmen. "Mooi kind hoor." zei Ilja. "Zeg wij gingen toch wat drinken?" vroeg Dave. "Dan ga je toch zitten?" Zei Ilja lachend. "Wat zal het zijn?" vroeg Ilja. "2 biertjes." eva schudde haar hoofd. "Een Cola Ilja." Zei ze. "Ik drink geen alcohol." "Saai hoor." zei Dave. "Vind jij misschien." Zei Eva bits. Ilja lachte eventjes. "Nog steeds een bekkie met vuur. Blij te zien dat Franks dood dat niet gedoofd heeft." Zei hij. "Eva was geweldig je te zien, maar ik moet door." Ilja liep een stukje door. "Wie is Frank?" Vroeg Dave. "Dat gaat je even niks aan." Zei Eva. "Blijkbaar iemand dierbaar, dierbaarder dan die Floris van je?" Vroeg Dave. Eva keek weg om zichzelf kalm te houden. Dave hing met zijn hand boven haar glas. "Zeg moppie, we moeten elkaar beter leren kennen, maar je zegt niks." Zei hij. "Ik zit hier omdat ik dat moet.niet omdat ik je beter wil kennen." Eva had er met de minuut minder zin in, ze dronk wat uit haar glas. "Rare smaak." Merkte ze op. "Huismerk waarschijnlijk." Zei Dave "Ilja doet niet aan huismerken voor te veel geld." Dave keek haar geamuseerd aan. "Zo. Jij bent wel beschermend h¨¨." Zei Dave. Eva dronk snel haar glas leeg. Ze wilde naar huis. "We h.h.hebben.w.wat.gedronken .ik .ga naar huis." Zei Eva stamerend. "ILJA mag ik de r.r.rekening van jou?" Ilja keek haar aan. "Eef gaat het?" Vroeg hij. "Eva Ilja."zei Eva. Het beviel haar oude vriend niets. Eva klonk wel dronken. Dat was niks voor haar. "Eva wat heb jij op?" Vroeg hij. "1 c...c...colaatje, die smaakte wel raar." Dave schudde zijn hoofd. "Ik breng haar wel naar huis." Dave legde 40 euro op de toog. "Dat zal wel genoeg zijn." Zei hij. Het zat Ilja niet lekker. Die altijd leuke vriendin van Frank die nooit drank nam omdat ze volgens haar zeggen leuker was zonder die onzin. Ze leek nu wel ladder zat. Hij pakte zijn agenda en bladerde er doorheen. Hij ging ervan uit dat Franks oude pension van Eva was nu. Hij toetste het oude nummer in hopend dat het nog klopte. "De Ponti?" Hoorde hij een vreemde stem vragen. "Ja hallo is dit Meneer Wolfs? De man van Eva?" Vroeg Ilja. "Ja, wie is dit?" Vroeg de man aan de lijn. "Dit is Ilja Hartog van zondag. Zeg sinds wanneer drinkt Eva alcohol?" vroeg hij... "Hoezo wat is er dan?" "Nou Eva werd hier net weg begeleid door een man. Hij zei dat hij haar thuis zou brengen om dat ze te veel had gedronken. Nu ken ik Eva een beetje nou ja, vroeger dan, en ze dronk geen druppel." verklaarde Ilja. "Nee Eef drinkt nog niet. Hoelang geleden zijn ze vertrokken?" vroeg Eva''s man. "Klein kwartiertje." Zei hij. "Goed u hangt nu op en belt de politie, daar vraagt u naar Brigadier Dreesen en vertelt dit verhaal nog een keer. Dan zeg je haar Wolfs te bellen, zij weet dan genoeg." De lijn ging daarna dood. In de auto van Dave was Eva in slaap gevallen. Hij grinnikte naar zichzelf in de spiegel. Het was hem weer gelukt. Het was niet dat hij een slecht mens was. Nee, helemaal niet. Hij was een geweldig politie man. De beste. Wat ze ook allemaal over die Wolfs zeiden. En wat hij nu deed ja, dat moest gewoon. Dan had zij, maar gewoon op hem in moeten gaan. Het was zijn taak om elke mooie vrouw bemind te hebben. Het was haar eigen schuld. You might be reading a stolen copy. Visit Royal Road for the authentic version. Hij stopte bij een hotel waar hij altijd een kamer had. Hij tilde Eva uit de auto en daarna droeg hij haar naar zijn kamer. Hij bond haar vast. Ze zou vast tegen stribbelen de eerste keer. Nu moest hij wachten tot ze wakker zou worden. Hij had niet op de dosis gelet. Dus wist hij niet hoe lang ze zou slapen. Na 2 uur was Eva nog niet wakker. Hij wilde eigenlijk niet langer wachten. Hij liep naar haar toe. Het moment dat hij bij Eva op bed klom, klonk er een enorme herrie uit haar jaszak. "Verdomme wat is dat?" Vroeg hij zich hard op af, hij klom weer van het bed af om de bron van het geluid te vinden. Op datzelfde moment wordt zijn deur met een klap open gegooid. Marion Dreesen rent naar binnen. "Jij weet wie ik ben. Waar is Eva. Wolfs kwam een halve minuut later ook binnen lopen. "Ik had je gewaarschuwd. Als jij niet met je poten van mijn vrouw kon af blijven dat ik ze zou breken." Riep hij terwijl hij Dave tegen de muur duwde. Marion zag Eva vast gebonden op bed liggen. "Hey Eva." Ze maakte haar los. "Eef kom op wakker worden." Zei ze. "Kom op nou." Ze keek bezorgd Floris zijn kant. "Ze wordt niet wakker." Floris keek Dave aan. "Wat heb je haar gegeven?" Dave zei niets. "Wat heeft ze binnengekregen, als ze dit niet overleefd heb jij een heel groot probleem." Zei hij. "Kom op Eef. Wakker worden." Marion tikte voorzichtig op Eva''s wangen. "Kom op nou meisje wordt wakker." Eva bleef niet reageren. "We moeten een ambulance bellen." Riep ze. "Nee dat gebeurt me niet." Riep Floris en hij liep naar Marion en Eva. "Jij arresteert hem OK." Zei hij Eva over nemend. "Kom op Eefje. Wakker worden." Hij schudde aan haar en net als Marion tikte hij op haar wangen. "Eef kom op." Na tien beangstigende minuten begon Eva te bewegen. "Goed zo meisje. Wakker worden." Zei Floris opgelucht. "Doe je ogen is open, kom op" riep hij. Na nog een minuut deed ze haar ogen open. "Hey. Dag slaapkop." Zei hij opgelucht. "Zo blij jouw ogen te zien." Voegde hij toe. "Waar ben ik?" Vroeg Eva. "Doet er niet toe, ik neem je mee naar huis." Zei hij. "Marion heb je hem vast?" Vroeg Floris. "Hij is ontkomen, het spijt me." Zei Marion haar arm ondersteunend. "Hij viel me aan." Zei ze." Ben je in orde?" Vroeg Floris. "Ja, gaat wel over, Eer ik een Jogie ben." Marion keek hem aan. "Is Eva OK?" Vroeg ze. "Ze lijkt in orde. Beetje groggy maar in orde." Zei hij. "Kom meisje ik breng je naar huis. Laat me nooit meet zo schrikken." Zei hij eva optillend. "Hoe heb jij me gevonden?" Vroeg ze de volgende ochtend. "Die maat van je Ilja vertrouwde het niet. En na jouw ontvoering heb ik je telefoon in mijn find your phone app gezet. Ik weet het Eefje dat mag ik niet zonder jou mede weten. Maar ik leef anders in constante angst dat weer een gek je mee neemt en je dit keer wel definitief van mij afneemt." Legde hij schuld bewust uit. "Ik vergeef het je." Zei ze hem omhelzend. "Myles stelde voor dat we in ploegen werkten met Romeo tot hij een nieuwe partner voor je heeft. Ik heb morgen nacht dienst, jij hebt een paar dagen vrij." Zei hij "nee, dat is een bevel mevrouw van Dongen. En niet eens van mij." Zij hij glimlachend. "Ik luister toch niet naar jouw bevelen meneer Wolfs." Zei Eva. "Dat vermoede had ik al." Hij kuste haar. "Misschien moet ik me is verslapen." Zei Floris voordat hij haar weer kuste." Hij keek op zijn horloge. "Een uur te laat, jij hebt een slechte invloed op me." Zei Floris plagerig. "Ja ja, jij wilde je verslapen." Zei Eva. Floris grinnikte. "Met jou altijd." Zei hij en kuste haar. "Ik moet nu echt weg. Ik ben rond 6 uur weer thuis." Hij gaf Eva nog een laatste kus voor hij vertrok. Ze hoorde de brieven bus klepperen. Ze trok snel even een hemd van Floris aan. En liep naar de voor deur. Daar vond ze een bruine enveloppe. Ze nam hem mee de keuken in en ging aan tafel zitten. Op de enveloppe stond alleen haar naam. Dit beviel haar niet. Ze scheurde hem open en schudde de inhoud ervan op de tafel. Er kwamen 2 kogels uit en een foto. Toen ze die omdraaide greep de paniek haar om het hart. Het was een foto van Floris en Carmen. Dit was een duidelijke doodsbedreigingen. hoofdstuk 5 Eva had Myles gebeld. En hem alles verteld. Ze wilde per se dat Floris niets zou horen. "Ja, mevrouw van Dongen, ik denk dat hij het wel moet weten." Zei Myles. "Dat wil ik niet. Wolfs is overbeschermend. Ik wilde alleen dat u op de hoogte was." Zei ze. "Goed, het is uw huwelijk. Wees alleen wel voorzichtig." Zei Myles. Ze hing op. Zo vreselijk was hij dus niet. "Eef ontbijten." Hoorden ze Floris roepen. Het was de tweede verjaardag van Carmen. Ze hadden allebei een vrije dag en ze hadden een dagje samen gepland. Toen ze beneden kwam, was Floris Carmen aan het voeren. Ze glimlachte. Ze hield zo veel van haar gezin. "Goedemorgen." Zei Floris. "Deze kleine rommelmaker wilde al weten waar mama bleef." Zei hij. Na het ontbijt waren ze naar het park gegaan waar Carmen vrolijk in het gras speelden. Eva keek elke paar minuten het park rond. Ze was bang geworden na die kogelbrief. "Eef wat is er?" Vroeg Floris. "Niets." Loog ze. "Je bent gespannen." Eva forceerde een glimlach. "Nee joh." Loog ze weer. En kuste hem. Een diepe lange zoen als of dit hun laatste keer zou zijn. "Eef is er iets?" vroeg Floris aan haar. Ze schudde haar hoofd. Het beviel hem niets. Hij voelde dat Eva iets voor hem achter hield. Hij wist alleen niet wat. "Eef, we moeten praten," zei hij die avond na het eten. Ze keek hem verbaasd aan. "Wat is er?" vroeg ze. "Jij houdt wat achter. "En ga nu niet liegen, Eva, ik ken je," zei hij. "Ik wil het er niet over hebben," zei Eva hopend dat de kous daarmee af was. "Hou eens op Eva. "Wees eerlijk tegen me." beet hij haar toe. "Ik wil er niet over praten." zei Eva weer. Hij keek haar aan. En legde 2 enveloppen op de tafel. "Wat zijn dit dan." riep hij. "Waar heb je die gevonden?" vroeg Eva. "Dat doet er even niet toe, ik vind dat ik recht heb om te weten dat mijn vrouw en kind worden bedreigd." "Ik wilde niet dat jij je zorgen zou maken." zei Eva. "Bullshit, Eef, jij wilde dit voor me verborgen houden." riep hij. "Ja.Omdat ik niet wilde dat jij je zorgen maakte, ik kan dit wel aan." zei ze. "waneer snap jij nou is dat je dat niet alleen hoeft te doen." Zei Floris zijn woede opbouwend. "Denk je dat ik het leuk vind? "Denk jij dat ik geniet van constant bang zijn dat jou of Carmen wat overkomt, want als dat zo is wil ik dat graag weten." riep ze. "Misschien vind je dat wel ja," riep hij voor hij er erg in had. "Jij zou beter moeten weten." riep Eva woedend. Ze stormde de keuken uit en ging naar buiten de stad in. Ze wilde even weg zijn. Ze deed haar telefoon uit. Ze wilde even niet gevonden worden. Uren liep ze door de stad in gedachten. Voor ze er erg in had, zat ze in het caf¨¦ van Ilja. "Evatje? "Wat doe jij hier?" vroeg hij. "Ruzie thuis," zei eva. "Zo erg kan dat toch niet zijn." vroeg Ilja. "Hij was woedend omdat ik iets achterhield." zei ze. "Dat deed jij bij Frank al." " Zei Ilja. "Wat was het dit keer?" vroeg hij. "Ik krijg al een tijdje drieg brieven. En hij wil dan weer dat ik het niet zelf aanpak." zei ze ge?rgerd. "Ik wil je niet afvallen, Eva. Maar hij heeft een punt. Hij heeft jou gekozen omdat hij van je houdt. En dus wil hij dat je veilig bent. "Ik snap hem wel." Eva keek haar oude vriend boos aan. "Jij snapt hem?" Vroeg ze. "Evatje luister." Ik weet dat jij gewend was alles zelf te moeten oplossen. Dat vond Frank ook altijd verschrikkelijk. Hij noemde dat jouw angst om van iemand te houden. Ik denk dat jij net als die man van jou alles wat je lief is, wilt beschermen. "En dat doe jij door ze van je weg te duwen", zei Ilja. "Als waar jij van houdt niet meer van jou, zijn ze veilig. "Maar is dat niet eenzaam?" Vroeg hij. "Ik ben toch getrouwd." "Beet Eva," ja. En ik zie ook wel dat jij dol bent op je gezin, maar weet hij nu waar je bent?" Eva schudde haar hoofd. "Komt dat omdat je boos op hem bent, of bang om hem te verliezen? Dus ga je zelf, maar weg, dan doet het geen pijn." Eva snoof door haar neus. Hij had gelijk en dat vond ze vreselijk. "Ga naar huis Evatje. Hij is vast net zo bang als jij." Zei Ilja voordat hij een glas chocolade melk voor haar zette. "Jij kent me beter dan ik dacht." Zei Eva. "Frank vertelde me veel. Ook dat jij iets voelde voor die partner van je." Eva verslikte in een slok. "Dat wist hij?" Ilja lachte. "Ja, dat wist hij. Hij wist ook dat je het moeilijk had na zijn aanzoek, je hield van allebei." Hij keek haar aan. "Jij laat niet snel iemand toe, Evatje, maar als iemand dan daar binnen komt." Wil je ze nooit meer laten gaan." Reading on this site? This novel is published elsewhere. Support the author by seeking out the original. Eva keek hem aan met tranen in haar ogen. "Maar bijna iedereen is weg." Zei ze."ja. Ik las het van je broer. Ik snap jou ook. Door alles zelf te proberen is degene die het meest gevaar loopt Evatje zelf. "Of niet soms?" Zei hij. "Jouw grootste angst is hun verliezen. Maar ondertussen verwacht je het wel." Eva knikte. "Ik heb alleen hem en mijn dochter nog. Wat weerhoudt hem daarboven ervan hen straks af te pakken? Hij geeft me even geluk om. Het af te nemen." Zei ze. "Maus zei te genieten van een zonnige dag, storm is er genoeg, maar." Eva maakte haar zin niet af. "Maar jij verwacht de donderwolken al ook, al schijnt de zon?" Eva knikte. "Dus dan maar alleen?" Vroeg hij. "Ik moet plassen." Eva liep weg. Ilja pakte snel zijn telefoon en belde het nummer van de ponti weer. "Ah meneer Wolfs, Ilja Hartog weet u nog? Ja, die ja, Eva is hier, kom haar zo maar ophalen." Zei hij en hing op. "Wie belde je?" Vroeg ze. "Een vriend." Zei hij. "Je gaf geen antwoord." Zei Ilja "dan maar alleen?" Ze keek diep in haar glas. "Dan is iedereen tenminste veilig." Zei ze. "Van mij houden is gevaarlijk. Ik maak alles stuk. Of ik dat nu wil of niet." Zei ze "ik houd van mijn man. En hij van mij, dat weet ik ook wel. " Zei ze " maar?" Vroeg Ilja "Maar alles waar ik van houd, gaat dood. Ik had nooit moeten toegeven aan mijn hart. Het is een kwestie van tijd. Dan raak ik ze ook kwijt. Voor 10 minuten zonneschijn krijg ik als straf 10 jaar storm." "Dat is onzin." Zei Ilja. Kijk naar mijn verleden. Frank, toen ik gelukkig was ging hij dood. Maus. Toen hij weer mijn broer wilde zijn, ging hij dood. Ik ben nu 3 jaar gelukkig geweest." Zei ze. "Dus zal het weer verdwijnen?" Vroeg Ilja. "Precies. Dus om je te antwoorden. Ja, dan maar beter alleen." Zei ze. "Hoe veel ik ook van hen houd. Ze zijn beter af zonder mij. Veiliger." Ilja kneep even in haar schouder. "Ik heb een weishijd voor je. "Zie je die glas-in-loodruit daar?" Eva knikte. "Daar zitten barsten in." Zei hij. "Dus?" Vroeg Eva. "Het is gebarsten, maar niet gebroken, jij bent dat raam. Het verdriet en de verliezen hebben je gebarsten, maar nooit gebroken. De goden hebben je getest. Misschien zijn zij je beloning. "Omdat zij je nooit hebben kunnen breken" zei Ilja. "Maar misschien zijn zij ook weer een test. En als ik hun verlies breek ik wel." Zei Eva. "Ik mag dan de sterke Eva lijken. Maar." Ze slikte. "Je bent bang?" Hoorde ze Floris zeggen. "Je belde hem." Zei Eva. Ligt ge?rriteerd "Eef niet weer in stoere sterke Eva modus terugschieten." Ze draaide zich om. "Ik weet dat je bang bent. Dat kun je voor mij niet verbergen. Dat heb jij nooit gekund." Zei Floris. "Ik ben ook bang, voor hetzelfde als jij." Eva keek van hem weg. "Maar waar jij denkt dat je mij en Carmen weg moet duwen, wil ik jullie juist bij me hebben." Zei hij "het spijt me, Eef. Ik reageerde uit mijn angst om je kwijt te raken. Zonder jou en die kleine meid heb ik niets. Dus wil ik jullie soms te strak vasthouden." Zei Floris. "Het spijt mij ook, ik had het met je moeten delen." Antwoorden Eva. Floris sloeg een arm om haar heen. "Het is al goed. Beloof me alleen dat je het voortaan probeert te delen." Vroeg hij. "Beloofd." Zei Eva. Ze kuste hem. "Jij moet Ilja zijn." Zei Floris. "En jij Floris. Eva''s partner en man." Hij knikte. "Ja, Frank was erg op je gesteld. Zelfs al was je verliefd op zijn Evatje." Zei Ilja. "Ja Ilja, als ik haar nu niet vastleg loopt ze naar hem. Hij is net zo verliefd op haar als zij op hem." Zei Ilja Frank imiterend. Eva lachte. "Dat doe je best goed." Zei ze. "Ah Frank is een eitje, je zou m''n Johnny Depp moeten horen." Plaagde Ilja. Eva keek op haar horloge, het was 2 uur Snachts. "Kom. We gaan naar huis." Zei ze. Toen ze bij de Ponti aankwamen hing er een papier op de deur. "Het is 5 voor 12 maar wanneer de klok zal slaan is onbekend.Tik tik, tik." Stond er op de brief. "Dit loopt uit de hand." Jullie gaan hier weg, Eef." Zei Floris. Eva pakte zijn hand. "Of we gaan allemaal. Of allemaal niet. "Jij blijft ook bij me." Zei ze. "Wat ze ook willen Eef. Als het geld is, betaal ik alles wat ik heb. Als ze jou willen moeten ze eerst door mij. Pak een koffer en Carmen en ga naar een hotel. Niet protesteren, luisteren. Jij schrijft voor me op welk hotel. En ik zie je daar. Ik regel een veilige plek voor ons." Hij kuste haar. "Vergeet nooit dat ik van je houd." Zei hij "dat klinkt alsof je afscheid neemt. Dat doe je me niet aan." hoofdstuk 6 Ze werd de volgende ochtend wakker. Floris had haar overtuigd om alleen met Carmen en Liselotte naar een hotel in Valkenburg te gaan. Hij zou later komen. Ze had bijna de hele nacht niet geslapen. Ze viel pas in slaap toen het weer licht begon te worden. Ze had een suite gehuurd met 2 slaap kamers. En een losse kamer voor Lotte. Ze keek naast haar hopend dat Floris er zou zijn. Maar hij was er niet. "Verdomme Wolfs je had het beloofd." Mopperde ze in zich zelf. Daarna liep ze naar de kleine huiskamer. Tot haar verbazing lag hij op de bank. "Floris." Zei ze zacht. Hij leek in een diepe slaap. Ze knielde naast h¨¨. "Word is wakker." Zei ze haar hand door zijn haar strelend. Floris schrok wakker."rustig maar. Waarom lig je hier? " Hij ging recht op zitten. " Ik dacht jij slaapt ik wilden je niet wekken." Eva gaapte. "Ik kon niet slapen." Zei ze. Hij keek haar aan. Ze had nog steeds die donkere kringen rond haar mooie ogen. "Eefje meld je ziek je hebt slaap nodig." Zei hij. "Jij niet dan?" Hij glimlachte naar haar. "Ik heb nachtdienst. Ik weet het goed gemaakt ik breng Carmen naar de cr¨¨che hier beneden. Daarna kom ik bij je liggen. Maar je meld je ziek." Ze moest wel dood moe zijn geweest. Ze ging met hem akkoord. Ze belde Michael Myles om zich ziek te melden. En ging weer liggen. Na een kwartier voelde ze hem bij haar komen. "slaap je?" Fluister hij. Ze draaide zich naar hem om. "Kan ik niet." Hij nam haar in zijn armen. "Ik ben er. Ga maar rustig slapen." Ze moet In slaap gevallen zijn. Ze werd wakker van het geluid van Floris zijn wekker. "Moet je echt weg?" Vroeg ze. "Eigenlijk wel." Zei hij. "Maar?" Vroeg Eva. "Maar. Misschien heb je mij wel aangestoken." Zei hij voordat hij haar kuste. "En ja dan moeten we wel samen goed uitzieken h¨¨?" Hij kuste haar weer. "Ja dat geloof ik ook." Zei Eva. En zoende hem. "Ik ga Carmen beneden oppikken. Zei Floris. Hij liep het huiskamertje in er lag een briefje op tafel. "Eef." Riep hij. Eva kwam de slaapkamer uit. Hij liep naar het briefje. "Verdomme Lotte app dat." Zei hij. "Wat is er?" Vroeg Eva "niets." Hij liet Eva het briefje lezen. ''Heb Carmen opgehaald na mijn dienst. Zorg wel voor haar vandaag, tot morgen. X Lotte.'' Eva lachte even. "Wat is er zo grappig?" Vroeg hij. "Niets," zei Eva. "Opluchting denk ik." Zei ze. "Maar, als Carmen bij tante Liselotte blijft." Begon hij en hij zoende Eva. "Dan kunnen we daar misbruik van maken." Zei hij "misbruik is strafbaar." Zei Eva die haar armen om zijn nek legde. "Ga je me aangeven dan?" Vroeg hij. Eva schudde haar hoofd en zoende hem. Eva liep door het bos dat ze niet herkende. Het was donker. Ze wist niet wat ze er deed. In de verte zag ze een hoop licht. Ze liep er heen. Als ze dicht erbij het licht kwam, zag ze schaduwen in een kring staan. Ze loopt verder. Bij de bron van het ligt staan een 20 tal agenten. Waaronder Marion en Romeo. "Wat is er aan de hand?" Marion loopt op haar af. "Het spijt me Eef." Zei ze. "Waar heb je het over?" Vroeg Eva. Marion leg teen hand op haar schouder. "Ik wilde dat het anders was gelopen." Zei ze. "Eva." Hoorde ze in eens achter zich. "Eva wakker worden." Ze deed haar ogen open en lag in bed. "Gaat het?" Vroeg Floris. "Ja. Het gaat wel." Zei ze. "Je was nog al aan het woelen." Zei hij. "Ja rare droom." Floris kuste haar in haar haren. "Wil je er over praten?" Eva schudde haar hoofd. "Nee het is niet belangrijk." Ze wilde niet zwak lijken. Vooral niet tegen over Floris. Zwakte tolereerden ze niet van zich zelf. En toegeven dat ze nog altijd bang was dat was niet haar stijl. Ze had inmiddels een vermoede wie haar bedreigden. De enige die ze kon bedenken was Paul de Gruijter de eigenaar van de club waar ze undercover was. Ze was alleen bang voor wat ze wilden het konden 3 mogelijkheden zijn 1 ze wilden geld. Dat wilde ze wel betalen als haar gezin dan maar veilig was. 2 ze wilden haar. Daar wilde ze wel over na denken als ze hun dan met rust liet. Of 3 wraak. En dan zouden ze niet stoppen tot ze haar gebroken hadden. En de enige manier dat ze haar konden breken was het laatste af nemen waar ze echt van hield. Floris en Carmen. Op haar laptop zocht ze op waar de Gruijter woonden. Ze wilde dit oplossen ze wilde dat het allemaal over zou zijn. Dat ze weer naar huis kon en verder met haar leven. Ze wist dat hij veroordeeld was voor anderhalf jaar cel maar die was inmiddels over. Dus zou hij weer op vrije voeten moeten zijn. Na een korte speurtocht had ze het gevonden. Ze liet voor Floris een briefje achter en vertrok. Ze hoopte op tijd terug te zijn en dat het eindelijk opgelost zou zijn ze was klaar met de angst die ze elke minuut van elke dag voelden. Ze belde aan. Bij het simpele huisje waar de Gruijter zou moeten wonen. Een jonge vrouw van eva''s leeftijd deed de deur open. "Goede avond is de heer de Gruijter thuis?" vroeg eva zo vriendelijk als ze kon. De vrouw schudde haar hoofd. Ze had een schichtige blik in haar ogen. "Weet u waar ik hem kan vinden?" vroeg ze. De vrouw schudde weer haar hoofd. "Hij zei dat het vandaag eindelijk 12 uur zou zijn." zei de vrouw. "Wat bedoeld u?" vroeg ze. "Ik moest dit aan u geven zo gouw u aan de deur zou staan." zei de vrouw en ze gaf eva een enveloppe. "De klok slaat. Nu is dit nog inkt de volgende is in bloed." stond er in de brief die er uit kwam. De foto die er bij kwam, liet de deur nummers zien van het hotel. In paniek rende Eva naar haar auto en reed terug onderweg belde ze naar het bureau. "Dreesen?" zei Marion. "Marion ik heb geen tijd om het uit te leggen Floris zou er bijna moeten zijn. Zeg hem dat ze weten waar we zijn en dat ik weer een brief heb gekregen. " Riep Eva. En ze drukte haar gas pedaal nog dieper in. Bij de deur van het hotel gooide ze haar deur open en rende naar binnen. "Mevrouw u kunt daar niet parkeren." zei de man bij de deur. Eva pakte haar politie pasje en liet hem zien in het voorbij rennen. Het kon haar even niet schelen of ze haar op de vingers zouden tikken voor misbruik van haar pasje. Bij hun kamers stond er een deur open. Dit zou Floris nooit doen. Hij was een beetje te parano?de om deuren onbeheerd te laten. Reading on this site? This novel is published elsewhere. Support the author by seeking out the original. Voorzichtig liep ze de kamer in. "Lotte?" zei ze."Carmen?" haar dochter reageerde altijd op haar stem. Dus de stilte van haar dochter beviel haar niet. Ze liep Carmens slaap kamer in. daar stond een man op haar te wachten. Ze greep haar wapen. "Waar is mijn kind?" riep ze. De man draaide naar Eva toe. Met Carmen in een arm geklemd de ander hield hij een mes tegen het kleine meisje haar nek. "Laat haar gaan." het was Barry de Gruijter. De eigenaar van Exclusive. De club waar ze undercover was. "Wat wil je?" vroeg ze met getrokken wapen. Hij nam een stap voor uit en dwong eva terug de huiskamer in. "jij hebt mij geru?neerd." zei hij. "Ze waren u allang op het spoor voor dat ik daar kwam." zei ze. Hij liep nog een paar stappen naar haar toe. "Normaal is de straf voor informant dat we je in de Maas dumpen. Maar voor jou is dat niet genoeg. Jij moet eerst leiden" riep hij naar Eva. "Goed dat doe ik al. Al maanden. Laat nu mijn kind los." de man gaf een creepy glimlach. "Nee mevrouw de agent. Jij moet gebroken zijn. Jij moet mij smeken om vermoord te worden. Dit kleintje is de eerste stap." zei hij. "Ze is 2 jaar oud. Laat haar gaan." smeekte Eva. "Ik zou naar haar luisteren" hoorde ze Liselotte zeggen die haar wapen trok. Barry grijnsde weer en duwde het mes dichter tegen de hals van Carmen aan. "Ze gaat er aan Roxy." zei hij "nooit geleerd wat er met kinderen gebeurd van een klant?" riep hij. "Laat je wapen vallen." riep Eva ze voelde tranen van angst in haar ogen komen. "Kinderen van klanten maken we af." zei hij. "Neem mij dan maar. Haal dat mes van haar af." riep Eva. "Wat doe je?" vroeg Lotte. "Wat elke moeder zou doen." zei eva ze liet haar wapen vallen. "Ik ben ongewapend. Dood mij. Niet mijn onschuldige dochter." zei ze. "Eva?" riep Liselotte. Barry lachte. "Begint er op te lijken." zei hij. "Ik doe alles. Maar dan haal jij nu dat mes van haar af." zei Eva. "alles?" tranen stroomde over Eva''s wangen. "Alles. Op voorwaarde dat je mijn dochter los laat." De man grinnikte. "Weet jij dan wat ik wil?" zei hij. "Mij dood." zei ze. Liselotte drukte op de paniek knop van haar porto. "zij moet haar wapen ook laten vallen." zei hij naar Liselotte wenkend met zijn hoofd. "Lotte wapen weg." zei Eva. "Gaat niet eva dat mag niet." zei ze. "Dan niet." zei Barry en hij drukte het mes nog dichter tegen de keel van het kleine meisje. Ze begon te gillen."LOTTE NU!" riep Eva. Liselotte liet haar wapen vallen. "Goed zo." zei hij. "Laat haar nu gaan." Riep eva. Hij trok het mes van Carmen haar hals af. Het kleine meisje had een dunne rode lijn over haar keel lopen waar het mes haar had geraakt. "Laat haar los." smeekte Eva. "jij voor haar." Eva Knikte. En nam een stap zijn kant op. "Dichter bij." riep Barry. Eva liep nog een stap voor uit. Hij liet Carmen zakken die zo snel ze kon naar Eva liep. "Ga naar Tante Lotte Car."zei ze haar dochter over haar donkerblonde haren strelend. "Lotte neem haar mee naar buiten." zei Eva. Liselotte greep haar nichtje. "Ga naar buiten Lotte." zei eva nog een keer. Liselotte snelde de hotel kamer uit. "Ik ben nu alleen ongewapend ik kan niets meer." zei Eva. Barry nam een laatste stap richting Eva en greep haar bij haar arm. "jij bent iets speciaals. Nooit heb ik zo hoeven jagen op een van mijn meisjes."Riep hij. ''Doe het nou maar'' dacht ze. "Maar als ik jouw dood heb h¨¦ Roxy, zijn hun de volgende." zei hij. En hij tilde zijn mes op wat hij naar haar bewoog. "Ze heet Eva Rotzak." Hoorde ze roepen voor dat er een schot klonk. Een seconde later viel Barry op de grond met een wond in zijn hoofd. Huilend zakte Eva op de grond. "EEF!" Floris gooide zijn wapen op de grond en liep naar haar toe. "Eva ben je gewond?" ze klampte zich vast aan hem."Eva!" ze schudde haar hoofd terwijl ze hem steviger vast greep. "Het is al goed. Kalm maar."zei hij zijn armen om haar heen slaand en haar omhoog helpend. "Het is voorbij." Zei hij haar proberen te sussen. Het kostte eva een paar minuten om te kalmeren. "Gaat het weer. Heeft hij je pijn gedaan?" vroeg Floris. "Waar is Carmen?" vroeg ze haar paniek weer op voelen komen. "Rustig maar ze zit in de gang." zei hij. En hij nam haar mee de kamer uit. "Mama!" riep het kleine meisje enthousiast. Zo gouw ze Eva zag. "Lotte Los!" riep ze vechtend tegen haar tante. Eva nam haar snel van Liselotte over en knuffelde haar dochter stevig tegen zich aan. Een paar weken verstreken. Uiteraard moest de rijks recherche zich weer met de afloop van alles bemoeien. Ze hadden een onderzoek gestart naar de dood van Barry de Gruijter. Maar na een maand waren ze er uit dat Floris niet anders had gekund dan de man dood te schieten. Hij kreeg nog wel een preek over niet eerst andere mogelijkheden bedacht te hebben. Ze had zich kostelijk vermaakt toen hij naar Myles brulde wat hij zou doen als het zijn gezin was. Hij wilde Floris eigenlijk schorsen maar zag er uit eindelijk maar van af omdat eva hem had overtuigd zijn excuses te maken aan de chef. 3 weken later kwam Zitman terug. Ze bleek last te hebben gehad van een bun out maar was nu weer genoeg hersteld om weer 3 dagen per week aan het werk te gaan. Het eerste dat ze deed was de beslissing van Myles terug draaien en Floris en Eva weer als team in te zetten. Volgens haar was dat omdat de staat van dienst terug liep. Het kon Eva eigenlijk niet veel schelen. Romeo moest als rechercheur Lucas Kroon in werken als zijn partner. Liselotte werd bevorderd tot agent 2e klas waardoor ze met Marion mocht blijven werken. hoofdstuk 7 "Ik heb 6 kaarten voor dat Fantasy Folk Festival in het stadspark." zei Romeo. "Gefeliciteerd. En wat wil je met deze mededeling ons zeggen?" vroeg Floris. Eva gaf hem snel een por. "Dat weet je best." zei ze. "Gaan jullie mee?" vroeg Romeo een beetje verlegen. "6 agenten op een fantasy en folk festival?" vroeg Wolfs zijn wenkbrauwen op trekkend. Eva merkte dat hij nee wilden zeggen maar Eva had er zelf wel zin in. Eens kijken hoe al die costplayers en Heksjes feest vierden. "Ja Waarom niet?" zei Eva. "Eef toe daar passen we toch niet bij?" zei Floris "Waarom niet? Mijn zusje vergelijkt het altijd met het gevoel wat wereld vrede moet geven." Zei Romeo. "Wereld Vrede? Dat bestaat niet." Zei Marion. "Imogen zegt dat dat op dat soort Festivals wel zo is. Iets met iedereen kan zich zelf zijn of zo."Zei Romeo. "Ja dat kan ook op paarse Dagen." Zei Floris. Eva zuchten en gaf hem nog een por. "Volgens Imogen is dat toch anders, omdat het op zo''n fantasy festival natuurlijker gaat. Omdat daar echt iedereen zichzelf kan zijn wat, diegene dan ook is of wilt zijn."Zei Romeo. "Wat bedoeld ze daar dan mee?" vroeg Eva. "Volgens Imogen lopen daar Prachtige mensen die als jij je wilt uit dossen als Elf uit Lord of The Rings en je Arwen noemt ze je ook zo zullen aan spreken en accepteren. En als je als Jack Sparrow daar rond loopt en je vriend Perkamentus wilt spelen. Hey dan hebben Jack Sparrow en Perkamentus. Verkering ook prima." Zei hij. " Dus iedereen gaat daar verkleed heen? Mag ik ook in mijn eigen kleding? "Vroeg Floris. "Ja zo lang je jezelf maar durft te zijn. Volgens Imogen zijn dat prachtige mensen." Zei Romeo met een liefdevolle stem. "Nou niet iedereen zal bij die beschrijving passen." Zei Marion. "Natuurlijk wel. Ik snap Imogen wel. "Zei Lotte in eens. "Het vergt heel veel kracht om jezelf te durven zijn en je niet te laten vormen door wat andere willen dat je bent. Dan kun je er misschien niet ''mooi'' uit zien maar ben je wel een prachtig mens." Eindigde Liselotte. "Diep hoor Lotje."Zei Floris plagend. "Ach jij." riep Liselotte. "Wat vind jij Eef? Gaan we mee?" vroeg Floris. "Ik heb er best wel zin in eigenlijk." Zei Eva. "Hij zuchten. En Carmen dan?" vroeg hij hopend dat eva dan nee zou zeggen tegen Romeo hij had echt geen zin. "Flamant, die heeft toch niets te doen." zei Eva. "En Kinderen kunnen mee als Flamant wilt kan ze ook mee." vertelde Romeo. Eva Gaf Floris een Zie je wel blik. Floris zuchtte en gaf een zacht Gommetje. "Ok goed dan. Maar dan ga jij als Elfje Mevrouwtje van Dongen." zei hij. Eva Glimlachte breed. Ze wist dat ze had gewonnen. "Deal." zei ze. Binnen een uur standen ze alle 6 in een feest winkel om kleding uit te zoeken. Eva zag al gelijk een Zwarte jurk met spaghetti bandjes hangen die ze wel mooi vond voor haar Zusje. "Lot deze is voor jou." Liselotte rolde met haar ogen. "Nee h¨¨." zei ze. "Als ik in een jurk moet dan ga jij ook." Zei eva lachend. "Goed dan." Liselotte pakte de jurk van Eva over en kleedde zich om in het pas hokje. Eva koos voor een koninklijk blauwe jurk met gouden accenten. Het was een jurk met een korset lijfje. Ze wilde hem niet passen. Dat zou ze thuis wel doen. Ze wilde naar de Accessoires lopen om 2 setjes elf oortjes te pakken toen haar een Groen tuniek op viel met bij behorende broek en punt muts. "hey Lucas. Als Lotte en ik als Elfje gaan. Ga jij als Link." zei ze terwijl ze het kostuum pakten Na wat overtuiging besloot Lucas zich dan maar als Link te verkleden. "En jij Floris?" vroeg Liselotte "o nee egt niet. Ik ga me niet verkleden." zei hij stellig. Eva fluisterde iets in haar zusjes oor. De beide meisjes lachen. "Wat?" roept hij. "Niks. Toch Lotte?" Liselotte schoot harder in de lach. "Neee helemaal niks." Zei Lotte. "Wat zijn jullie van plan dames." vroeg hij. "Als we al iets van plan zijn, kom je daar vanzelf achter." zei Eva. De volgende ochtend had Eva zich al omgekleed als Floris de keuken in komt. Hij keek nu pas goed naar de jurk die ze droeg. Deze was Koninklijk blouw die haar figuur accentueerde. Het korset lijfje vormde zich precies om haar bovenlichaam heen. De mouwtjes aan het korset vielen van haar schouders af waar door ze een diep decollet¨¦ had de mouwtjes hadden dezelfde kleuren als de jurk zelf. De gouden accenten liepen door de rok in. Die van af haar dijen iets wijder liep. De rok zelf viel tot haar enkels. Om haar heupen zat een soort over rok wat de illusie gaf voller te zijn dan hij was. Ze had op haar hoofd een soort voorhoofd sieraad. Dit had een goudkleurig half maantje wat omhoog gekanteld stond. Zo dat de punten van het maantje naar boven wezen. In het maantje zat een blouw juweel waar onder eenzelfde kleur steentje hing in de vorm van een druppel. Om de dunne stalen banden zaten goud kleurige blaadjes. Ze had de helft van haar haren gevlochten naar achteren gestoken zo dat het hoofd sieraad verdween in de vlecht. Ze had zelf al de punt oortjes om haar eigen oren gehangen om de Elf look helemaal compleet te maken. Hij staarde even naar haar. Hij wist niet dat ze nog mooier kon zijn dan dat ze altijd al was. "Ja lach me maar uit. Ik zie er uit als een bosbes cupcake." zei eva. "Wel nee. Als er in dat elfen rijk van jou niet om je gevochten word weet ik het ook niet meer." hij liep naar haar toe. "Ik ben geen jurken drager." zei eva. "Dat weet ik ook wel. Maar het staat je wel goed." zij hij. "Kunnen we niet tegen Romeo zeggen dat je ziek bent. Dan kan ik die jurk wel weer uit trekken hoor." Zei Floris die naar eva toe boog. "Ja zo kan die wel weer h¨¨?" riep Liselotte die in haar eigen jurk de trap af kwam. "Ja.ze heeft gelijk.Je hebt het Romeo Beloofd." zei eva terwijl ze hem een kort kusje gaf. Flamant kwam binnen lopen. " Eva. Meneer Wolfs dat is lang geleden. Ik was op zijn zachts gezegd nog al verbaasd toen jullie mij vroegen om op Jullie kind te passen." zei hun oude chef. Ze zag er inderdaad ouder uit. Haar haren waren nu bijna allemaal wit. En ze had hier en daar wat lijnen in haar gezicht die er eerst niet waren. Maar ze zag er nog steeds even gezond uit als voorheen. "Ik wist dat er gevoelens waren tussen jullie. Maar jullie zijn beide nou niet bepaald het type wat dat toe geeft voor al aan elkaar." zei ze glimlachend. Eva bloosde nog heviger. "En jij bent kind?" vroeg ze aan Lotte. "Liselotte Wagenaar Half zusje van Eva." riep ze snel. "Aangenaam." Eva liep snel de trap op om 5 minuten later terug te komen Carmen dragend die eenzelfde jurkje droeg als die van haar moeder. "Kijk nou. Wat een kleintje nog."Riep Flamant verassend zacht. Eva glimlachte. "Dit Mevrouw. Is Eva Carmen Maud Wolfs. Maar ze gaat door het leven als Carmen." zei Eva trots. "Jeetje Eva wat lijkt ze op jou." Zei Flamant. Carmen was nu twee en een half jaar oud. En ze begon nu wel egt op haar moeder te lijken. Ze had dezelfde grijze ogen als eva. Bijna dezelfde kleur haar. Haar neus en mond waren hetzelfde. Ze had alleen een iets minder scherpe kaak. Maar ze was nog klein. Dat kon nog komen. "Je hebt weinig inbreng gehad Wolfs. Of is ze alleen door jou geadopteerd?" vroeg Elis Flaman. "Nee. Dat kleintje is van ons samen." Zei Floris die zo niet nog trotser klonk op zijn dochter dan dat Eva was. "En nu gaan we met zijn alle naar dat Fantasy festival in het park?" vroeg ze. Eva knikte. En gaf Carmen aan Elis. "Dan is er altijd iemand bij haar." zei Eva. "Na vorige maand wil ik haar niet meer achter laten bij bijna vreemden." Eva kreeg een rilling over haar rug als ze terug dacht aan hoe ze bijna haar dochter was kwijt geraakt. "Ik zal niet verder vragen."Zei Flaman "hallo Carmen. Ik ben Elis Flamant." zei ze tegen het meisje. Die verlegen haar handje in haar mond stak. "Ze is wat verlegen."Zei eva en ze aaide haar dochter over haar hoofd. "Kleine kinderen vaak." zei Elis. "Goed zullen we gaan?" vroeg Floris die eva''s hand pakte. Pas nu viel flamant hun matchende ringen op. "Wacht. Jullie zijn getrouwd?" vroeg ze. "Al bijna 3 jaar." zei Floris. "Nou toe maar. "Zei Flaman niet helemaal zeker wat ze kon zeggen. "Zeg nou niet dat u dat niet zag aan komen." zei Eva glimlachend. "Dat huwelijk niet nee. Dat jullie samen iets zouden beginnen. Ja dat was een kwestie van tijd." zei ze. Ze wilde er verder geen woorden aan vuil maken en ze volgde de Jonge lui zo als zij ze noemde. Het voormalig pension uit. The author''s narrative has been misappropriated; report any instances of this story on Amazon. Een half uur later liepen ze met zijn alle het park in. over al stonden stoeltjes en lagen er kleedjes op het gras. Je zou kunnen denken dat het een gewone dag was. Behalve dan dat de menigte een bonte verzameling was van verschillende fantasie wezens. Eva zag zelfs een Groote pluizige wolf lopen inclusief staart uit haar rok. Wat eva het meeste opviel was dat iedereen gewoon hun spullen onbeheerd achter lieten als ze rond de stalletjes liepen die rond de gehele rand van het park stonden. Midden tussen de stalletjes stonden eet en drink stands en een groot podium waar nu een bandje speelde die er uit zagen als piraten. Die ruwe liedjes ten gehoren brachten. De menigte voor het podium duidelijk fans stonden vrolijk te dansen. Ze vonden al snel een plekje naast een gezinnetje dat gekleed was als feetjes. "O hebben jullie geen kleed mee?" vroeg het vrouwtje. Eva schudde haar hoofd. "Ik wist niet dat dat mocht." zei ze. "Geen probleem hoor ik heb er altijd 3 mee. Een voor ons zelf 1 als reserve en een om weg te geven hier." zei de vrouw die uit haar tas een opgerold kleedje haalde die ze aan Eva gaf. "Uhm ok dank u wel." zei eva verrast. "Nieuw in deze wereld zeker?" zei de vrouw. "Ja best wel zei Romeo. "Dat is te zien. Geeft Niet hoor. Welkom." zei de vrouw glimlachend. Een paar minuten zaten ze gezellig te kletsen met de vrouw van het kleedje. Carmen was aan het rond waggelen met haar kinderen die vrolijk speelden. "Bent u nooit bang dat iemand uw kinderen mee neemt?" vroeg Eva. "Hier? Nee nooit." zei ze. Eva vond het wat onverstandig maar de vrouw leek het serieus te menen. Na een uurtje was het piraten bandje klaar en kwam er een grijze man het podium op gehuld in een rood met gele kilt. "Dames en heren dat waren de Pyrates.waar menig van jullie wel een avondje mee willen varen of niet soms Dames?" zei de man. De menigte reageerde met gelach en plagerig boe geroep. "O ik zie het al de heren willen ook mee varen. Ik geloof dat ze dat niet zo''n strak plan vinden." zei de man weer. "Maar mag ik nog een daverend applaus voor onze zeerovers? " Het publiek barsten in luid applaus en gejuich uit. Eva stond op en pakte Floris zijn hand. "Kom je mee gaan we even kijken wat ze verkopen. " Floris stond op. "Vrouwen en winkelen." zei hij plagend. "Ik ga ook wel mee." zei Liselotte. Er stonden allemaal aparte soort stalletjes. Sommige hadden fantasy boeken te koop. Andere hadden aparte soorten kleding. Weer andere fantasy bord spellen en hebben dingetjes. Maar ook Magische dingen waren te koop. Zo als boeken over witte magie en de betekenis er van. Bij een stalletje met stenen kocht Eva een rode steen die als ze de stenen aan raakte het beste aan voelde. Ze kon niet verklaren waarom. "Ah een Carneool."zei de vrouw. "Mooie steen. Kan ik er van uit gaan dat u een Vurig, gepassioneerd en sterk persoon bent?" vroeg de vrouw. Floris keek van de vrouw naar Eva. "Kennen jullie elkaar?" vroeg hij. De vrouw lachte. "Ik neem aan dat dat een ja is" zei de vrouw. "Hoe weet u dat nou?" vroeg Eva. "De steen die u koos." zei ze als of dat alles uit legde. "Ah een nieuweling. Stenen kiezen u uit. Sommige van wegen uw bui maar de meeste reflecteren uw karakter. De Carneool staat voor Vuur Passie en kracht. Maar ook Creativiteit en energie." zei de vrouw. Floris vond het maar eng dat deze vrouw het karakter van eva zo goed kon beschrijven aan de hand van een edelsteen. "Wat is uw geboorte maand?" vroeg de vrouw. "April waarom?" vroeg Eva "ja diamant dat dacht ik eigenlijk al wel." zei ze "de Diamant is uw geboorte steen zo als wij dat noemen. Het is een pure steen. Gemaakt van puur licht. Het versterkt alles om zich heen. Positief maar zeker ook negatief." legde de vrouw uit. "U geloofd het niet zo h¨¨?" zei ze naar Floris kijkend. "Ik geloof nergens in." zei hij. "Oh daar ben ik het niet mee eens. " Zei de vrouw glimlachend. "De manier waarop u naar haar kijkt, zegt mij dat u geloofd in de liefde." zei de vrouw. "Dat is een gevoel." riep Floris. "On eens meneer. Liefde is het mooiste en meest bewezen geloof ter wereld. " De vrouw keek hem vriendelijk aan. "En u vind zeker dat ik dat ook moet vinden." zei Floris. "Wel nee. U bent wie u bent. Voelt en geloofd wat u voelt wie ben ik om te zeggen dat u ongelijk heeft? Emoties, geloven en meningen zijn tenslotte persoonlijk." zei de vrouw. "Wat was uw bedoeling dan met uw verhaal. " Verschillende redenen. ¨¦¨¦n u te onderwijzen over edelstenen en hun gebruik in sommige geloven, twee u deel genoot te maken op mijn kijk op de wereld. Omdat ik mijn beleving van de wereld mooi vind en iedereen de kans wil bieden er zijn of haar mening over te vormen." legde de vrouw uit. "Dus bekeren." riep hij weer. "Nee. Ik wil niet u mijn kijk op dringen. Alleen delen zo dat u kunt kiezen. Vrijheid om uw zelf te zijn staan wij hier voor." zei de vrouw glimlachend "Dus als ik hier rond wil lopen als een roze Teletubie?" Vroeg hij. "Als u dat gelukkig maakt, ga vooral uw gang." Eva hield een hand voor haar mond om niet te lachen. "Je bent ook zo''n athe?st h¨¨." zei Eva. En omhelsde hem. "Komen jullie?" vroeg Liselotte. "Waarheen?" vroeg Floris. "Dat zie jij nog wel." de meisjes leiden hem naar een kraampje vol met kleding. Ze zochten samen een victoriaans kostuum uit voor Floris. "Als jij dat nou even gaat passen." zei Eva. "Ik zei toch ik verkleed me niet." zei hij. "Even passen kan toch wel." zei Eva hem met grote ogen aan kijkend. Hij zuchten. "Ik kan jou niets weigeren." zei hij terwijl hij het pashokje in ging. Na 5 minuten kwam hij weer naar buiten. Hij droeg een zwart victoriaans pak. Inclusief hoge hoed.Eva schoot in de lag. "Je ziet er prachtig uit." zei ze grinnikend ze zag nog net hoe Liselotte het pas kamertje in liep en zijn kleding in haar rugtas stopte. "Ik ga me omkleden. Ik zie er belachelijk uit." zei hij. Grinnikend betaalde Eva de eigenaar van het stalletje. "EVA!" riep hij. "Wat is er?" zei ze gespeeld verbaasd. "Dit hebben jij en Lotte bekokstoofd." riep hij. "Je krijgt vanavond je kleding terug." zei ze grinnikend. "Al wil ik je vanavond ook wel helpen dit thuis uit te trekken hoor." zei eva. En keek hem diep in zijn ogen aan. Weer zuchtte hij. "Voor uit. Dan maar." zei hij en kuste haar. "Maar ik krijg jou nog wel mevrouw van dongen." ze glimlachte naar hem. "houd ik je aan." zei ze. Toen ze terug kwamen bij het kleedje zagen ze dat Marion een licht gevende bloemen krans droeg en een groene lange jurk aan had. "jij ziet er prachtig uit. "Zei Eva gierend van de lag. "Ja h¨¨, ik dacht ik ben een bos nimf." Zei Marion even hard lachend. Aan het eind van de avond kwam de grijze man in het rood gele kilt terug het podium op. Dit keer werd hij gevolgd door 3 heren in verschillend gekleurde kilts. Een van hen wat verwen de jongste leek had een viool. Een iets oudere rood harige man had een doedelzak in zijn hand. De derde een gezette oudere heer had een soort vreemde hand trommel. Blijkbaar was dit het hoogtepunt van het festival iedereen leek zich naar voren te begeven. De man met de doedelzak begon met een zacht meeslepend deuntje. Voor ze het wist stonden er 5 andere doedelzak spelers en 3 trommelaars die met hen mee speelde. Een van de doedel zak spelers een man met zwart haar een zwart shirt en een grijs geblokt kilt leek erg op de roodharige jongeman en leken constant elkaar aan te kijken.Eva nam aan dat het broers waren. Daarna begon er een vrolijk deuntje. Romeo pakte Eva''s hand en trok haar de dansende menigte in. Floris verloor haar even uit het oog maar al gouw zag hij Romeo en Eva dansend met 3 of 4 andere. De lach op haar gezicht deed zijn hart een slag over slaan. Ze was zo prachtig als ze zo gelukkig was. Lucas voegde zich bij hen en ze danste met een steeds grotere groep vreemden. Romeo kwam terug uit de menigte waar Eva en Lucas nog steeds vrolijk danste. "Schiet op Wolfs." Zei Romeo. "Wat?"vroeg hij. "Ga met je vrouw dansen sukkel." Romeo keek Marion aan."en dat is dan rechercheur." Zei hij plagend. Marion lachte. Floris lachte ook even en voegde zich daarna ook in de menigte. Dansend kuste Eva hem. "Mevrouw Wagenaar, en dreesen.mag ik deze dans van u?" Romeo glimlachte en Hij trok Lotte en Marion mee het publiek in. voor ze het wisten stonden ze met iedereen te dansen. Het maakte niet uit of ze bekende waren. Eva moest toegeven dat dit inderdaad als wereld vrede voelden. Maar zeker ook als intens geluk. Iedereen waar ze om gaf was in haar buurt en had plezier. Dit gevoel kon niemand hen meer afnemen.