《De Zeden Zaak (Nederlands)》


 Hoofdstuk 1

    Hij werd wakker. Hij wist niet precies waarvan. Hij keek op de wekker naast zijn bed. Deze Gaf aan dat die over een paar minuten zou af gaan. Hij draaide zijn blik naar de andere kant.


    Hij kon het nog steeds bijna niet geloven. Naast hem, lag een prachtige vrouw Met bruin haar. Haar prachtige grijze ogen waren nu nog gesloten. Omdat ze nog in een diepe slaap was.


    Hij streelde over haar haren. Na al die jaren waren ze eindelijk samen. Slapend protesteerde ze zachtjes. Hij glimlachte terwijl hij haar zachtjes op haar wang kuste. "Wakker worden Eva. We moeten opstaan." zij hij bijna fluisterend.


    Eva kneep haar ogen dicht. Ze wilde niet wakker worden. Ze vocht nog een minuut of 20 tegen het ontwaken maar deed toch haar ogen maar open. Ze keek naast haar. Floris lag er niet. Ze ging recht op zitten.


    "Floris?" riep ze. Ze keek richting de ramen. Een schaduw schoot langs het raam. "Floris?'' riep ze weer. Een minuut later kwam hij binnen met een dienblad. Daar op lagen 2 bordjes met een stapel pannenkoeken, 2 bakjes met blauwe besjes en aardbijen. Een flesje chocomel en een vaasje met daar in een roos.


    "Je bent veel te lief voor me." zei Eva. "Nee joh. Dit bespaart tijd. Kunnen we eerder naar het werk." zei hij. Ze wist dat hij plaagde. "Nou zeg en ik dacht dat je romantisch was." zei ze terug plagend. Glimlachend zette hij het dienblad op bed en ging bij haar zitten.


    Floris pakte een aardbij. "Dit heb ik nu altijd al willen doen." zei hij. "Aardbijen eten? Ik dacht dat heb jij vast al vaak gedaan."plaagde Eva. "Pestkop." zei Floris gespeeld gewond. "Ach arme schat toch." riep Eva giechelend. Hij kuste haar op haar wang. "Nou zeg brigadier. Pas op hoor ik klaag je aan voor ongewenste intimiteiten." zei Eva plagerig waarna ze hem op de lippen zoende.


    "En wat is dit dan Hoofd Agent van dongen?" vroeg hij. "Gewenste intimiteiten." Antwoordde Eva. "Of is dat niet zo meneer Wolfs?" Ze boog weer naar hem toe, als er geschuifel bij het raam hoorbaar klonk Eva kijkt op en zag weer een schaduw verschuiven.


    "Er is iemand buiten." zei Eva. "Wat bedoel je?" Vroeg Floris. "Dat was de tweede keer dat ik iets zag bewegen en nu hoorde ik ook iets schuiven." zei ze. Floris liep naar het raam waar Eva naar wees. "Ik zie niks Eef." zei hij. "Maar ik kijk buiten wel even. Blijf jij maar hier. Zei hij voor dat hij de deur uit liep. Eva had het onbehaaglijke gevoel dat ze in de gaten en misschien zelfs begluurd werden.


    "Ik ga wel even kijken."zei Floris en hij liep de slaapkamer uit. Weer zag Eva een schaduw voorbij komen. Na een paar minuten kwam hij weer binnen. "Ik zag niemand", zei hij. "Ik zag het echt." zei Eva. "Ik geloof je. Jij zegt nooit zo maar iets." Floris keek haar aan. "We moeten gaan Eef." Eva zuchtte. Ze hield van haar werk, dat was het niet. Maar om Floris niet te verliezen moesten ze hun verhouding geheim houden. Na bijna een hele dag Pv''s tikken riep vlak voor de dienst erop zat Zitman iedereen bij elkaar


    "we hebben een grote zeden zaak waar ik iedereen voor nodig heb." zei Zitman. "De laatste tijd zijn er een aantal minder jarige meisjes verdwenen. Geruchten gaan dat een van die meisjes is opgedoken bij een bekende club." Vervolgde Zitman.


    "Sinds wanneer gaan wij af op geruchten?" Vroeg Wolfs. "U heeft gelijk meneer Wolfs, dus daarom willen we een undercover operatie opzetten." Legde Zitman uit. "Hoe wilt u dat doen? Een klant infiltratie.?" Vroeg Wolfs. "Nee meneer Wolfs." Zei Tea Zitman.


    "Wat dan wel?" Vroeg hij. "Een agente sluit zich samen met een van onze heren van zeden aan bij de club waar de geruchten over bestaan." Zei Zitman. "Wie heeft u ingedachte?" Vroeg Eva. "Ik dacht aan u en meneer Mechels." Zei Zitman. Floris keek van Zitman naar Eva. "Geen spraken van." Zei hij.


    The tale has been stolen; if detected on Amazon, report the violation.


    "Ik geloof niet dat ik uw toestemming hiervoor nodig heb Brigadier." Riep Zitman. "Alleen die van mevrouw van Dongen." Floris keek naar Eva. Hij was er fel op tegen dat ze dit zou gaan doen. "Eef kan ik je even spreken?" Vroeg hij. Ze knikte en volgde hem naar een afgeslote kamer.


    "Dit moet je niet doen Eef." Zei hij bezorgd. "Dat zeg je alleen om dat je me niet wilt delen." Floris schudde zijn hoofd. "Voor dat wij ''meer'' werden had je er geen probleem mee." Zei Eva. "Daar heeft het niks mee te maken Eva, zelfs al was je alleen nog mijn partner zou ik dit niet willen. Een mooie vrouw als jij is daar niet veilig." Ze glimlachte. Hij was zo aandoenlijk als hij zo beschermend was. "Ik sta mijn mannetje wel." Zei ze.


    "Ik kan je niet tegenhouden. Je weet dat ik je vrij laat in je keuzes maar dit voelt niet goed Eef." Zei hij haar smekend in de ogen kijkend. "Iemand moet het doen Wolfs." Hij knikte. "Ja, dat is waar, maar waarom moet jij het altijd zijn?" Ze kwam dichterbij hem. "Omdat ze me vertrouwd."


    "Maar waarom mag ik dan niet met je mee. Ze vertrouwd mij toch ook?" Vroeg hij hopend Eva op andere gedachte te brengen. "Om dat Brigadier. Jij iets te beschermend bent." Zei ze glimlachend. "Vind je het heel gek? Een prachtig mooie vrouw als jij moet je zuinig op zijn." Zei hij haar omhelzend.


    Het geluid van iemand die hun keel schraapte, kwam uit de deur opening. "Zitman wil jullie weer bij de briefing." Verklaarde Marion. Zuchtend liet Wolfs Eva weer los en liepen ze weer naar de kantoorruimte. Marion keek haar Collega en goede vriendin aan en bewoog haar wenkbrauwen een paar keer op en neer als of ze meer wist.


    "Goed. Mevrouw Van Dongen gaat u akkoord?" Vroeg Zitman gelijk. "Ik wil bezwaar maken. Als u haar gaat inzetten als een van de ''meisjes'' dat is te gevaarlijk." Zei Wolfs. "Wat denkt u nu zelf meneer Wolfs dat ik daar toestemming voor krijg bij het O.M?" Vroeg Zitman hem. "Dat zou me niets verbazen." Zei hij. "U bevindt zich op glad ijs meneer Wolfs."


    "Maar om u gerust te stellen. We zullen Mevrouw Van Dongen inzetten als de barvrouw van die club." Eva keek hem veel betekent aan. "Goed. Ik doe het." Zei ze. "Ik wil met haar mee." Zei Wolfs. "Ze is mijn partner." Riep hij. Als ze dit ging doen wilde hij er zijn om haar te beschermen. "U heeft niet veel te willen. Dit is een zeden zaak meneer Wolfs. Dus stuur ik meneer Mechels met haar mee." Hij was het er absoluut niet mee eens. Maar door de blik die Eva hem gaf bond hij in.


    "Goed Mevrouw van Dongen. Als u en meneer Mechels blijven voor een verdere briefing kan de rest naar huis."


    Die avond kwam hij thuis na dat hij uit eten was gegaan. Toen hij de keuken in liep, vond hij Eva gekleed in een opvallend rood korset en een zwarte minirok. Aan haar voeten droeg ze laarzen met een naald hak. Hij kon niet helpen haar even te bekijken.


    "Van het uitzicht aan het genieten?" Vroeg ze toen ze zich had omgedraaid. "Sorry." Zei Floris uit gewoonte. Eva glimlachte en legde haar armen om zijn nek. "Je gaat dit niet leuk vinden." Zei ze. "Wat niet?" Zei hij ondertussen genietend dat ze zo dicht bij Hem was. "Ik moet gedurende het onderzoek ergens anders verblijven." Zei Eva. "Waarom?." Vroeg hij haar. "Voor het geval dat ik gevolgd wordt. Is het volgens het O.M. veiliger dat ik ergens anders ben. En dit ga je haten, Mechels moet bij me blijven."


    Hij zuchtte. "Ik vertrouw dit niet Eef." Zei hij bezorgd. "Ik red me wel." Zei Eva glimlachend. "Ik moet alleen wel nu gaan." Zei Eva. "Alsjeblieft Eef wees voorzichtig" hij keek haar indringend aan. Hij vertrouwde het niet. Zo''n speciale club was gevaarlijk. Zeker voor een vrouw zo mooi en bijzonder als Eva was. En dan kon hij haar door dat ze ergens anders moest verblijven niet eens gedeeltelijk beschermen.


    "Ik moet gaan." Zei Eva en kuste hem nog snel. "Ik zie je snel ok¨¦?" Voegde ze toe. "Eef." riep hij. "Waar kan ik je vinden? Alsjeblieft, vertel me dat." ze keek even naar de vloer en daarna naar Floris. Eva snapte hem wel. Na alles wat hij was verloren was hij bang haar ook nog te verliezen. Ook al liet hij haar in alles vrij wilde hij om haar te kunnen beschermen weten waar hij haar kon vinden.


    "Als Zitman weet dat ik je dit vertel, heb ik de komende 2 jaar bureaudienst." ze gaf hem een briefje waar ze haar tijdelijke adres op had gekrabbeld. Floris legde zijn handen op haar heupen en bracht haar dichterbij. Na een minuut klinkt er een claxon net buiten de deur. "Dat is Mechels. Ik moet gaan." zei eva met milde tegen zin. Floris zoende haar. "Ben je voorzichtig?" zei hij haar. "Ik zie je snel." zei Eva zijn vraag ontwijkend. "Eva!" riep hij. "Zo veel mogelijk ok¨¦." zei ze. Vlak voor ze de deur uit liep liet ze zijn hand los.


    "Ik ga even met je mee." Eva glimlachte. Ze kende hem. Hij wilde zeker weten dat ze zo veilig mogelijk was. Samen liepen ze naar de witte Toyota waar Jasper Mechels ongeduldig zat te wachten. Floris opende het bijrijders portier voor Eva, en hielp haar instappen. Daarna liep hij naar de chauffeurs kant. "Pas op haar" zei hij waarschuwend. "Anders weet ik je te vinden.

 hoofdstuk 2

    "Ugh" zei Eva terwijl ze in de Toyota van Jasper comfortabeler wilden gaan zitten. " Ik snap niet waarom die meisjes die naar gothic en symfonic metal concerten gaan deze dingen voor de lol dragen." Eva moest door het strakke korset met haar rug kaarsrecht zitten. Jasper keek via zijn spiegel naar haar. "Ik denk omdat ze sexy willen zijn. Zo in zo de pest bij veel vrouwen." Zei hij.


    "Alle vrouwen?" Vroeg Eva speels. "Nee. Maar wel de meeste." Zei hij. Eva perste haar lippen samen en rolde met haar ogen. ''Dit wordt een lange operatie, dacht ze. Ze pakte voor de voorlopig laatste keer haar eigen telefoon en appte Floris. ,ugh dit wordt een lange opdracht. Mechels is zo niet jou. Geen gekke dingen doen h¨¨, ik ben er nu niet om de kastanjes uit het vuur te halen. Stuurde ze en legde daarna de telefoon in het handschoenenkastje zo als afgesproken was met de leiding.


    "Goed, we nemen het nog eens door." zei Jasper ineens. "Hoe heet je?" vroeg hij. "Roxy." noemde ze op. "Waar woon je?" Eva haalde diep adem. "Wittevrouwen plein 24." Jasper knikte. "En waarom wil Roxy bij exclusive werken?" vroeg Jasper. "Om mijn studie schulden te betalen." Jasper knikte. "Ik houd er niet van onervaren undercovers te gebruiken, maar dit zou best nog wel eens kunnen lukken.


    "Zo onervaren ben ik niet."zei Eva ge?rriteerd. "Hoe veel operaties heb jij dan al gedaan?" vroeg hij. "Genoeg." zei ze en keek weer naar buiten. "Goed, we zijn er." zei Jasper. Hij stopte voor een oud heren huis. Het was in een vreselijke rood tint geschilderd. De ramen waren geblindeerd met Roze folie.


    "Onthoud ik ben je manager." zei Jasper. Ze stapte snel uit de auto en gingen met zijn 2e naar binnen. Achter de balie stond een gezette vrouw gekleed in een wit pak. "En wie ben jij?" vroeg de vrouw. "Dit is Roxy. Ik heb voor haar gebeld. Voor de bar vacature.


    "Dan bent u vast Alexander speelman." zei de vrouw. "Ja, dat klopt." zei Jasper. De vrouw bekeek Eva een paar keer van top tot teen. "Ze kan meteen beginnen."zei de vrouw. Ze werd de regels bij gebracht door een enorm gespierde man.


    Het werd haar al snel duidelijk gemaakt dat ze het niet moest proberen naar boven te gaan, anders zou dat haar wel duidelijk gemaakt worden. Ze mocht dingen pakken in de voorraad kast op de begane grond en ze moest zo aanlokkelijk mogelijk zijn voor de klanten. Maar niet genoeg om ze af te leiden van de meisjes die boven werkte. Als zij dit allemaal goed na leefden zou ze niks te vrezen hebben. Ze vond het allemaal wat intimiderend.


    De eerste paar dagen Leerde Eva dat de club best populair was. Het zat er regelmatig vol. Gelukkig waren er niet veel vaste klanten. Dus zou het niet opvallen als ze een van de heren van het korps moesten in zetten als undercover klant.


    De meisjes kreeg ze weinig te zien. Af en toe kwamen er een paar meisjes naar beneden om to proberen de heren te verleiden om naar boven te gaan. Na een week kwam Floris binnen lopen. Hij ging aan de bar zitten. "mag ik een biertje?" zei hij. "En schoonheid wie ben jij."vroeg hij aan Eva." ze rolde even met haar ogen, daarna zette ze haar glimlach weer op. "Ik ben Roxy." Zei ze.


    "Prettig kennis met je te maken Roxy." zei Floris. "Kan ik je interesseren in een van onze meisjes meneer?" Vroeg Eva die er duidelijk plezier in begon te krijgen. "Nee dank je wel. Ik wil wel wat tijd met jou doorbrengen." zei hij. "Het spijt me meneer. Maar ik mag u alleen van drankjes voorzien." antwoordde Eva. "Dat geeft niet dan blijf ik hier aan de bar lieverd." zei hij grinnikend. "Wat doe je hier?" fluisterde ze naar hem. "Ik ben een dag vrij, dus ik dacht. Ik ga eens gezellig hier kijken." Eva zuchtte. Ze wilde niet toegeven dat ze hem best had gemist.


    This book''s true home is on another platform. Check it out there for the real experience.


    Voor ze het wist was ze al een maand undercover. Maar ze had nog niets gezien wat wees op de aanwezigheid van een van de vermiste minderjarige meisjes. Het feit dat ze niet naar de vertrekken van de meisjes kon maakte haar werk moeilijk. Na haar dienst ging ze naar haar tijdelijke huis


    Het was een klein 2 kamer appartement vlak bij de club. Ze bracht er niet veel tijd door. Regelmatig sliep ze er alleen.


    Er werd op haar deur geklopt. " Wie is daar?" Vroeg ze. Ze was net klaar met haar dienst en verwachte niemand. "Hallo?" Ze kreeg geen antwoord. Weer werd er geklopt. Eva pakte haar pistool van de tafel en liep naar de deur. Ze had al weken het gevoel gevolgd te worden. Met haar wapen in de aanslag ging ze naast de deur post staan. Zodat ze de deur als schild kon gebruiken. Toen er weer werd geklopt deed ze de deur open.


    Een paar seconde later stapte Floris naar binnen. Geschrokken maar opgelucht liet ze haar wapen zakken."verdomme Wolfs ik had je neer kunne. Schieten." Zei ze. "wat doe je hier?" Vroeg ze proberend te verbergen hoe blij ze was hem te zien. "Nieuwe vermissing. Ik moest je van Zitman op de hoogte stellen." Verklaarde Floris. "Mij?" Zei Eva argwanend. "Eigenlijk Mechels, maar zijn auto stond er niet." Zei Floris met een ondeugende glans in zijn ogen. Eva lachte. Ze kende hem. Ze wist dat hij net zo lang had gewacht tot Jasper even weg reed.


    "Ja ja." zei Eva. Ze wilden het niet toe geven, maar ze had hem gemist. Van zijn veel te ingewikkelde eten, en ritueeltjes tot zijn flauwe grappen. Maar voor al zijn warmte miste ze. Ze zag hoe hij haar van top tot teen bekeek.


    Omdat ze nog maar net in het kleine appartementje was na haar dienst had ze nog een laag uitgesneden zwart korset aan waar een minirok aan zat die boven haar knie viel. Haar haren zaten niet in haar Standaart paarden staart maar een halve staart waardoor de helft los over haar schouders hing. Ze wist dat hij dat het beste bij haar vond staan.


    Ze zag ook dat hij zich in hield om professioneel te blijven. Ze legde haar wapen op de bijzettafel achter de deur. "Geloof je me niet Eefje?" vroeg hij. O jee dacht ze. Het was al weer Eefje. Dat zei hij alleen als ze alleen waren. "Niet echt nee ik ken je. Jij wilde mij gewoon zien."


    Floris keek even naar de grond. "Het is al goed." zei eva lachend. "Ja, ik wilden je zien." biechten hij op. "Ja en als je er dan ook nog uitziet als een wandelend zeden delict." zei hij en hij liep naar haar toe. "Is dat zo?" vroeg ze. Vechtend tegen haar eigen gevoel om zich op haar werk te focussen. "Absoluut." zei hij toen hij dicht bij haar stond. "Zo lang ik de delinquent maar ben." voegde hij toe voor dat hij haar kuste.


    "Dus je bent nog niet veel wijzer?" vroeg hij toen ze om haar kleine keuken tafel zaten. "Nee. Ik mag niet naar boven. Ik vermoed dat daar de vertrekken zijn van de meisjes die nog niet in de bar klanten oppikken."zei ze. "En Zitman haalt je daar niet weg?" vroeg Floris. "Nee, ik zit daar nu juist goed. Het O.M. wil dat ik dieper infiltreer." zei eva.


    "Wat wil dat zeggen?" Eva keek naar de vloer. "Absoluut niet Eva van Dongen!" Riep hij. "Dit is al gevaarlijk als ze jou laten mee draaien als een van de meisjes. Nee, Eva dat ga jij niet doen." zei Floris. "Ik heb geen keus Floris. Het is een dienst bevel." zei ze. "Eva dit is gevaarlijk. Een barvrouw laten ze nog wel gaan. Maar als je er dieper in gaat laten ze je niet gaan. "Het O.M. zegt dat ze mijn veiligheid kunnen garanderen."zei Eva.


    "Hoe willen ze dat doen? Je zelf bezoeken?" Eva glimlachte naar hem. "Nee ik geloof dat ze alle mannen in het korps gaan vragen dat te doen." zei ze. "Dus jij ook." zei Eva grinnikend. "Ik vind het nog steeds niks Eva." zei hij. "Dat weet ik, ik ook niet." zei ze eerlijk. "Het is maar .voor even als ik bij die vertrekken mag kan ik zien of en waar de verdwenen meisjes zijn." zei ze. "kosten wat het kost?" vroeg Floris. "Ja, dat denk ik wel. "Ook als jij de prijs bent?"


    "Maar ik ben de prijs niet Floris." zei ze en pakte zijn hand in de hare "ik ben goed in mijn werk." Floris knikte. "Dat weet ik wel, maar dit voelt niet goed. Ik kan mijn vinger er niet opleggen Eef, maar er is iets niet in orde." Eva keek op de klok in het appartementje. "Je moet gaan. Anders valt het op. " Zei Eva. Floris stond op. "Ik wil je eigenlijk niet alleen laten. "Zei hij haar omhelzend. "Maar ik weet het. Ik moet wel."zei hij. Hij liep naar de deur. "Ik weet dat je het niet wilt horen. Maar wees alsjeblieft voorzichtig Eef." zei hij "ga nu maar." hij kneep haar zachtjes in haar hand voor dat hij vertrok.

 hoofdstuk 3

    Eva liep op een onbewaakt moment even door de boven verdieping van de club. Ze hadden de eigenaren overtuigd en ze was opgenomen als 1 van de meisjes. Ze kon nu vrijer bewegen door het gebouw. Ze dacht dat ze een van de verdwenen meisjes had zien lopen, maar omdat ze haar maar kort had gezien wist ze dat niet zeker.


    Ze had in de tussentijd al Romeo, Lucas, en Barry, iemand van de nacht ploeg over de vloer gehad. Gelukkig hadden ze de voorwaarde van Jasper overgenomen die er voor zorgden dat ''Roxy'' om te wennen voorlopig, maar 1 klant per dag had.


    "Roxy. Nieuwe klant." werd er naar boven geroepen. Eva zuchtte. Wie zou ze nu weer van het corps op bezoek krijgen. Ze wist dat wie het ook was, ze gepest zou worden om haar kleding. Ze droeg nu namelijk niet meer dan een zwart half door schijnend topje dat boven haar navel eindigde en een onderbroek. "Kamer 3 Roxy en snel een beetje." riep de kleerkast van een beveiliger.


    Zuchtend liep ze de kamer in die haar was toegewezen. Toen ze de deur achter haar dicht deed, hoorde ze iemand fluiten. Ze zuchtte met de deur klink nog in haar hand. ''Daar gaan we weer'' dacht ze. "Onze collega''s moeten wel heel veel wilskracht hebben." hoorde ze Floris zeggen. Haar hart maakte een sprongetje. "Floris." Wolfs zat grinnikend op het bed.


    "Ik heb Zitman overtuigd dat het mijn beurt was vandaag." Ze glimlachte en omhelsde hem snel. "Mijn God Eva wat heb ik jou gemist." zei hij haar stevig tegen zich aan houdend. "Ik jou ook." gaf Eva toe. Hij kuste haar en liet zijn handen over haar rug naar beneden glijden. "Niet doen Floris." zei ze snel. "Ze kunnen alles horen." zei Eva. Ze keek Wolfs even aan en morrelde wat onder haar topje om haar zender even uit te zetten. "Maar ja." zei ze terwijl ze Floris op het bed duwde. "Je hebt voor me betaald."


    "Jij denkt dus dat een van die meisjes hier is?" Zei Floris. "Ja, ik dacht er een gezien te hebben. Sabrina de Wit geloof ik maar dat weet ik niet zeker. Ik heb nog niet alle vertrekken na kunnen kijken. Mede om dat er een ''klant'' kwam. Zei ze plagerig. "Pestkop." Zei Floris en nam Eva in zijn armen.


    If you stumble upon this narrative on Amazon, it''s taken without the author''s consent. Report it.


    "Nu even serieus. Ik weet nog niet waar de meisjes die hier niet vrijwillig zijn worden vastgehouden. Dat moet ik nog vinden. Ik heb wel een vermoeden. Er is een deur die is afgesloten met een pasje." zei ze. "wat wil je doen dan?" vroeg Floris. "Als ik de Club eigenaar nou uitnodig om dat ik iets met hem, wil bespreken. Hij moet dat pasje vast hebben. "Ik weet het niet Eva is dat niet te gevaarlijk?" vroeg hij.


    "Ze kunnen toch alles horen." riep Eva. "Eef ik vind het gevaarlijk."zei Floris."we lopen nou eenmaal risico in ons vak."zei Eva. Floris zuchtte. Hij wist dat als ze zo iets zei dat ze niet op andere gedachte te brengen was. "Wanneer wil je dat dan gaan doen?" vroeg hij. "Morgen denk ik." zei Eva. "Ik wil hier zo snel mogelijk weg en gewoon weer lekker naar huis. "Ok¨¦. Als je maar niks overkomt." zei hij bezorgd


    "het zal niet lang meer duren." zei ze. "Je moet gaan Wolfs."zei eva streng. Floris zuchtte. ""je hebt gelijk." zei hij met tegen zin. Bij de deur opening omhelsde hij haar nog een keer. "Ik ga je missen."zei hij haar. Hij kuste haar snel. "Ik houd van je." fluisterde hij in haar oor. "Ik ook." zei ze."Tot snel Eef." zei Wolfs en hij vertrok.


    Toen hij de kantoorruimte binnen kwam was die op Marion na leeg. "Hoe was het met Eva?" vroeg ze duidelijk haar lachen in houdend. "Hoe veel heb je gehoord Marion?" ze liep Grinnikend naar hem toe. "Niet veel hoor ''Floris.'' " zei ze plagerig. "Hoe veel Marion." ze glimlachte naar hem. "Ik heb hem uit gezet na dat ze je bij je voor naam noemde. Ze Schijnen ook storing te hebben gehad met haar zendertje in de opname kamer. Misschien heb ik wel de verkeerde knop in gedrukt of zo." zei Marion lachend.


    "O nou dan zal ik Zitman, maar even briefen over wat Eva en ik hebben besproken als er een storing was." zei Floris. Hij voelde zijn wangen warm worden. Hij hoopte dat Marion niet heel goed zag dat hij bloosden. "Ja ja." zei Marion grijnzend. "Wie heeft er morgen dienst op de afluister kamer?" vroeg hij, "nog niemand. Maar zo te horen wil jij die dienst." zei Marion. "Ga maar gouw naar Zitman. " Zei ze en ze deed haar jas aan om naar huis te gaan."


    Hij liep snel naar Zitman en vertelde alles wat hij met Eva had besproken. "Zo dus mevrouw van Dongen wil het in een stroom verstelling dwingen. Ik zal Meneer Mechels laten weten dat dat ok¨¦ is." zei Zitman. "Mag ik dan alstublieft de luister kamer dienst draaien?" vroeg hij. "Ja. Ja, meneer Wolfs, dat vind ik goed." zei Zitman. "Dank u mevrouw." Zit man knikte. "Uw dienst zit er op Meneer Wolfs u kunt naar huis."

 hoofdstuk 4

    De volgende dag zat Floris vroeg klaar in de afluister kamer. Een tweede agent kwam binnenlopen. "jij bent vroeg." zei de agent. "Ja Tim, wat denk je dan. Ze gaat zichzelf weer eens in gevaar brengen." zei hij tegen zijn Collega. "Ach ja, jij en Eva." zei de agent. "Wat bedoel je daar nou weer mee." Tim lachte even. "Dat ik weinig partners ken. Die zo veel voor elkaar over hebben." zei Tim. "Ik hoorde dat er een storing was in haar zender? Dat moet vandaag niet gebeuren." zei Floris. "jij was toch bij haar op dat moment?'' vroeg Tim. "Ja, dat zal best kunnen." zei Floris "of heb je dat ding uitgezet Wolfs." Zei Tim plagend. "Ik had het wel geweten hoor, zo''n mooi vrouwtje." riep de agent. het kostte Wolfs veel wilskracht om niet te reageren.


    "Kom Binnen Meneer de Gruijter." hoorde ze Eva zeggen. "Opletten we gaan beginnen." riep Wolfs. "Wat wilde je bespreken Roxy?" hoorde ze een man zeggen. "Ik begin dit werk wel gewend te raken geloof ik." zei Eva. "Wat is ze aan het doen?" vroeg Floris. "Wat wil je daar mee zeggen Roxy?" vroeg de man. "Het is hier best warm, waarom hangt u uw jasje niet even op." zei Eva. "Goed zo meisje. Houd hem uit je buurt." fluisterde Wolfs. "Nou vertel verder Roxy, ik heb niet de hele dag." zei de man. "Mijn schulden zijn erger dan ik dacht. dus denk ik dat ik op een dag meer klanten ga moeten laten bezoeken." ze hoorde wat geschuifel.


    "Ik vind dat een verstandige beslissing Roxy."zei de man. "misschien moet ik eens kijken of je het aan kan." zei de man. "Blijf met je gore poten van haar af klootzak." fluisterde Floris. "Wat bedoelt u?" vroeg Eva. "Klaar staan om in te grijpen." zei Floris in een microfoon. "Begrepen." hoorde hij Jasper zeggen. Er was geen geluid te horen. "Dit bevalt me niks Tim." zei Floris, die met de seconde bezorgder werd. "Wat doe je?" hoorde hij Eva roepen. "We moeten in grijpen." zei Floris. "Nog even wachten." zei Tim. Een minuut later horen ze een harde piep daarna gekraak als een oude radio. "shit." riep Floris. Realiserend dat haar zender waarschijnlijk was gevonden.


    "Mechels! In grijpen NU!" riep hij. "jij blijft hier. Ik ga naar Zitman. Ze is plat." Floris rent het lokaal uit. Een paar minuten later. Stormde hij het kantoor van Zitman in. "Ze is plat" Riep hij buiten adem. "Wat bedoeld u?" vroeg Zitman. "Ze hebben haar zender gevonden, we moeten er nu heen."


    "Ja, neem zo veel mogelijk Collega''s mee." riep ze. Binnen 10 minuten reden ze richting de club" ok¨¦ jullie gaan nar binnen houden iedereen aan." Zei Wolfs tegen 3 agenten. " Lucas.Romeo Marion. Stel de meisjes veilig. Marc Justin en Barry houd alles hierbuiten in gaten. Ik ga Eva halen." zei Wolfs en hij liep naar binnen.


    "Eva!" hij liep de trap op. "Eva!" Hij hoorde beneden gegil, hij nam aan dat zijn Collega''s net binnen waren gekomen. Hij schopte een deur open maar er was niemand. "Eva!" Hij schopte nog een deur open hier zat een meisje half verstopt achter het bed. "Wolfs Politie Maastricht."Zei hij tegen het meisje. "Je bent veilig ga maar naar beneden. Daar zijn mijn collegas" het meisje knikte. "Waar is Roxy?" vroeg hij. "k..k.kamer 6." zei het meisje. "Dank je. Ga maar gouw naar beneden." hij liep de gang weer in. Hij opende kamer 6. "Eva?" Hij liep de kamer in maar vond niemand.


    Paniek greep hem. "EVA!" Hij rende de hal in en schopte elke deur open. Over al waar hij een meisje vond zei hij ze snel naar beneden te gaan. De deur aan het einde van de gang had een elektronisch slot. Het was waarschijnlijk de deur die Eva bedoelde. Na 3 schoppen had hij de deur open.


    Hij vond een grote ruimte met stapel bedden. "Is hier iemand?" Wolfs stapte binnen. "Jullie hoeven niet bang te zijn Politie Maastricht." Een groep van 5 meisjes kwamen tevoorschijn. ¨¦¨¦n van hen was Sabrina De Wit. "Jullie zijn veilig, mijn Collega''s zijn beneden. Heeft een van jullie Roxy gezien?" vroeg hij. " Een man kwam binnen en nam haar mee." Hij raakte meer in paniek "dank je ga maar gouw naar mijn Collegas." Hij pakte snel zijn telefoon. En belde het nummer van Jasper.


    Eva en Jasper reden snel door de straten van Maastricht. "We worden gevolgd." riep ze. "Ik ga zo snel ik kan."Riep Jasper. Na nog 5 minuten ging de telefoon. Eva drukte hem aan. "Met Eva." Jasper vloekte en nam een scherpe bocht. "Eva? God zij dank. Ben je in orde?" klonk de stem van Floris uit de speakers. "Ja. Helemaal. " Zei ze. "Waar ben je?" vroeg hij. "Ergens rond de Rand weg. We worden achtervolgd door een zwarte Golf. "Zorg dat jullie ergens veilig zijn. Ik kom zo snel mogelijk jullie kant op." zei Floris. Ze hing op, op dat moment kwam de auto langs ze en daarna snel voor hun.


    Ze werden klem gereden. Een man stapte uit de auto voor ze met een geweer. Voor dat ze het wist richten hij het op Eva en schoot. De kogel schampte haar arm ze begon te bloeden. Jasper knikte goedkeurend hij pakte een zakdoek uit een plastic zak en duwde het op haar neus en mond. Eva''s lichaam zakte bewegingsloos op de stoel.


    Unauthorized use of content: if you find this story on Amazon, report the violation.


    Mechels reed snel weg gevolgd door de zwarte golf. Na 20 minuten rijden stopte hij bij een oud huis. Hij tilde Eva uit de auto en droeg haar naar een stel bosjes. Waar hij door heen liep. Erachter lag een oude versleten trap. Die bijna helemaal verborgen was in de begroeiing. Voorzichtig droeg hij eva naar beneden.


    Hij duwde met zijn billen een oude roestige deur open. Achter de deur was een oude smerig lijkende kelder. Die al jaren niet gebruikt leek te zijn. Hij legde eva op een matras op de grond pakte een touw en bond haar vast.


    "Nu ben je eindelijk van mij." Zei Jasper. Hij sloot de deur weer , Deed het op slot met een hang slot dat er net zo verroest uitzag. En liep weer naar de schutter. "Je weet wat je moet doen max." Zei hij. Jasper ging weer in de auto zitten.


    De schutter liep naar de voorruit van de auto. Jasper ademde diep in en keek de schutter aan. "Ik ben er klaar voor." zei hij. De man richten zijn geweer weer en schoot Jasper in de arm.


    Hij verbeet de pijn en reed snel naar het ziekenhuis. Na zijn behandeling reed hij naar het Bureau. Hij rende naar binnen. "Jasper. Waar kom jij vandaan?" vroeg zijn partner Lucas. "We werden beschoten." zei hij. "Ging allemaal zo snel."


    Floris kwam de Kamer in. "Wat is er gebeurd?" vroeg hij. Hij keek om zich heen. "Waar is Eva?" vroeg hij bezorgd. "We zijn beschoten. Toen ik weer bij kwam was ze weg." zei Jasper.


    "Wat bedoel je ze was weg? Vroeg Floris, zijn angst beteugelend. "Ik moet bewusteloos zijn geweest. Toen ik weer bij kwam zat ze niet meer in de auto." zei Jasper."Je bent Eva kwijt geraakt?" vroeg Floris geschrokken. "Ik moet bewusteloos zijn geweest. Ik weet het niet." Zei Jasper."HOE KUN JE HAAR NOU KWIJT RAKEN? " Zei hij, zijn paniek bouwend."we moeten haar vinden." Zei Wolfs nu volledig in paniek. "Ik had je gezegd op haar te passen." Zei Floris boos.


    "Jij had dat niet beter gedaan." Riep Jasper. "Ik had versterking gevraagd. Ik had haar nooit in gevaar gebracht. "Je zou op haar passen." riep Wolfs woedend. "JIJ MOEST HAAR BESCHERMEN."


    "Wolfs Kappe nou." Riep Marion."ik snap dat je bezorgd bent. Met wat ze voor je betekent. Ik snap je paniek. Maar hij zal vast zijn best hebben gedaan." Zei ze verder.


    "Wat had ik dan moeten doen? Mezelf laten doodschieten?" Vroeg Jasper. "Ja." Riep Floris. "Ja. Dat had ik wel voor haar gedaan." Zei hij gevaarlijk klinkend.


    "Hoe langer we hier staan, hoe minder kans we hebben. Dat we iets vinden." Riep Romeo. "We laten pijlen waar Jullie telefoons het laatst zijn geweest." Zei hij verder, terwijl hij achter zijn computer ging zitten.


    Een paar minuten later keek hij weer op. "Juist, de laatste locatie waar beide telefoons in gebruik zijn geweest, is in de stad op de randweg. Daarna is Eva''s telefoon uit de lucht gegaan. Even kijken. Om tien over twaalf." Begon Romeo.


    "Jasper wat ik niet begrijp, is dat om tien over twaalf jullie telefoons samen waren. Maar jouw telefoonnummer heeft een reis gemaakt van de randweg naar Schin op geul. Is daar even uit de lucht, en komt daarna weer terug op diezelfde rand weg, een klein uur later."


    "Daarna is hij bij het zieken huis om vervolgens weer hier naartoe te rijden." Zei Romeo. "Als jij bewusteloos was hoe komt jouw telefoon hier dan 20 minuten vandaan?" Vroeg hij.


    "Ja dat weet ik niet. Misschien heeft diegene die Eva heeft. Mij ook wel in de auto gehad." Zei Jasper. "Er is een 3e toestel in de lucht geweest. Die van af 10 over twaalf dezelfde route aflegt als jij Jasper." Zei Floris.


    "Dan zal dat toestel van de gene zijn die Eva heeft." Zei Jasper. "Ik vind het alleen vreemd." Zei Floris. "Dat hij Eva''s telefoon wel uitzet. Maar die van jou en hem zelf niet."


    "Ik was gewond en bewusteloos. Hoe moet ik weten wat hij dacht?" Zei Jasper. Het beviel Floris niet. Maar hij moest Eva vinden zo snel mogelijk, dus kon hij zich niet echt druk make om dit soort dingen.


    "Dan gaan Romeo en ik zoeken. In Schin op geul. Marion kunnen jij Jasper en Lucas achter dat derde nummer aan gaan."


    Het werd Jasper nu even te heet onder de voeten. Wolfs was een van de beste rechercheurs die het korps had. "Waarom gaan Lucas en ik niet samen? Ik heb er een tijd gewoond, dus ik ken de omgeving." Zei Jasper. "En ik heb wat goed te maken." Voegde hij toe.


    "Je hebt zeker wat goed te maken Mechels. Als haar ook maar iets overkomt, dan overkomt jou ook wat." Zei Wolfs. "Ik vind het een goed idee." Zei Tea Zitman, die bij hen kwam staan. "Ik moet jou zo in zo van de zaak halen Wolfs. Je bent te betrokken."


    "Nee. Alstublieft. Ik moet haar vinden." Zei Floris wanhopig. "U mag hand en span diensten doen, maar ik moet u verder van de zaak houden. Het spijt me." Zei ze. "Het gaat om Eva." Zei Floris. Snapte Zitman dan egt niet wat Eva voor hem betekende?


    "Ik meen het Meneer Wolfs." zei ze hem. "Uw Partner is er bij betrokken. Daar mag u niet aan mee werken."zei Zitman. "Wees blij dat ik u nog ondersteunende taken laat doen. Hij snoof door zijn neus maar zei niks. Hij wist dat ze gelijk had. Als ze zich volledig aan de regels zou houden, mocht hij niets meer doen om te helpen Eva te vinden. Hij hoopte alleen dat zijn collega''s even goed waren als hij. En dat ze haar snel zouden vinden.

 hoofdstuk 5

    Dagen verstreken en nog geen spoor van Eva of wie haar had ontvoerd. Het niks mogen doen maakte Wolfs krankzinnig elk klein detail dat hij mocht onderzoeken ploos hij tot de bodem uit. Elke avond als hij naar huis ging hoopte hij dat ze in de keuken zou staan. Hij had vrijwillig de standaard 10 kilometer rond om de laatst bekende plek helpen uitkwamen. Maar tot nu toe hadden ze alleen haar zender gevonden.


    FO onderzoek in Jasper zijn auto had een flink bloed spoor opgeleverd. Het bloed op de bijrijders stoel. Wat een flinke hoeveelheid was. Bleek het bloed van Eva te zijn. Een gevallen boeren zakdoek bevat ook DNA van Eva. Samen met sporen van chloroform. Wie haar ook had ontvoerd had haar bedwelmd.


    Wat volgens een expert een goed teken was. Het betekende dat ze haar levend wilde hebben. Ook was het niet de modus operandi van mensen die bij de club hoorden. Dat waren meer de types die moorden pleegden en vervolgens het lichaam in de Maas gooiden verzwaard met stenen.


    Jasper ontpopte zich als een geweldig politie man en nog een betere collega. Elke kleine aanleiding ging hij achterna. Helaas hadden ze nog niets opgeleverd. Wolfs wist dat er 3 redenen konden zijn dat ze ontvoerd was. Ze wilden haar doden of hadden dat al gedaan. Die gedachte liet hij alleen niet toe. Wie haar ook had wilde losgeld. Maar na een week was dat niet logisch. Of degene die haar gevangen hield wilde iets van haar.


    Dat scenario was het gunstigst. Als haar ontvoerder iets wilde hield die haar in leven. Hij hoopte met heel zijn hard dat ze haar lang genoeg in leven hielden zo dat hij haar kon vinden. Want ook al mocht hij officieel niet helpen zoeken deed hij dat buiten dienst uren wel.


    Hij had nu al dagen niet geslapen omdat hij nachten lang door Maastricht en omgelegen dorpen met haar foto bars kroegen en nacht clubs was afgegaan in de hoop dat iemand haar had gezien.


    Het begon Marion op te vallen. "Zeg slaap je wel?" Vroeg ze de 2e maandag na Eva''s verdwijning. "Ja soms." Had hij haar geantwoord. "Je moet wel voor jezelf blijven zorgen hoor." Zei Marion. "Ik moet Eva vinden." Zei hij. "Elke dag dat ze vermist is, zijn er 2 teveel." Voegde hij toe. "Als jij in stort kun je haar vinden helemaal vergeten." Hij schudde zijn hoofd. "Ik heb pas rust als ze veilig bij me thuis is. En geen seconde eerder.


    Hij legde zijn hoofd in zijn handen. Marion ging achter hem staan en legde haar hand op zijn schouder. "Ik weet dat haar mist en dat je bang bent. Maar we vinden haar wel. Jij krijgt je partner terug." Wolfs gaf een klopje op haar hand. "Dank je Marion maar je weet net zo goed als ik dat je dat niet kan beloven." Wel dat we er alles aan zullen doen." Zei ze.


    "Mensen luister. Ik denk dat we de media moeten gaan opzoeken. Ik denk dat,dat de laatste kans is om mevrouw van Dongen levend terug te vinden." Zei mevrouw Zitman. "Brigadier Wolfs. Omdat jij haar het beste kent, mag jij het opsporing bericht voor de tv radio en posters opstellen." Zei ze."dat hadden we gelijk al moeten doen." Zei Wolfs. 9 dagen is ze al vermist. We hadden op dag 1 de pers er al bij moeten halen." Zei hij.


    "De experts adviseerde anders omdat ze een politie vrouw is die undercover was." Zei Zitman. "Ze was haar cover kwijt. Ze wisten dat ze en zender droeg. In Mechels zijn auto zijn 2 kogels gevonden een in haar stoel met haar bloed. En een in zijn stoel. Het lijkt op een gewelddadige ontvoering." Zei Wolfs. "Het ergste is nog wel dat ik jullie heb gewaarschuwd toen jullie haar inzette als 1 van de meisjes en haar een microfoon gaven." Zei hij. "Het O.M. Garandeerde haar veiligheid." Zei Zitman.


    "Ja een hele opluchting. Dat ze dat deden. Maar mag ik u dan vragen waarom ze dan niet hier veilig bij ons zit. Maar ergens daar buiten is God weet waar. Bij mogelijk de onderwereld of nog erger een gevaarlijke gek die iets van haar wilt. En als hij dat gekregen heeft haar vermoord of ze is al dood." Zei Wolfs. "Pas op meneer Wolfs ik heb begrip voor uw situatie maar u kunt te ver gaan."


    "Gaat u aan uw opdracht meneer Wolfs." Hij blies agressief door zijn neus maar durfden niks meer te zeggen. Als hij werd geschorst of ontslagen kon hij Helemaal niet meer helpen haar te vinden. "


    Die avond keek hij tv. Hij had een magnetron maaltijd gekocht. Het was niet te eten. Maar de lust om te koken was hem even vergaan.


    "Dit is een extra politie bericht.


    De politie vraagt uw aandacht voor het volgende.


    Op de 10 van deze maand is de Maastrichtse politie agent Eva Van Dongen vermoedelijk ontvoerd door onbekende dader of daders. Ze heeft een blanke huidskleur een slank postuur. Lang bruin haar dat tot ver op haar rug valt dat ze doorgaans in een paarden staart draagt en opvallend grijze ogen. Op de dag van haar vermissing droeg ze waarscheijnlijk een korte grijze leren jas. Een donkerblauwe spijkerbroek en zwarte gym schoenen. Als u informatie heeft kunt u contact opnemen met het landelijke nummer van de politie. Het korps Limburg zuid of meld misdaad anoniem. Einde van dit opsporing bericht."


    De mooiste foto van Eva die hij kon vinden had hij bij het bericht geplaatst en werd na de informatie uitgebreid getoond. " Ik mis je Eef." Zei hij tegen de foto op het scherm een paar tranen ontsnapte uit zijn ogen.


    Hij onderdrukte weer de angst die af en toe bezit van hem nam. De angst dat hij de liefde van zijn leven. Zijn Eva nooit meer zou zien.


    De media aandacht leek te werken. Veel mensen belde die dachten haar gezien te hebben. Jasper ging achter elke melding aan maar elke keer was het loos alarm. Dagen en weken verstreken. Ze was nu al een hele maand vermist.


    "Kunnen ze haar naar het buitenland hebben gekregen?" Vroeg Romeo hardop in de kantoorruimte. Op de muur die ze als white board gebruikte hingen kaarten en foto''s die met rode wol gekoppeld waren met lijnen.


    "Na een maand? Ja dat kan." Zei Marion. "Opsporing bericht naar de buitenlandse collega''s sturen dan maar?" Vroeg Romeo zo verslagen als Wolfs zich voelden. "Dat is een goed idee Romeo doe dat maar ik vraag de toestemming." zei Marion.


    "Zeg is Jasper ziek?"Vroeg Lucas kroon. "Dat weet ik niet hoezo?" antwoordde Romeo. "Hij is er nog niet en ik probeerde hem te bellen maar zijn telefoon staat uit." Antwoorde Jasper. "misschien is hij ook wel mee genomen." zei Wolfs verslagen. "Dat is niet grappig." zei Marion die uit de kamer van Zitman kwam. "Ik probeer ook niet grappig te zijn." zei Wolfs.


    Lucas zijn telefoon ging. "Jas waar ben je nou man?" vroeg Lucas aan zijn telefoon. Hij luisterde een minuutje. "o. Ok ja ik zie je zo." zei hij en hing de telefoon op. "De mafkees had zich verslapen." verklaarde Lucas. "Toch is het raar." zei Wolfs. "Wat is raar?" Wolfs draaide zijn stoel om zo dat hij beter de ruimte in kon kijken. "Ons word gezegd in dit soort situaties je telefoon te allen tijde aan te houden. Zo ben je vind en bereikbaar. Maar zijn telefoon staat uit. Gebeurd dat vaker Lucas?"


    Vroeg hij. "Wat insinueer je?" vroeg Lucas hem. "Nog helemaal niks ik vind het alleen vreemd." zei Wolfs. Lucas keek hem weer vriendelijker aan. "Ja de laatste tijd wel. Sinds we hier zitten eigenlijk. Hij staat elke nacht uit. En smorgens word hij pas weer aan gezet." vertelde Lucas. "Kun je ook zien waar dat allemaal is?" vroeg Romeo.


    "Dat weet jij beter dan ik Romeo." zei Lucas weer. "wat wil je zeggen Romeo?"Vroeg Wolfs. "Nou als het zo vaak gebeurd dan heeft hij daar een reden voor of woont ineen gebied zonder bereik." Wolfs knikte. "En kun je zien van pak hem beet de laatste 4 maanden waar hij allemaal is geweest?"


    If you encounter this tale on Amazon, note that it''s taken without the author''s consent. Report it.


    "misschien nog wel verder als het is gebeurd sinds ze uit Heerlen kwamen." zei Romeo. Hij typte fronsend op zijn toetsenbord. Een paar minuten later wees hij naar het grote scherm in het midden van de kantoorruimte. "Ik heb alleen de plekken genomen waar zijn telefoon is uit gezet in het laatste half jaar. Kijk het begint bij zijn huis 6 maanden geleden. Maar dan word het gek. 2 weken na dat ze hier kwamen is zijn telefoon regel matig op die mast uit gezet." wees Romeo naar een specifieke mast. "kun je kijken wat daar in de buurt zit?''


    Romeo zoomde in op het gebied.aan een kant een paar caf¨¦,s aan de andere kant een woon wijk en." Romeo stopte met praten. Wolfs herkende de straat ook. "De Ponti. Zei hij. "Dat kan toeval zijn." Zei Romeo. "Ik geloof niet in toeval." Zei Wolfs. "De afgelopen 3 maanden is hij vaak aan de andere kant van de stad geweest." Zei Romeo. "Dat is niet gek met Eva,s undercover operatie." Antwoord Lucas."dat is het wel." Zei Wolfs. "Hoezo?" Vroeg Lucas. "Als runner van een operatie mag je een telefoon nooit uitzetten. Je moet dag en nacht bereikbaar zijn voor het geval dat je je undercover Collega met spoed binnen moet halen." Verklaarde Wolfs. "Ja niet aan gedacht." Wolfs klopte op zijn schouder. "Dat geeft niet puppy. Je bent nog aan het leren.


    "De afgelopen maand zet hij zijn telefoon verdaagt vaak uit in Schin op geul." Zei Romeo."dat kan ik wel uitleggen." Zei Lucas."Doe dat is?" Vroeg Wolfs."ik ben hem een keer gevolgd. Hij doet raar ik wilde weten waarom. Ik kan dat blijkbaar nog niet zo goed dus had hij. Me door bij de afrit daar. Maar toen ik hem vroeg wat hij daar moest, legde hij me uit dat hij daar regel matig naar Eva zoekt buiten zijn dienst omdat zijn telefoon daar geweest is op de dag dat ze verdween" zei Lucas. " Ik heb hem daar nooit gezien." Zei Wolfs."hoe zo?" Vroegen Romeo en Lucas in koor. Marion gaf een lachje. " Dat kunnen jullie zelf toch wel bedenken " zei ze. " jij zoekt haar ook buiten dienst uren?" Vroeg Lucas.


    "Natuurlijk doet hij dat. Ze is belangrijk voor hem.warom denk je dat hij nauwelijks slaapt." Zei Marion glimlachend. Wolfs liep even weg iets mompelend van koffie halen. " waarom zou hij haar nachts gaan zoeken. Ze is maar een collega." Zei Lucas. "Ze is veel meer voor hem. Huis genoot goede vriendin. En als het aan hem licht." Zei Marion. " Is hij verliefd op haar?" Vroeg Lucas een en een bij elkaar optellend. Marion lachte zachtjes. "Al van af het moment dat hij haar zag." Zei ze. " Dat mag toch niet? " Vroeg Lucas. "Verliefd zijn? Ja hoor. Voor zover wij weten is er niets meer tussen hun. Behalve een hele hoop spanning. Dat moet jij ook gezien hebben." Zei Marion. Lucas knikte.


    "Hij is stapel en stapel gek op haar." Zei Romeo. "En ze is alles waar hij nog om geeft." Zei hij erbij. "Hoe bedoel je?" Vroeg Lucas. "Dat weet je inderdaad niet. Wolfs had een dochter Fleur. Die is vermoord." vertelde Romeo. "Hij is toen een jaar weg geweest, volgens mij is de enige reden dat hij terug kwam zijn liefde voor Eva. Die zelf ook niet veel meer had."


    "Dus?" Vroeg Lucas. "Dus doet hij alles voor haar. Egt alles. Hij is een keer achter een stel vrouwen handelaars aangegaan in het holst van de nacht omdat ze haar hadden mee genomen, hij belde mij er nog voor mijn bed uit." Vertelde Romeo. "Hij kan niet zonder haar." Eindigde hij zijn verhaal.


    "Maar ze voelt niks voor hem dan?" Vroeg Lucas. Marion gaf een bulderende lach. "O jongetje toch. Ze is net zo gek op hem." Zei Marion lachend. " Dat daar nog niks is gebeurd mag een wonder heten." Riep ze geamuseerd.


    Het opsporingsbericht wat nu over heel Europa was verspreid leek niet verder te helpen. Er kwamen geen tips meer binnen. Voor ze het wisten verstreek er weer een maand. "Ik wil iedereen even bij elkaar." Riep Tea Zitman."het is nu april. Dat wilt zeggen dat Mevrouw van Dongen nu 2 maanden vermist is." Zei ze. "Dus?" Vroeg Floris. "Dus. Word het nu een cold case." Zei ze. "Dat kunt u niet maken." Riep Wolfs.


    "Het komt van hoger hand meneer Wolfs." Zei Zitman. "Dit gaat om Eva. Het is niet zomaar een vermissing." Riep hij. Zijn woede opborrelend. "Waarom zou mevrouw Van Dongen meer aandacht verdienen dan een ander slachtoffer? " Vroeg Zitman. "Omdat we haar dat verschuldigd zijn." Riep hij. "Omdat elk toekomstig slachtoffer beter af is als we haar hebben gevonden."


    "De beslissing is al genomen." Zei Zitman. "En u vond het niet nodig om dat aan te vechten." Hij stond op. "Eva is niet zo maar iemand." Riep hij."dat zei u al. Maar ik denk niet dat het argument ''ze is niet zomaar iemand'' veel mensen zal overtuigen." Zei Zitman. Dit maakte hem woedend. "U wilt het niet proberen. Ik waarschuw u. Als ze nooit meer gevonden word of erger dood. Dan." Begon Floris. "Wolfs! Pas op." Riep Marion. "Denk aan je baan. " Riep ze. "Wat doet mijn baan er toe?" Vroeg hij. "Zonder deze baan kun je haar helemaal niet meer proberen te vinden." Riep Marion. "Ga naar huis Wolfs." Zei Marion. Hij snoof woedend. "Goed dan." Riep hij en hij vertrok.


    Hij reed bij het bureau weg, Floris had geen idee waar hij Precies heen ging maar hij wist dat hij haar weer wilde gaan zoeken. Hij had heel Maastricht plat gelopen. Zelfs Heerlen en Valkenburg had hij doorzocht. Ook al waren daar geen aanwijzingen. Hij wilde nu wel eens zien waar Jasper heen ging en heel het dorp van Schin op geul nog eens onder de loep nemen.


    Hij pakte zijn magneet lijstje waar een foto van Eva in zat weer mee uit zijn auto en begon met zijn onderzoek. Hij klopte op elke deur. Omdat het rond etenstijd tijd was waren de meeste mensen thuis.


    Na 3 uur kwam hij bij een oud heren huis dat op een heuvel stond. Hij belde aan hopend dat de bewoners er nog waren.na 3 minuten deed een meisje van ongeveer 12 jaar open. "Goede avond." Zei Wolfs terwijl hij zijn politie pasje pakte. "Ik ben opzoek naar deze vrouw. Heb je haar gezien?" Vroeg hij de foto van Eva tonend. Het meisje keek een paar seconde. "Nee meneer het spijt me." Zei het meisje. Hij deed zijn best om te glimlachen. "Dank je wel." Zei hij zijn moed hem in de schoenen zakkend.


    Een kleine 10 minuten zocht hij nog door. Toen hij bij een oude boerderij kwam en niemand open deed. Hij keek de omgeving af. Naast de oude boerderij liep een pad. Hij liep het pad op het was een mooi bebost pad. Het slingerde een heuvel op. Op de top van de heuvel werd hij niet begroet door meer huizen al had hij dat wel verwacht. Maar een prachtig uitzicht voor hem stonden twee bomen die vol hingen met paarse bloesems tussen de bomen stond een bankje. Hij ging op het bankje zitten en keek voor zich uit het uitzicht strekte zich uit over zon overgoten velden zo ver als hij kon zien.


    De zon begon onder te gaan. Hij keek op zijn horloge. Het was 8 uur. Zijn oog viel op de datum.11 april. Hij zuchten. 11 april. Het was Eva''s verjaardag. Hij stond op en liep iets verder. Starend over de velden. "Fijne verjaardag Eva." Zei hij. Hij keek even naar de foto die hij nog steeds in zijn hand hield. Tranen ontsnapte uit zijn ogen. "Ik zal je blijven zoeken. "Zei hij. "Al kost het me de rest van mijn leven. Ik zal nooit opgeven."

 hoofdstuk 6

    Hij kwam de volgende dag het bureau binnen. "Je hebt weer niet geslapen h¨¨?" Vroeg Marion. "Ze was gister jarig. Ik." Zei hij. "Je wilde haar vinden" hij knikte. Marion sloeg een arm om hem heen. "Je moet het gaan loslaten joh. Anders functioneer je niet meer." Zei ze. "Nooit. Tot ze gevonden is laat ik het nooit los." Ze lachte. "Dat had ik kunnen weten." Zei ze.


    "Meneer Wolfs." Riep Zitman. "Mevrouw?" Antwoorde hij. "In de spreekkamer zit Nico de boer. Hij wilt een verklaring afleggen met betrekking tot de Zeden zaak waar mevrouw van Dongen undercover was. U mag deze afnemen. Samen met meneer Sanders." Zei ze. "Maar houd uw emoties onder controle." Voegde Zitman toe.


    Romeo zat al klaar in de spreekkamer. Tegenover hem zat een enorme man. Hij had geblondeerd kort haar bruine ogen een zon gebruinde huid en flinke spieren. Hij lachte hard toen Wolfs binnen liep. "Kijk nou. De vriend van Roxy." Zei hij. "Wat bedoeld u?" Vroeg Wolfs. "We verdachte haar al." Zei de man gniffelend. "Waar heeft u het over?" Vroeg Romeo. "Kijk knul. Dat Meiske begon achter de bar. Om vervolgens zichzelf te prostitueren. Ik vond het toen al raar." Zei hij. "U was hier voor een verklaring." Zei Wolfs.


    "Ik wist niet dat u deze verklaring kwam opnemen." Grinnikte de man. "Wist. U trouwens dat er camera''s in de kamers hingen?" Vroeg hij. "Dat is strafbaar." Zei Wolfs. "Ach ja, niet mijn club h¨¨. Maar waar is Roxy?" Wolfs ging zitten "uw verklaring?" Zei hij. "Vond je het niet vreselijk? Dat je vriendin dat allemaal moest doen om ons te grijpen?" zei Nico genietend. "Zo een mooie meid. Haar had van alles kunnen overkomen." Zei de man.


    "Goed als u alleen maar een beetje wauwelt, kunt u weer gaan, we hebben andere dingen te doen." Zei Wolfs. "Zo als je vriendin vinden?" Riep Nico." ze is toch vermist?" Romeo stond op. En pakte Wolfs zijn arm beet. "Mijn collega heeft gelijk. Als niets te melden heeft kunt u beter weer gaan."


    "Goed dan. Ik zal mijn verklaring afleggen." Zei de man zuchtend. "we luisteren." Zei Wolfs. De man verklaarde alles wat ze eigenlijk al wisten. Hoe de meisjes werden geronseld door de wel bekende loverboy methode. "Goed." Zei Romeo ik denk dat we alles hebben." Zei hij. "Wacht." Zei Nico. "Ik heb misschien informatie over Roxy." Zei hij. "Ze heet Eva. Wat weet u van haar?." Vroeg Wolfs die rustig probeerde te blijven."Kijk mijn chef wilde dat mokkeltje ''testen'' doet hij met alle meiden." Floris balde zijn vuist onder de tafel. "En ja toen Hij dat microfoontje vond bij haar."


    "Heeft hij met zijn smerige poten aan haar gezeten?" Vroeg hij. "Dat wilde hij wel ja, normaal is de straf voor informant zijn een flinke aframmeling. Maar met de meisjes is het iets meer dan een aframmeling, als je begrijpt wat ik bedoel." Wolfs stond op. Romeo greep hem beet. "Heeft hij haar? Waar is ze?" Romeo bleef Floris vast houden. "rustig nou." Riep Romeo. "Hij wilde Roxy. iets aan doen maar die manager van haar had haar er al uit getrokken." Floris ging weer zitten. "Ga verder." Zei hij. "Normaal laten we zo''n mokkel niet gaan." Ging Nico verder. "Kunt u over haar met respect praten." Vroeg Wolfs. "Kun je het niet hebben hoe we over je vriendinnetje praten." Zei Nico.


    "Goed. Ik moest haar terug halen. Maar toen ik achter die witte Toyota aan wilde zat er al een zwarte golf achteraan. Ik ben ze gevolgd tot de rand weg. Daar heeft die golf ze klem gereden. Ik dacht lekker makkelijk." Zei hij. "Maar dan stapt er iemand uit. Bivakmuts slank postuur. Hij haalt een pistool uit zijn zak en schiet die auto in."


    "Hoe vaak?" Vroeg Wolfs zijn angst onderdrukkend. "1 keer. Daarna reden ze in sneltrein vaart weg. Ik dacht dat mokkel. Sorry, Dat vrouwtje is dood dus ik ben weer terug gegaan. Toen waren jullie er al." Wolfs keek hem aan. "Reed mijn collega zelf?" Vroeg hij. "Je bedoeld je liefje?" Vroeg Nico. "Reed mijn mannelijke Collega zelf?" Verduidelijkte hij zijn vraag. "Ja. Die golf is hem gevolgd. Ik vermoed dat hij met jouw liefje of dood of gewond in die auto zat. Ja dan hadden we niks meer aan haar. Dus ben ik terug gereden." Zei hij.


    "Denk even goed na. Degene die schoot is niet in de witte Toyota van mijn collega''s gestapt?" Vroeg Wolfs die een beangstigende theorie begon te formuleren. "Nee dat zeg ik toch. Die patser die Jouw schatje runde reed." Romeo keek Wolfs aan. Hij wist dat hij iets op het spoor was. "Een schot dat weet je zeker? " Vroeg Wolfs "ja dat weet ik zeker. Hij schoot aan de kant van de bijrijder en daar zat Roxy." Zei Nico. "Eva. Ze heet Eva." Zei Floris en hij stond op en liep de spreekkamer uit.


    "Kroon! Ik moet nu weten waar Mechels woont. Marion jij gaat uitzoeken of Mechels werkelijk is wie hij zegt te zijn. En zet zijn auto in het volg systeem." Riep hij. "Doe nou rustig dat mag niet zonder bevel." Riep Marion. "Hij reed. Die klootzak reed." Riep Wolfs. "Rustig nou." Riep Marion. "Ik kan er geen touw aan vast knopen." Zei ze. "Hij heeft haar." Riep hij. "Snap het nou. Hij heeft haar, hij doet God weet wat met haar."


    "Wolfs rustig nou." Riep ze." we kunnen niks zonder toestemming. "Ik moet weten waar die eikel woont." Riep Floris. "En zoek uit of hij werkelijk Jasper Mechels is. Alsjeblieft." Riep hij. "Hij heeft gelijk." Zei Romeo. "De verklaring van Nico De Boer zet flinke vraagtekens bij Jaspers verhaal." Zei Romeo. "Hij woont in Biesland." Zei Lucas en hij schreef het adres op. "Wat ga je nu doen.?" Vroeg Lucas. "Er voor zorgen dat hij Eva aan me terug geeft."


    Hij schopte de deur open. Die smerige leugenaar had Eva. Dat wist hij zeker. Nu alleen nog bewijzen. Hij had hem vertrouwd. Maar hij had gelogen. "Mechels!" riep hij. Maar hij kreeg geen antwoord. "EVA!" riep hij in paniek maar ook hier kreeg hij geen antwoord op. Hij was er dus niet. En erger nog hij hield Eva hier niet gevangen. Hij liet zijn gedachte niet verder gaan. Ergens wist hij zelf ook wel dat als Jasper hier niet was. Dat hij ergens anders iets vreselijks deed met zijn Eva.


    Hij doorzocht het hele huis van top tot teen. In de slaapkamer vond hij wel een paar haren die van Eva konden zijn. Maar hij wist nu al zeker dat die rotzak dat kon weg verklaren. Hij moest iets concreter vinden. Na zijn slaapkamer kamde hij de huiskamer keuken en berging uit maar hij kon niks vinden. Toen hij aan een touw trok om de lamp uit te doen in de berging ging de lamp niet uit maar schoof er een luik open boven zijn hoofd en viel er een touwladder naar beneden.


    Hij klom de touwladder op. Hij bevond zich al snel in een donkere zolder ruimte. Hij klikte zijn zaklamp aan om een licht knop te vinden. Toen die die overhaalde en op keek werd het bloed in zijn aderen ijskoud. De ruimte hing vol met foto''s van Eva. Jasper was duidelijk diegene geweest die ze in de gaten had gehouden. Hier en daar waren foto''s waar ook hij op moest staan maar hij was of uit de foto geknipt of met een pen door gekrast.


    Toen hij zich om draaide om de rest van de kamer te zien schrok hij nog meer. Aan een andere muur hingen persoonlijke spullen van Eva die ze al een tijd kwijt was. De foto die eva op haar nacht kastje had staan van haar, Frank Maurice en hemzelf stond op een kastje dat bijna identiek was aan het nachtkastje van Eva.


    Een van haar t shirts hing aan de muur. En het leek of hij ook wat van haar elastiekjes had gestolen. In de hoek op een ander tafeltje leken gebruikte blikjes chocomel te staan. Het gaf Floris de rillingen. Aan de laatste muur hing de trouwjurk die ze aan had gehad tijdens haar huwelijks voltrekking met Frank. Daarboven hing een foto van Eva met daar bij de tekst ''Van mij'' geschreven. Naast Eva''s trouwjurk hing eindelijk waar hij naar zocht. Bewijs dat Jasper zijn geliefde Eva had ontvoerd. Haar onafscheidelijke leren jack. Hij trok zijn handschoenen aan en pakte het van de paspop af.


    This story has been unlawfully obtained without the author''s consent. Report any appearances on Amazon.


    Snel ging hij weer naar beneden en het huis uit. Hij reed snel naar en lab. Zijn goede vriendin Chantal was gelukkig nog niet weg. "Chantal ik heb je hulp nodig." Riep hij. "Meneer Wolfs. Waar kan ik u mee van dienst zijn? "vroeg ze glimlachend. "En waar is uw onafscheidelijke partner?" hij keek even naar de grond. "Is er iets?" vroeg ze. "Ze is ontvoerd. Luister Chantal ik heb dit gevonden in het huis van een verdachte." Zei hij terwijl hij de plastic zak met de leren jas van Eva liet zien. "Dat is toch de jas van uw partner?" vroeg Chantal. "Dat moet je voor me uitzoeken en het geheim houden. Ja Chantal ik weet het. Dat is niet de procedure. Maar het is belangrijk." zei hij smekend.


    "Je vraagt veel van me." zei ze, "ik zou het niet vragen als het niet van levens belang was." ze sloot haar ogen even. "Goed. Wat moet ik doen?" vroeg ze. "Op DNA testen. Ik moet kunnen bewijzen dat dit Eva''s jas is. "Zal ik ook DNA van u hier op aan treffen?" vroeg ze licht glimlachend. "misschien wel ja. Ze is mijn partner. Maar ik wil alle DNA profielen hebben. En mail het alleen naar mij."


    Chantal zuchten. Ze wist dat als hij zo''n verzoek had dat het echt heel belangrijk voor hem was. En ze was zelf ook niet blind. Ze zag ook wel dat zijn Partner een speciaal plekje in zijn hart had. "Goed dan." zei ze. "Dank je wel." Hij overhandigde de plastic zak met Eva''s jas en vertrok weer. Hij was een stap dichter bij het vinden van Eva.


    De volgende ochtend kwam hij al vroeg op het bureau. Hij wilde er zijn als het DNA-profiel binnen kwam. Jasper kwam binnen lopen "goede morgen Wolfs jij bent vroeg." zei hij opgewekt. Het beviel hem voor geen meter dat Jasper zo opgewekt was. Het liefste sloeg hij die grijns van zijn gezicht.


    Hij werd afgeleid door het kenmerkende ping geluidje van zijn computer. Het betekende dat hij een e mail had. Het was er een van Chantal. Snel klikte hij de e mail open


    "Goede morgen Floris.


    Ik heb het jack van je collega getest er zijn verschillende sporen op gevonden. Waar onder ook die van jou. Maar dat wist je vast al. ik zal mijn vermoedens maar voor me houden zeker? het is over duidelijk het jack van mevrouw van Dongen. Haar DNA is in grote getallen aan getroffen op de stof. Een derde DNA-profiel is gevonden wat vreemd genoeg toe behoord aan 2 mensen volgens het bevolking register is het Joris Bols. Maar vreemd genoeg als ik het invoer in ons politie systeem komt het uit bij Jasper Mechels. Ik hoop je hier mee geholpen te hebben.


    O ja. Ik hoop dat je haar veilig en wel terug vind.


    Liefs Chantal."


    Hij wist het nu zeker. Jasper hield Eva ergens verborgen. en erger nog hij wist nu de ware identiteit van Jasper. Joris Bols. Hij hoefde niet te raden van wie hij Familie was.


    Hij voelde een hand op zijn schouder. "Gaat het een beetje?" vroeg Joris hem die zich nu natuurlijk nog voordeed als Jasper. Het kosten Wolfs al zijn wilskracht om een glimlach om zijn mond te toveren en te zeggen dat het wel een beetje ging. "Weet je wat nou het beste is voor je." zei Joris terwijl hij van Wolfs weg liep. "Nou zeg dat eens?" vroeg hij iets feller dan hij bedoelde. "Je moet haar vergeten." zei hij. "Dat zou je wel willen h¨¨." riep Wolfs.


    "Wat bedoel je?" vroeg Joris. "Niks laat maar. Hij printen snel de email van Chantal uit en pakte het uit de printer voor dat iemand het zou zien. Hij schreef er iets op en legde het mailtje op het bureau van Marion.


    "Ik meen het Wolfs, het is het beste als je dat meisje vergeet." herhaalde Joris. "Ik kan, en ik wil haar niet vergeten. "Antwoordde Wolfs zo beleefd mogelijk. "Ze is het niet waard, en daarbij. Ze leeft vast niet meer." zei Joris.


    Daarop sloegen bij Wolfs de stoppen door. Hij greep Joris beet en duwde hem hard tegen een muur. "Wat bedoel je daar mee klootzak." riep Wolfs. "Wat heb je met haar gedaan?" vroeg hij bijna schreeuwend. "Waar heb je het over?" vroeg Joris de vermoorde onschuld spelend. "Dat weet je best stuk verdriet. Ik weet wie je bent. Ik weet wat je hebt gedaan. Waar is ze?" schreeuwde hij. "Waar is wie?" vroeg Joris. "WAAR IS EVA!."


    Wolfs voelde dat er aan hem werd getrokken. "Laat hem los Wolfs." riep Marion. " Hij heeft Eva!" riep hij terwijl hij zijn arm tegen de keel van Joris hield. "Wolfs laat hem los." bleef Marion zeggen. "Waar is Eva?" vroeg hij weer. "Wolfs Kappen nou." Riep Marion. En hij voelde een tweede paar handen die hem probeerde los te trekken van Joris. "Je begrijpt het niet Marion. Hij heeft Eva." riep hij weer. "Als dat zo is en je vermoord hem hier. Hoe kom je dan aan je antwoorden?" vroeg Marion. Wolfs Snoof uit zijn neus en liet hem los. Hij haatte het feit dat Marion gelijk had. "Maar als haar iets is overkomen zorg ik ervoor dat hem wat overkomt."


    "Je bent gek geworden man." riep Joris. "Wolfs mijn kantoor." riep Zitman. Wolfs trok zijn pak recht en liep richting van het kantoor van Zitman. Toen hij langs Marion liep, pakte hij even haar arm beet. "Op je bureau." zei Wolfs en hij liep weg. Na een heftig gesprek met Zitman kwam hij woedend het kantoor weer uit.


    Hij liep naar het Bureau van Marion en Romeo. "Ik ben op non-actief gezet." zei hij tegen haar. "Jullie moeten door zoeken naar Eva." zei hij. "Je weet dat we dat niet mogen tenzij er nieuwe aanwijzingen zijn. "Gebruik de mail die ik je heb gegeven om uit te vinden waar hij haar verstopt kan hebben. Alstjeblieft Marion. Ik kan haar niet kwijt raken." zei Wolfs smekend. Marion zuchten en keek hem medelevend aan. "Ik weet het. Ik doe mijn best ok¨¦. Ga naar huis." Wolfs knikte en vertrok verslagen uit het Bureau.


    "Dreesen, Sanders. Kroon. mijn kantoor" riep Zitman. Mevrouw?" Vroeg Marion Terwijl ze de deur achter haar dicht deed. Ze was de laatste van de 3 die binnen was gekomen. Lucas en Romeo zaten al tegen over Zitman. "Goed jullie weten dat ik meneer Wolfs heb moeten weg sturen." zei Mevrouw Zitman. Ze knikte alle drie. "Dat wilt niet zeggen, dat ik hem niet geloof." voegde ze toe. "Wat bedoeld u?" Vroeg Romeo.


    "Meneer Wolfs heeft mij uit de doeken gedaan waarom hij Meneer Mechels aan viel. Hij zei me dat hij bewijs had van de ware Identiteit van Meneer Mechels. En hij wist mij te vertellen dat hij Mevrouw van Dongen heeft ontvoerd. Het enige waar hij niet van op de hoogte is, is de huidige verblijfplaats van Mevrouw Van Dongen." Marion knikt. "Ik denk dat ik weet wat hij bedoeld met bewijs." zei Marion. "Hij heeft dit op mijn Bureau achter gelaten." zei ze en overhandigde een A4. "Wat is dit?" Vroeg Zitman. "Het lag op mijn bureau het is zijn handschrift." Zei Marion.


    Zitman opende het A4''tje en las het. "Volgens deze mail is de ware identiteit van Jasper Mechels. Joris Bols." Marion en Romeo keken elkaar aan. "iets wat ik mag weten?" Vroeg Zitman. "Ik weet niet of het belangrijk is maar in het verleden hebben Wolfs en Van Dongen nog al last gehad van een doorgedraaide OVJ. Jens Bols. Hij was verliefd op Eva." Zei Romeo.


    "Hij heeft haar ontvoerd omdat hij wilde dat ze verliefd op hem werd, daarna heeft hij Fleur Wolfs vermoord." Vertelde Marion. "Wie is Fleur?" Vroeg Zitman. "Wolfs zijn. Dochter." Vertelde Romeo. "En wat heeft deze Jens Bols met Joris Bols te maken?" Vroeg ze. "ik denk familie. Aan zijn leeftijd te zien denk ik een zoon." Zei Romeo.


    "Het lijkt erop dat Meneer Wolfs onrechtmatig bewijs heeft gevonden. Waar DNA van Mevrouw Van Dongen opzit en van Joris Bols." Zei Zitman. "Hij zei al dat Jasper Eva heeft." Zei Lucas. "Waarom zou hij?" Vroeg Zitman. "Kan een paar redenen hebben. Hij is inderdaad de zoon van Jens Bols en wilt wraak, om dat door Eva Jens Bols niet meer leeft. Of hij is door gedraaid wie hij dan ook is, en wilt Eva voor zichzelf hebben." Zei Marion.


    "Als er iemand door het lint is gegaan is het Wolfs." Zei Zitman. "Ja. Vind u het heel gek? Het gaat om Eva." Zei Marion. "Hij hoeft niet zo fel te reageren." Zei Zitman. "Doet u nou als of, of ziet u het egt niet?" Riep Marion in ongeloof. "Wat moet ik zien mevrouw Dreesen?" Vroeg ze.


    "Niets laat maar." Zei Marion. "Moet ik zien dat ze meer zijn dan alleen collega''s?" Vroeg Zitman. "Als u dat weet begrijpt u hem toch." Ze glimlachte naar Marion. "daarom is hij ook niet ontslagen mevrouw Dreesen. maar goed ik wil dat jullie meneer Bols onderzoeken. Zorg ervoor dat jullie mevrouw van Dongen op het spoor komen. Voor er iets onomkeerbaar gebeurd."

 Hoofdstuk 7

    Joris deed de deur open. "Goede avond mijn liefste." Zei hij. "Het spijt me dat ik laat ben, maar je ex bedreigde me." Hij liep naar Eva en zette een bord voor haar neer. "Hij wil niet accepteren dat het over is. Zei hij.


    "Ik denk dat we hem dat, maar is duidelijk maken Eva." Zei Joris. "Wat wil je Jasper?" Vroeg Eva. "Je beschermen. Kijk nou waar hij je heen stuurde. Zo''n prachtig meesterwerk als jij mag toch niet in een club als dat werken." Zei hij.


    "Hij streelde haar. "Blijf met je poten van me af." Riep Eva. "Je bent in de war Eva, je denkt dat hij van je houdt." Zei hij. "Hij is je alweer vergeten." Hij grijnsde naar haar. "Hij had alweer een Date." Hij streelde haar weer. "Blijf van me af zei ik." Eva probeerde bij hem weg te komen.


    "Stil maar Eva. Misschien had je. Je hart gelijk aan mij moeten geven. Ja, ik heb ook fouten gemaakt. Ik wilde eerst wraak op je nemen mijn liefste." Zei hij. "Ik dacht dat jij schuldig was aan de dood van mijn vader." Hij glimlachte. Hij had het namelijk altijd over jou als ik op bezoek kwam. Maar ik zie nu dat hij gelijk had." Zei hij "jij bent de meest bijzondere vrouw ooit." Hij keek haar aan "heeft Wolfs je dat ooit gezegd? Nee, h¨¨. Wat maakt hem dan waardig voor jouw hart?"


    Eva keek om haar heen. De laatste 2 maanden had deze kelder haar onderdak geweest. Al had ze geen flauw idee waar ze was. "Ik vroeg je wat Eva." Zei Joris. "Waarom verdient hij jouw hart?" Vroeg hij weer. "Wie is jouw vader?" Vroeg Eva. "Dat is voor latere zorg. Eerst moet ik je genezen Eva." Zei hij. "Dus nog een keer. Waarom verdient Wolfs jouw hart?"


    "Hij zal me vinden." Zei Eva. "Mijn liefste Eva. Hij is je vergeten. Hij zoekt je niet eens." Zei hij. "Je liegt, hij komt voor me." Zei Eva. Joris Schudde zijn hoofd "Dit wordt nog moeilijk liefste." Zei hij "Ik heb jullie samen gezien." hij ademde even diep in. "Hoe hij deed of hij van je hield. Hoe jullie vrijden." Eva keek van hem weg. "Maar ook hoe hij je in gevaar bracht, elke keer weer." ze keek hem weer aan, ze besefte dat hij het was die ze in de schaduwen zag. "Hij houdt meer van mij dan wie dan ook." Zei Eva.


    "Arme Eva." Zei hij. "Je zei dat hij je bedreigden, hij wilde vast uit je slaan waar ik ben. Of niet soms." Zei Eva. "Nee. Mijn liefste. Hij was boos omdat ik een betere agent ben." Zei hij." wat best grappig is, ik heb geen dag politie school gedaan." Zei hij. "Wie ben jij?" Vroeg ze. "Dat vertel ik je als je daar klaar voor bent mijn Eva." Zei Joris.


    "Ik weet dat je liegt." riep Eva. "Floris weet dat jij me hebt ontvoerd, hij zal niet rusten voor dat hij me vindt." Zei ze. "Hij is ontslagen liefste." Zei Joris. Eva lachte. "Dat zal Floris niet stoppen, Jasper. Het is voor jou zelfs het slechtste wat je kan overkomen." Zei Eva. "Dat denk ik niet." Zei Joris lachend. "O, jawel, als hij zijn baan kwijt is, heeft hij niemand meer die hem tegen houdt. En aangezien jij mij hebt, ben je nu in levens gevaar. Hij komt voor me."


    "Jij moet hopen van niet mijn lief." zei Joris. "want dan moet ik een van jullie doden."hij zuchte droevig. "mijn voorkeur ligt bij hem, maar als ik jou moet doden om hem bij jouw weg te houden. Dan zei het zo." Zei Joris. "Als jij hem iets aandoet Jasper. Maak ik je hoogst persoonlijk kapot." Zei Eva woedend. "Ik zweer het Jasper, het kan me niet schelen hoeveel wij om je moeder gaven. Als Floris wat overkomt. Slacht ik je af."


    Joris zuchtte. "Je snapt het niet Eva." Zei hij "je bent van mij." Hij kuste haar. Eva probeerde zich los te vechten. Dit wilde ze niet. Niet nog een keer. Maar hij was steker en drong zich aan haar op.


    "Hoe kon jouw geweldige moeder een monster voortbrengen." Riep Eva." jij hebt geen idee Eva. Ik ben niet het monster. Jouw geliefde ex-vriend is het monster." Zei Jasper. " Jij hebt geen idee lief. Mijn moeder was er nooit voor me." Zei hij. "Je liegt. Frieda heeft me verteld dat ze voor jou en de andere 2 altijd liefdevol zorgden."


    "Dat is mijn moeder niet." Zei Joris. "Wie dan wel?" Vroeg Eva. Ze wist dat als ze hem aan de praat hield hij van haar af bleef" je kent haar niet. En helaas zal je haar ook nooit leren kennen." Zei hij. " En je vader?" Vroeg ze. Maar door de blik in zijn ogen wist ze dat het een vergissing was om daar naar te vragen.


    Joris stond woedend op. "PRAAT NIET OVER MIJN VADER." Schreeuwde hij en hij sloeg Eva hard in haar gezicht. "Mijn vader gaat je niets aan." Hij sloeg haar weer, deze keer raakte Eva bewusteloos.


    Ze werd veel pijn over haar hele lichaam wakker. Ze wist niet hoe lang ze buiten bewustzijn was geweest. Ze had geen idee van tijd. Er zat geen raam in de ruimte waar ze werd vastgehouden. Ze keek naar haar handen en voeten, deze waren eindelijk niet meer vast gebonden. Ze stond eindelijk na 2 maanden weer op. Ze had de dagen bij gehouden door krassen te maken op de muur naast haar. Haar horloge vertelde haar hoe laat het was.


    Find this and other great novels on the author''s preferred platform. Support original creators!


    Als Joris er niet was werd ze in de gaten gehouden door zijn handlanger. Hij zweeg meestal. Ze had geen idee hoe hij er uit zag. Hij droeg altijd een bivak muts. Het enige dat ze van hem wist was dat hij grijze ogen had die haar aan iemand deed denken. Al kon ze haar vinger er niet opleggen wie dat dan was.


    Ze kreeg de rillingen van deze man. Alles wat hij deed was eindeloos naar haar staren. "Hoe heet je?" vroeg Eva zo als ze al vaak had gedaan. Maar de man zei niks. Hij bleef maar staren. "Toe nou ik ben Eva. Wie ben jij?" nog staarde de man alleen. "Zeg dan iets. Alsjeblieft. Wat is je naam?" vroeg Eva weer. Even leek het of de man wat wilde zeggen. Maar voor hij dat kon doen. Ging de deur open en liep Joris Binnen.


    "Wat doe je Max?" vroeg hij. Ok¨¦, dus de man die haar in de gaten hield, heten Max. Daar kon ze wel wat mee. Op de manier dat hij gehoorzaamde vermoede eva ook dat deze man geestelijk minder gesteld was. Hij deed haar denken aan Maurice. "Sorry Joris. Ik." stamelde Max. "Ik wilde niets doen, hoor." zei hij. Hij klonk inderdaad als Maurice.


    Wat eva nu ook leerde, is dat de man die zij als Jasper hield Joris heette. Dat waren dingen waar ze iets mee kon. Joris liep naar Max toe. "Hoe vaak moet ik nog zeggen dat ze niet mag weten hoe ik heet idioot. Zei Joris en hij sloeg Max hard in zijn gezicht.


    "HEY!." zei eva die op stond. "Hij doet toch niks!" riep ze. Terwijl ze voor Max kwam staan. "Bemoei je er niet mee. Dit is tussen hem en mij. Riep Joris. En hij sloeg eva ook in haar gezicht waarna hij woedend de ruimte weer verliet. Ze hoorde nog net de deur dicht slaan.


    "Gaat het?'' Vroeg ze terwijl ze Max om hoog hielp. "Doe dat masker is af." zei Eva. Ze kon zien dat Max een bloed neus had. "Dat mag ik niet van Joris." zei hij. "Maar dan kan ik je niet helpen met je neus schoonmaken." zei eva. "Dan doe je het stiekem. Ik zal niks verklappen." Max glimlachte en deed zijn bivak muts omhoog. Hij had een vriendelijk gezicht. Ze snapte niet waarom hij Joris hielp. Deze man leek er niet koud genoeg voor. Eva pakte een fles water en een was hand van de tafel. En maakte het gezicht van Max schoon.


    "Waarom doe je nu wat hij zegt? Hij is helemaal niet aardig voor je." zei Eva hopend op antwoorden. "Ik moet wel. Joris is mijn grote broer. En je moet altijd doen wat je grote broer zegt." zei hij. "Je grote broer? Hoe heet hij dan van zijn achternaam?" vroeg Eva. "Dat mag ik niet zeggen. Ik mag zijn naam nooit noemen." zei max.


    "Nee je hebt gelijk sorry. Maar wat is de jouwe dan?" vroeg Eva. "Jij mag je naam toch wel zeggen?" vroeg ze hopend dat hij niet slim genoeg was. "Ik heet Max Bols." zei hij. Eva schrok maar wist het voor zich te houden. "Dat is een stoere naam." zei ze. "Moet ik je masker even schoonmaken?" vroeg ze. Max schudde zijn hoofd en trok de bivakmuts weer over zijn gezicht. "Dank je wel Eva" zei hij glimlachend naar haar.


    Eva liep weer naar haar matras om te gaan zitten, veel meer kon ze niet doen. Toen ze naast de tafel stond en de waterfles weg zette, voelde ze iets hards onder haar voet. Toen ze op de grond keek, zag ze Joris zijn telefoon op de grond liggen.


    Het voelden als of haar beste vriend er weer was. Zo on opvallend mogelijk pakte ze de telefoon en verborg hem. Ze wist dat voorzichtig moest zijn. Voor al nu hij vaker bij haar was. Voorzichtig deed ze hem aan. Het display kwam tot leven. 19 mei stond er op het scherm


    Ze wist door de grimmigheid in Joris dat elke dag haar laatste kon zijn. Ze keek naar het batterijtje. Deze was geel, 20% stond erop. Ze wist dat ze afscheid moest gaan nemen. Ze wist ook wiens stem ze nog 1 keer wilde horen.


    Snel typte ze een telefoonnummer in. Na een seconde ging de telefoon over. Nog een paar seconde later werd er opgenomen. "Wat moet je smerige onderkruiper." Riep Wolfs. Tranen rolde al over haar wangen. "Floris." Zei ze huilend.


    "Eva! God zij dank waar ben je?" Tranen bleven, maar over haar wangen rollen. "Eef?" Ze snikte." ik heb niet lang. Ik weet niet waar ik ben." Zei ze. "Ik ga je vinden meisje." Zei hij. "Dat zal te laat zijn. Hij gaat me niet lang meer laten leven. Hij wordt met de dag kwader." Zei ze. "Vol houden schatje. Alsjeblieft." Smeekte Floris.


    "Ik wilde je gewoon nog een keer horen." Zei ze. "Niet doen Eva." Zei hij. "Ik zal van je houden tot mijn laatste adem." Zei Eva die harder huilden "Eva niet doen. Ik smeek je. Geen afscheid nemen." Ze hoorde de tranen in zijn stem. "Vergeet me lieve Floris." Ze hoorde het bekende geluid dat haar batterij bijna op was." dat wil ik niet Eef. Neem nou geen afscheid." Zei hij. Ze hoorde dat ook hij huilden. "Dag Floris" zei ze. Voor ze op hing, hoorde ze hem nog haar naam schreeuwen. Huilend drukte ze het gesprek uit.

 hoofdstuk 8

    Eva!" De lijn ging dood. Verwilderd keek hij om zich heen. Wat moest hij nu doen? Hij was geschorst. Hij kon niets doen. Maar er moest wel iets gebeuren. Ze nam afscheid van hem. Hij belde snel Marion op.


    "Met Marion Dreesen?" Klonk haar zakelijke stem. " Marion je moet Joris zijn telefoon uitpeilen. "Die heeft hij uit staan Wolfs. Zei ze."nee. Eva heeft die. Ze heeft me er mee gebeld." Hij aarzelde. Moest hij vertellen hoe zwak en verslagen ze had geklonken. Hoe ze afscheid van hem nam er dus zeker van was dat ze niet lang meer had? "Goed, maar je staat in het krijt." Zei Marion. "Als je haar er levend uit krijgt, doe ik alles voor je." Zei hij en hij hing op.


    Zijn collega''s gingen er nu achter aan. Maar hij was niet van plan niets te doen en af te wachten. Het ging om Eva. Dat was niet zomaar een vermissing. Dit ging om de liefde van zijn leven. Hij zocht door zijn contacten en drukte op een van hen.


    "Jij bent geschorst." Klonk er ge?rgerd aan de lijn "ook hallo Konings. Luister jij gaat me helpen. "Nogmaals jij bent geschorst." riep de man aan de andere kant van de lijn. "Ik heb geen tijd om aan je te vragen wanneer mij dat ooit gestopt heeft Konings. Die rotzak heeft mijn Eva en ik moet haar vinden."


    "Jouw Eva Wolfs?" klonk Larry licht geamuseerd. "Niet bij de hand worden, doe dat, maar als ze veilig is. Goed."riep Wolfs. "wat wil je van me?" vroeg Larry. "Kun jij inbreken op de pijl zender van de politie op het nummer wat ik je nu app?" vroeg hij. "Nee. Nee, onmogelijk. Jouw telefoon is tijdelijk buiten politie werking gesteld." Wolfs vloekte. "Ik moet weten waar die telefoon is Larry!" riep Wolfs. "Ja, tuurlijk joh wil je er dan ook nog beeld bij?" riep Larry ge?rgerd. "Als dat zou kunnen." Larry zuchtte. Goed dan. Kom naar mijn huis dan kijk ik wat ik kan doen." zei Larry.


    Wolfs hing op en zo snel hij kon, reed hij naar het afgelegen huis van Larry Konings. Toen hij aan kwam stond de deur al op een kier. "Ja, kom maar binnen." riep Larry. "Hoe wist je dat ik het was?" Vroeg Wolfs. "Nou, een ik verwachte je. Twee. Dat oude wagentje van je herken ik uit duizenden." antwoorden hij.


    "Ik heb gekeken naar wat je wilde, ik kan een illegaal in breken op de gps-zender van de telefoon. Dat is een eitje. Dat doen hackers ook. Die hebben hun eigen Union-router die verbinding maakt met de telefonie satelliet en dan vervolgens paal gegevens direct door geeft aan speciale software die even op jouw telefoon moet." zei Larry. "Ja, dat zal allemaal wel doet het maar gewoon."


    "Prikkelbaar hoor." zei Larry. "Ik heb even zitten nadenken over je van beeld voorzien." zei hij terwijl hij wild typte. "Ik kan in breken in de camera van de telefoon, maar dat zal de batterij niet ten goed komen. Ik denk niet dat jij het risico wil lopen dat die uit valt voor je weet waar dat ding is?" zei Larry. "Nee. Als dat ding uit valt, is hij niet meer te traceren." zei Wolfs.


    "Niet helemaal waar dat kan nog voor ongeveer 5 minuten na dat de telefoon uit valt." zei Larry. "Schiet nou op. Konings." riep Wolfs. "Nou zeg ik probeer, is iemand wat te leren. "Maar goed. Ik kijken via diezelfde Union-router of er in de directe omgeving camera''s zijn die op een netwerk zijn aan gesloten zo dat ik die kan aan spreken." zei hij. "Het kan me niet schelen of je moet in breken in iemand gehoor apparaat. Doe het nu maar gewoon." riep Wolfs weer.


    "Wat denk je dat ik aan het doen was Wolfs? Het jou uit leggen is moeilijker dan het voor elkaar krijgen." riep Larry. " Kijk de gps-gegevens zijn nu zichzelf aan het verfijnen op mijn laptop. Dat duurt ongeveer 2 minuten. als hij dat gedaan heeft kan ik in Camera gegevens kijken. of er camera''s in de buurt zijn en wat dat zijn. Dan ben ik binnen een minuut in een camera als die op een laptop of andere telefoon staan." legde Larry verder uit. "Ja. Dat zal dan wel." zei Wolfs. "Maar Precieze locatie?"


    "Daar komt jouw telefoon er aan te pas. Op deze app die ik even via een website die een beetje grijs gebied is. Die hackt dan in Google Google Maps om een puntje op een kaart te kunnen zetten die je dan als navigatiesysteem kan gebruiken. Al met al best slim." zei Larry. "Ja wil je er applaus bij?" vroeg Wolfs. "Zou best wel eens fijn zijn." uit het niets klonk er geluid uit de lap top van Larry. "Ah kijk nou er staat in een straal van 20 meter bij deze telefoon een ouder model beveiligingscamera." zei Larry. "Kun je die hacken. " Vroeg Wolfs. "Zit er water in de zee?" zei Larry. "Ok¨¦, doe maar. "Goed. Omdat het voor Eva is." zei Larry. Een minuut of 3 typte hij wild. "Ik heb beeld." zei Larry. Het zag er in inderdaad uit als een verouderde camera. Het beeld was, ligt wazig.


    Ensure your favorite authors get the support they deserve. Read this novel on the original website.


    "Ik zie niet veel Konings." zei hij. "Dat komt omdat de infrarood niet aan staat. Momentje. "Larry klikte 3 keer met zijn muis en het beeld werd groen, maar hij kon alle vormen zien. Helaas zag hij alleen maar een kale muur. "Kun je dat ding draaien?" "Ligt aan de richting, maar ik kan het proberen." zei Larry. "Hoezo de Rigging?" vroeg Floris. "Als hij op een moer is gemaakt met alleen maar een schroef systeem is dut wat het is. Maar als hij een elektronisch rig systeem heeft moet dat kunnen." zei Larry die een minuscule joystick uit een van zijn rommelige laatjes pakte.


    "Een momentje." hij stopte een USB-draadje in de Joy stick en de andere kant in zijn laptop. "Even synchroniseren." riep Larry meer tegen zijn apparatuur dan tegen Wolfs. Maar een paar seconde later duwde hij tegen de joystick en het beeld bewoog. "Kijk aan." zei Larry. "Laten we eens kijken of ik inderdaad heb in gebroken op de goede plek, dus dat wij zicht kunnen krijgen op jou teer beminde. Of moet ik zeggen beurs?" zei Larry "ja heel leuk." zei Wolfs. Larry. Duwde tegen zijn Joy stick tot hij iets in de verte zag liggen. "Daar. Wat is dat?" vroeg Wolfs. Larry draaide voorzichtig aan het stickje, de camera zoemde wat schokkerig in.


    "Is dat wie ik denk dat het is?" vroeg Larry. "Eva." zei Wolfs die met hem meekeek. Eva lag bewegingloos op wat een matras leek. Haar ogen stijf dicht. "Is ze dood?" vroeg Larry. "Nee. Nee, dat mag niet. Dat mag je niet eens denken Konings." zei hij. "Kijk nou ze beweegt niet." zei Larry. "Kan er geluid bij?" vroeg Wolfs. "Ik kan kijken." hij duwde de joy-stick in. "Geen microfoon in de camera. Je moet kiezen Wolfs, als ik in breek in de microfoon van de telefoon. Zal de batterij iets korter hebben." legde hij uit. "Hoe veel tijd heeft die nu nog?" vroeg hij. "Ik denk een kleine 3 kwartier. Als ik de meeluisterfunctie aan zet denk ik een ruim half uur." Wolfs knikte. "En hoe ver is hij hier vandaan?" Vroeg Floris. "Op jouw snelheid of op ik houd me aan de regels snelheid?" vroeg Larry. hij ving de blik van zijn collega. "Gewone snelheid zal dat 20, 25 minuten zijn."


    Wolfs ging ervan uit dat Marion en misschien Romeo al onder weg waren. Her was snel genoeg voor hem om er ook te komen. Hij moest weten of Eva nog leefden. Ze lag zo eng dood stil. "Ik kan ook een trilsignaal geven tegelrijke tijd. Kijken of ze." zei Larry zijn zin niet af makend. Wolfs knikte."doe maar ik wil horen wat er gebeurd." zei Wolfs. "Uw wens is mijn bevel." zei Larry en hij klikte op zijn muis. Plotseling hoorde het geluid van een tikkend klokje uit de luidspreker komen. "Daar heb je, je geluid." zei Larry. "En dat trilsignaal?" vroeg Wolfs.


    "Dat is link. Ik zie in haar directe omgeving nog een nummer van een ouder model mobieltje. Als ik de telefoon die duidelijk dicht bij iemand is want dit klinkt als een horloge laat trillen kan ik wie er bij haar is ook alarmeren." zei Larry."ik kan proberen de telefoons tegelijkertijd te laten trillen dat ik het oudere model een harder signaal geef. Grote kans dat je dan het zwakke signaal maskeert." zei Larry. "Ja. Is goed, doe maar. Als hij bij haar ligt, wordt ze misschien wakker." zei Wolfs.


    Hij kon zijn ogen niet van Larry''s laptop scherm houden. Ze bleef maar dood stil liggen. De beelden waren niet van zulke kwaliteit dat hij kon zien of ze nog adem haalden. Na een minuutje hoorde hij een luid gebrom uit de speakers. Ademloos keek hij naar het scherm. Na wat een eeuwigheid leek te duren bewoog Eva haar arm. De adem die hij in hield, blies hij opgelucht uit. Ze leefde nog.


    "Mag ik je telefoon?" vroeg Larry. "Dan kan ik de software erop zetten die je nodig hebt om die plek te vinden." zei Larry. "En die camera feed?" vroeg Wolfs. "Nee Sorry, dat kan ik alleen op mijn computer. Deze camera is een jaar of 15 oud."verklaarde Larry. "Ik kan wel de geluidsfeed door zetten." zei hij. "Ja graag." uit de speakers klonk ineens het geluid van voetstappen. Floris richtte zijn aandacht weer op de laptop.


    Een man gekleed in zwart met een bivakmuts op kwam naast haar zitten. Een paar minuten zat hij daar bewegingloos starend naar Eva. Na een minuut of 5 stak hij zijn hand uit en streelde haar. "Blijf van haar af!" riep Wolfs. "Staat er op." Zei Larry. Wolfs leek het niet te horen. Hij bleef maar woedend tegen de laptop fluisteren. "Wolfs!" Riep Larry. Hij keek even weg. "Het staat er op. Ga haar halen." zei Larry in een zachte toon terwijl hij Floris zijn telefoon in de handen drukte.


    Op het beeld was te zien hoe de onbekende man zijn handen van Eva''s wang naar haar hals bewoog. "BLIJF MET JE SMERIGE POTEN VAN HAAR AF!" riep Wolfs. Larry draaide het beeld snel weg. "Wat doe je?" vroeg Floris woest. "Wil je kijken hoe hij haar."begon Larry, hij durfde het woord niet uit te spreken. "Of ga je nu heel snel naar haar toe in de hoop dat je dat kan voorkomen?" Zei Larry. Hij had het antwoord niet nodig. "Schiet op dan." Wolfs rende het huis uit, sloot zijn telefoon aan de handsfree set en reed zo snel hij kon weg. Hij wist het zeker. Hij moest en zou eva nu vinden.

 hoofdstuk 9

    Wolfs reed met een rot vaart richting de plek dat het rode puntje aangaf. Nog 10 minuten was hij ervan verwijderd. Hij had in de tijd dat hij reed Joris bij Eva horen komen. En blijkbaar kon die rat niet mijn zijn handen van Eva afblijven. Hij hoorde haar terug vechten. "Hou vol Eva ik ben er bijna." riep hij tegen het geluid wat uit zijn telefoon kwam.


    Nog 5 minuten moest hij rijden. Toen er op de matrix borden 50 kwam te staan. Hij vloekte en sloeg op zijn stuur hij wist wat dit betekende. File. Een kilometer verder op stonden de auto''s stil.


    Eva probeerde zich los te vechten. "Raak me niet aan." Riep ze terwijl ze hem weg probeerde te schoppen. "Je moet je gedragen." Riep Joris en hij pakte Eva''s hoofd beet wat hij met kracht tegen de grond sloeg. Ze raakte bewusteloos.


    Joris ging weer naast Eva zitten. "Je bent een meesterwerk." Zei hij. "Maar net als alle meesterwerken mijn liefste ben je te gewild." Hij pakte een flacon uit zijn broekzak. "Hij mag je nooit meer beminnen." Hij stak een naald in het flacon. En trok het vocht de spuit in. "Ze komen te dicht bij mijn liefste. Ik wilde dat ik meer tijd met je had." Zei hij terwijl hij haar over haar wang streelde.


    "Maar mijn lief het is tijd." Hij spoot de vloeistof in haar arm en drukte daarna haar neus en mond dicht. Na een minuut haalde hij zijn hand weg een traan viel op haar huid. Vaarwel mijn prachtige meesterwerk." Hij stond op en pakte zijn pistool "als ik je niet kan krijgen dan krijgt niemand jou." Joris lade zijn Pistool door en richten het op Eva.


    Wolfs ver vloekte de trage Oplossing van de file. Eindelijk na een half uur kon hij weer verder. Hij had Joris dingen horen zeggen tegen Eva die hem bang maakte. Maar wat hij nu hoorde, bevroor zijn bloed. "Als ik je niet kan krijgen. Dan krijgt niemand jou." Hoorde hij met vlak daarna het geluid van een doorladend pistool. Hij smeekte elke hogere macht waar hij niet in geloofde om haar te sparen. Toen hij een piepend geluid uit de telefoon hoorde komen. Hij keek op het scherm. ''Verbinding verloren.''


    Hij raakte in paniek. Hij wist dat hij in de buurt was maar hij had geen flauw idee welke kant hij op moest. Hij zette zijn auto aan de kant. De moed zakte dieper dan zijn schoenen. Terwijl zijn angst hem naar de keel greep. Hij zou nooit meer op tijd komen. Hij moest nu vertrouwen en hopen dat zijn Collega''s dat wel waren.


    Lucas schoot op de hang slot. Na twee kogels viel het uit elkaar. Daarna gaf hij een schop tegen de deur. Deze gaf niet gelijk mee. Het kostte hem nog twee keer trappen om de deur open te krijgen.


    "Vaarwel Eva. Het spijt me dat het zo moest eindigen." Hoorde hij Joris zeggen. Hij rende naar binnen trok zijn wapen en richten het op Joris die zijn Eigen wapen op Eva had gericht.


    "Wapen weg!" schreeuwde Lucas. "Leg hem zelf neer Guppy straks doe je jezelf nog pijn." zei Joris Bols"Ik meen het Joris. Wapen weg." Marion rende ook de kelder in. Ze greep snel naar haar wapen. "Leg dat pistool neer." schreeuwde ze terwijl ze kort om zich heen keek. Haar oog viel op Eva die niet bewoog.


    "Eva?" riep ze. Maar Eva bewoog nog niet. Ze vreesde het ergste. "Maak het nou niet erger dan het is Bols laat dat pistool vallen." riep Marion. "EVA!" riep ze nog een keer maar weer bewoog Eva niet.


    "Ze is van mij." riep hij terwijl hij zijn wapen op Lucas en Marion richten. "Neer dat wapen." riep Marion nog een keer. Joris laden zijn pistool door. "Niet doen." riep Lucas. "VAN MIJ!!" Riep Bols en hij spande zijn vinger om de trekker. Er klonk een schot.


    Joris viel op de grond. Een kogelwond op zijn slaap bloeden nog. Marions pistool rookte nog na. "Eva!" Marion rende naar haar toe. Ze bewoog nog steeds niet. Ze durfde niet te denken dat ze te laat waren. Marion legde haar vinger in Eva''s hals. Ze was nog warm maar voelde geen hartslag.


    "O nee. Heb het lef niet van Dongen. Je gaat er niet tussen uit knijpen. Marion maakte haar los en draaide haar volledig op haar rug ging naast haar zittend legde haar handen op Eva''s borstkas en begon te reanimeren. "Lucas met spoed een ambulance. FO en lijkwagen.


    Lucas keek versuft naar Marion en Eva. Marion opende Eva''s mond en blies er wat lucht in. "NU LUCAS EN DAN KOM JE ME HELPEN. Lucas schudden zijn hoofd. "Hier de 1106. Ik heb met spoed een ambulance nodig. Blijkbaar ook een FO en een lijkwagen." Daarna liep hij naar Marion. "Jij gaat haar beademen Lucas elke keer als ik zeg lucht. Blaas je lucht in haar longen. We gaan haar erdoor krijgen."


    Floris kwam slippend tot stilstand. Voor hem zag hij een ambulance en een lijk wagen. Het voelde of zijn hart stopte. Romeo stond bij een afzetting.waar een groep mensen zachtjes pratend bij stonden. Hij rende er naar toe. "Wat is er gebeurd?" vroeg hij. "Daar kan ik geen mededelingen over doen meneer." zei Romeo zonder te kijken.


    "verdomme Romeo ik ben het." zei Floris. "Wolfs. Sorry. Mogelijk 2 doden ik weet niet meer." Zei Romeo terwijl hij Floris toe liet. "Eva! Waar is Eva?" hij keek om Romeo heen maar hij zag niets. "Ik weet het niet."zei Romeo weer.


    "Zo zonde h¨¨. Zo''n prachtige vrouw.nog een heel leven voor haar." hoorde Floris zeggen terwijl 2 mannen een gesloten witte zak naar buiten droegen. "Is dat Eva?" vroeg hij. Hij keek Romeo aan. "Is dat Eva!" vroeg hij weer. "Dat weet ik niet." zei Romeo. "Neem me niet in de zeik Romeo." zei Floris. "IS DAT EVA!" riep hij weer bijna wanhopig. "Ik weet het niet." riep Romeo.


    Floris rende naar de twee mannen toe. "Wie is dat?" vroeg hij. "Dat kunnen we u niet zeggen." Zei een van de mannen. Floris pakte een pasje uit zijn broek zak. "Wolfs recherche. Wie is dat!" riep hij de wanhoop niet uit zijn stem filterend. De man opende zijn mond om antwoord te geven. "Wolfs" hoorde hij Marion zeggen.


    Hij draaide zich om. "Marion." hij liep naar haar toe. "Wat doe je hier man? Zitman had je naar huis gestuurd." zei ze. "Eva." zei hij. Marion knikte. "Ik moet het weten Marion." zei hij. "Was dat Eva?" vroeg hij weer. "We hebben haar proberen te reanimeren. "NEE!." Hij probeerde naar binnen te rennen Maar Marion en Lucas hielden hem tegen.


    "Ho nee daar wil je niet naar binnen." zei Lucas. "Moet jij is opletten kroon!" riep Floris. "Rustig nou." riep Marion. "Ik moet het zelf zien." Riep hij "het is een PD." zei ze. Alle zuurstof leek uit zijn lijf verdwenen. Eva was dood en lag in die zak. Hij wist het zeker. Hij deed zijn ogen dicht. Even wilde hij denken dat hij nog sliep. En dat ze elk moment zijn naam koen noemen of tegen hem aan kruipen. Hij wilde het zo graag geloven. Eventjes maar. Even niet weten dat hij haar nooit meer zou zien. Nooit meer zou horen.


    Nooit meer haar stralende ogen. Haar lieve lag. Haar mooie gezicht. Nooit meer haar stem horen die of gepassioneerd Vogt voor een zaak. Hem troosten of plaagde. Hij zou zelfs haar weer boos op hem willen horen zijn. Maar nee.dat was voor altijd verdwenen


    Hij deed zijn ogen weer open en moest het nu wel accepteren. Hij draaide zich van zijn collega''s af zo dat niemand zou zien dat hij tranen in zijn ogen had. In huilen uitbarsten was nou niet bepaald zijn stijl. Maar zijn hart brak in duizend stukken. Hij kon het niet helpen.


    Was hij zijn geliefde Eva nu echt kwijt? Dit had zijn grootste nachtmerrie geweest al die jaren. Na de dood van Fleur was Eva alles waar hij nog om gaf. Alles waar hij nog van hield. Hij zou alles in de wereld over hebben om haar nog ¨¦¨¦n keer te zien. Haar stem te horen. Haar vast te kunnen houden. Alles,


    "kom maar we onderzoeken u even. Kunt u lopen?." hoorde hij achter zich. Hij liep richting de afzetting. Hij wilde niks meer weten. Dat monster was er nog. Maar zijn mooie.Lieve Eva lag in een gesloten witte zak in een kist. De enige keer dat hij haar nog zou zien zou bij Timo zijn. Die dan weer grapjes over haar zou maken.


    Huilend liep hij richting zijn auto hij had het toch niet kunnen bedwingen. "Wolfs!" hoorde hij. Het was Marion. Hij schudden zijn hoofd en brak nu in huilen uit. Hij kon het niet meer tegen houden.


    The story has been taken without consent; if you see it on Amazon, report the incident.


    Hij nam nog een paar stappen vechtend tegen nog meer tranen die hij op voelde komen "Floris." hoorde hij dit keer. Was dat Eva haar stem? Dacht hij. Hield zijn hart hem voor de gek of Hoorde hij haar echt?


    Zijn hart sloeg een slag over. Hij hoopte dat het betekende wat hij wanhopig wilde dat het deed. Dat in die witte zak niet de mooie, lieve Eva lag, maar het monster wat haar gevangen had gehouden.


    Hij draaide zich om. en daar stond ze. Naast twee ambulance medewerkers. Zijn grote liefde. Zijn Eva. Ze was bond en blauw, haar kleding hing in scheuren om haar lijf. Haar voeten waren bloot. Haar haren waren dof en smerig. Ze leek extreem zwak. Maar ze leefde nog. "Eva." riep hij. Met diepe opluchting in zijn stem hij rende zo snel hij kon naar haar toe.


    Lucas hield hem weer tegen. "Laat me los ik moet naar haar toe." riep hij. "5 minuutjes. Ze moeten haar onderzoeken en sporen veilig stellen dat weet je." zei Lucas vriendelijk. Wolfs haatte dat deze Jonge knul gelijk had. Maar hij wilden niet wachten. Hij wilde Eva tegen zich aan voelen "Laat hem maar Lucas. Hij heeft haar nodig." zei Marion. "Ga naar haar toe. We halen de sporen wel van de PD."


    Hij rende langs Lucas richting de Ambulance waar Eva naar toe werd geleid. "Eva!" riep hij. "Floris!" ze maakte zich los van de verpleegkundige die naar haar riep dat ze toch egt onderzocht moest worden.


    In een paar stappen was hij bij haar.Hij nam haar in zijn armen. Eindelijk kon hij haar weer tegen zich aan houden. De wereld kon om hem heen neer storten elke pijn kon hij gevoeld hebben. Zo lang hij Eva maar tegen zich aan kon houden. Dan was alles weer goed.


    "Ik was zo bang." zei hij terwijl hij haar zo stevig als hij kon vast hield. "Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien." zei hij terwijl hij haar los liet. En diep in haar ogen keek. Om zichzelf te overtuigen dat ze er echt levend en wel stond ''mijn God wat ben je toch mooi'' dacht hij. Zelfs al was ze bond en blauw. Ze was zo ongelooflijk mooi.


    "Ik weet het," zei Eva. "Ik wist ook dat jullie zoude komen." zei ze. "Ik wist dat jij zou komen." Hij legde zijn hand op haar wang en streelde haar een paar seconde. Floris wist niet wat hij liever wilden. Haar eindeloos kussen of haar dicht en stevig tegen zich aan houden en nooit meer loslaten. Eigenlijk deed hij het liefste alle bij. Maar hij wist dat hun relatie geheim moest blijven en dat hij nu niks kon doen anders zou iedereen het weten. Ook al schreeuwden elk klein deel in zijn lijf om haar aanraking.


    "We moeten gaan." zei de vrouw van de ambulance. Eva knikte. Voor ze in de ambulance stapte, keek ze Wolfs aan. Ze zag aan hem dat hij zijn gevoelens voor haar verborgen hield voor de andere. Ze wist ook wel Waarom. Maar ze was er klaar voor om ze de vrije loop te laten. Dan zag iedereen maar dat ze verliefd waren.


    Ze onderging de consequenties later wel. Ze wilde daar ook niet eens aan denken. Eva draaide zich naar Wolfs en zoende hem met alle passie die ze bezat. Ze voelde hem haar kus met minstens zet zo veel passie beantwoorden en haar stevig vast pakken als of het hun laatste zoen was."


    Marion juichten luid. "Nou h¨¨h¨¨. Dat werd eens tijd." Riep Marion uit. Eva lachte. "Ja kom op zeg dit zag ik al aan komen van af het eerste moment Eva." zei ze. "Wat bedoel je?" vroeg Eva. "Kom op zeg, je was al verliefd op hem van af het moment dat je hem ''die Hollander'' noemde." zei Marion lachend."dacht je dat we blind waren?"


    "We moeten nu egt gaan. Zei de ambulance medewerker en duwde haar voorzichtig begeleidend de Ambulance in. "Ik wil mijn vriend mee." Zei Eva. "Nee sorry mevrouw er mag nu even niemand mee. "Ik kom zo snel mogelijk naar je toe." Zei Floris. De verpleger deed de deur dicht en de ambulance reed weg.


    Marion liep naar Wolfs toe en sloeg een arm om hem heen. "Jullie geheim is veilig." zei Marion. "Romeo en Lucas zwijgen ook. Dat beloof ik." voegde ze toe. "Dank je." Marion lachte naar hem. "Na al die jaren moeten jullie wel de kans krijgen h¨¨. en om je nou naar Texel te laten overplaatsen is dan zo oneerlijk." ze gaf Floris speels een duwtje.


    "Heb je die ring nog altijd?" vroeg Marion. Hij keek haar aan. "Wat? Hoe? Hoe weetjij daar van?" Marion glimlachte weer. "Ook ik ben agent.brigadier Wolfs Misschien straks een mooi moment om hem te gebruiken." zei Marion met een knipoog. "Schiet op Ga achter je vriendin aan joh." riep ze er achter aan. "Ze heeft je nodig." Floris glimlachte naar Marion hij wilde iets zeggen maar ze keek hem aan. "Ik weet het. Het is al goed."


    Hij ging zo snel hij kon naar zijn auto en reed bijna net zo snel naar het zieken huis. "Eva Van Dongen!" riep hij naar de balie medewerkster. "Pardon?" vroeg ze. Floris deed zijn ogen dicht en nam een paar keer diep adem. "Waar is Eva Van Dongen?" vroeg hij vriendelijker.


    De vrouw achter de balie typte op haar computer en glimlachte naar hem. "Ze ligt in kamer 5 maar ze zijn nog een paar testjes aan het doen." zei de vrouw vriendelijk. "U mag voor haar kamer wachten." Hij knikte en bedankte haar daarna ging snel naar de kamer waar eva lag. Na wat uren leek te duren kwam er een verpleegster de kamer uit.


    "O hallo. U bent?" vroeg ze vriendelijk. Floris stelde zich voor. "Ah haar vriend. Ja ze vroeg al om u. ga maar naar binnen." zei ze. "Hoe is het met haar." vroeg hij bezorgd. "Ze is in orde. Wat kneuzingen en lichte uitdroging verschijnselen. Maar ze komt er wel boven op." zei de verpleegster.


    Floris bedankte haar en liep snel naar binnen. Eva lag in het bed bij het raam. Ze leek in slaap gevallen te zijn. Weer sloeg zijn hart een slag over. Hij liep naar haar toe pakte zo stil mogelijk een stoel, ging naast haar zitten. En pakte haar hand.


    Hij had haar zo gemist. En was zo bang geweest dat hij haar nooit meer zou zien. Natuurlijk had hij hoop gehouden. Dat moest wel anders had hij het niet uitgehouden. Maar de angst werd met de dag erger. Zo erg dat de laatste maand hij altijd nachtmerries had.


    In zijn nacht merries had hij haar al 100 keer begraven. Elke nacht in zijn dromen lag ze in een kist. Even bloedmooi als altijd. Hij rilde bij de herinnering aan die nacht merries hoe levens echt het had gevoeld.


    Hij keek naast hem. Daar lag ze net als in zijn nacht merries maar het verschil was dat ze zachtjes ademhaalde. Hij haalde nu pas egt opgelucht adem. Ze was weer bij hem. Ze leefde nog Hij streelde Eva''s haar.wat nog steeds stug en vies aan voelde. Maar dat kon hem niet schelen."Ik houd van je meisje. Ik houd zo veel van je Fluisterde hij naar Eva.


    Van alle keren dat hij bijna was kwijtgeraakt was dit de engste. Door Zitman mocht hij niet officieel naar haar zoeken. En hij werd zelfs geschorst. Niet dat hij niet naar haar had gezocht. Avonden en nachten lang zocht hij naar aanwijzingen. De pogingen van zijn Collega''s frustreerde hem elke keer alleen maar. En toen Zitman na 2 maanden de zoektocht naar haar staakte ontstak hij bijna in woede. Als Marion hem niet had gestopt was hij vast zijn baan kwijt geraakt.


    Maar voor al de angst elke dag dat haar vermissing had voort geduurd was het ergste. Als politie man was hij zich elke eindeloze dag bewust dat de kans op haar levend vinden steeds minder werd. Hij was de tel kwijt van de vermissingszaken. Waarbij hij de na bestaande moest vertellen dat hun geliefde was gevonden. Maar dat ze die nooit meer levend zouden zien.


    Hij voelde altijd mee. Maar de angst zelf kende hij nooit volledig. Elke keer als zijn geliefde Eva hem bijna werd ontnomen had hij kunnen mee helpen haar weer veilig terug te brengen.


    Maar deze keer. Hij wist nu hoe al die mensen zich moesten voelen. Elke keer als de telefoon ging vrezen voor de woorden. ''We hebben haar gevonden. Het spijt me.'' Maar tegelijkertijd ook hopend dat ze haar toch gevonden hadden en nog leefden.


    Bijna niks was vreselijker geweest dan te leren dat Jasper Mechels een heel ander mens was dan de man waar hij bijna een jaar mee had samen gewerkt, de mee voelende behulpzame collega die achter elke aanwijzing aan ging als of hij Eva Persoonlijk aan hem terug wilde brengen. Hem op de hoogte hield. Die in werkelijkheid Joris Bols heette.


    Dat hij de zoon was van de man die Fleur had vermoord en herhaaldelijk zijn Eva ook probeerde bij hem weg te houden. De man was net zo verliefd geweest op haar als hij zelf was. Dat begreep hij wel. Ze was ook zo mooi. En zo ontzettend lief.


    En dan nu zijn zoon. Die net als zijn vader verliefd op haar was geworden. Dus in plaats van haar terug willen brengen. Haar had ontvoerd en verkracht. Haar bijna van het leven had beroofd. Als hij niet in een koelcel beneden had gelegen had hij hem er graag persoonlijk heen gebracht.


    Het aller ergste van deze periode waren die laatste 5 minuten geweest. Die 5 minuten waar het lichaam van Joris Bols in die witte zak werd weg gedragen en hij even dacht dat het Eva was die het niet had overleefd. Dat wilden hij nooit meer meemaken.


    Hij keek weer even naar haar. Ze lag in een diepe slaap. Een infuuslijn kwam uit haar arm. De zak die eraan hing bevatte een doorzichtige vloeistof. Haar gezicht zat onder de blauwe plekken, ze hadden hier en daar een wond verzorgd en af gedekt met een pleister. Maar nog steeds vond hij haar de mooiste vrouw in de wereld.


    Zachtjes kuste hij haar op haar wang. Daardoor werd Eva wakker. "Eefje." Floris kuste haar hand. Ze glimlachte naar hem. Zijn hart vertraagde en versnelde tegelijkertijd.


    "Ik was zo bang dat ik je nooit meer zou zien." zei hij Terwel hij bij haar kroop. "Ik wist dat je niet zou opgeven tot je me vond." zei Eva. Hij nam haar in zijn armen. "Nooit. Al was het. Het laatste wat ik deed."hij kuste haar kruin.


    Een arts kwam binnen lopen. "O pardon.goede morgen dit had ik niet helemaal verwacht." de arts liep naar Eva''s bed. "Goede morgen samen. Ik ben dokter de Vries." De arts glimlachte. "Hoe voelt u zich vandaag mevrouw?"


    Eva knikte. "Ja het gaat eigenlijk wel redelijk. Beetje hoofdpijn. En als ik snel op sta ben ik duizelig." Vertelde ze. "Ja dat was te verwachten, het goede nieuws is dat u eigenlijk buiten gekneusde ribben door de reanimatie en wat kwetsuren bij uw


    intieme zones. Niets mankeert.


    Uw lichte uitdroging hebben we weten te verhelpen." Zei de arts "En dan nu het slechte nieuws?" Vroeg Floris. Die weer opstond" er is geen slecht nieuws meneer?" Zei de arts. "Wolfs." Antwoorde Floris. "Meneer Wolfs, we waren even bang dat de uitdroging nadelig was geweest voor de baby maar daar is geen spraken van."

 hoofdstuk 10

    Eva keek van de dokter naar Floris en weer terug. "W..welke baby?" Vroeg ze. "Wat verschrikkelijk slordig ik dacht dat u op de hoogte was van uw zwangerschap. Eva raakte in een lichte paniek.


    Ja, ze wilde wel een kind maar dan van Floris. Wat als dit kind van Haar ontvoerder was. "D... dat kan niet. Dat mag niet." Zei Eva bijna hyper ventilerend. "Eef rustig." Zei Floris die haar dicht tegen zich aantrok. "We kunnen alles aan." Zei hij. "Wie." Begon Eva. "Wie is de vader?" Vroeg ze.


    "Dat weet ik niet mevrouw. Daar zult u een vaderschapstest voor moeten aanvragen als u dat zelf niet weet." zei de arts beschuldigend "en moet een of alle kandidaten DNA laten afstaan." Zei de arts. "U draagt het nu uit als of Eva een of andere sloerie is." Zei Floris boos. "Geen sinds meneer. Maar als er twijfels zijn over het vaderschap heeft mevrouw wisselende contacten gehad."


    Floris liep naar de arts toe "Nog al logisch h¨¨ kwakzalver, ze is ontvoerd, verkracht. En weet ik wat nog meer aangedaan." Zei hij woedend. "Floris rustig." Zei Eva die probeerde op te staan. Maar toen ze rechtstond, moest ze door duizeligheid de rand van het bed grijpen.


    Floris ging vlug naar haar toe en ondersteunde haar. "Pas op. Rustig gaan liggen Eef." Zei hij terwijl hij haar terug op bed hielp. "Gaat het weer?" Vroeg Floris bezorgd klinkend. Ze knikte zwakjes.


    "Goed zo''n vaderschapstest hoe doen we dat?" Vroeg hij aan de arts die hij met de minuut minder mocht. "We nemen DNA uit het vruchtwater en dat vergelijken we met een of meerdere DNA-monsters van de mogelijke vaders." Legde de arts uit. "Aan nemend door de intieme manier dat ik u aantrof dat u een van hen bent."


    "Wil je dat Eva?" Vroeg hij haar. Eva knikte. "Dan zullen we meteen aan de slag gaan." Zei de arts. Hij verzamelde wat hij nodig had. En vertrok.


    Tranen verschenen in Eva''s ogen. "Hey. Niet huilen." Zei Floris en hij kroop weer bij Eva in bed om haar voorzichtig weer in zijn armen te kunnen nemen. Hij haten het als ze huilden.


    "Wat als het van hem is?" Vroeg ze. Floris glimlachte terwijl hij haar een kus in haar haren gaf. "Ik heb je de eerste keer na Peer gezegd dat wie dan ook de donor is het jouw kind is. En dan is het goed." Zei Floris haar troostend.


    Ze glimlachte naar hem. "Meen je dat?" Vroeg ze. Hij kuste haar zacht. "Zo lang jij de moeder van het kind bent Eva, zal ik het met jou opvoeden en lief hebben. Wie dan ook de vader is." Eva knikte en zoende hem. "Samen?" Vroeg ze. "Samen!"


    Na 2 dagen mocht Eva eindelijk naar huis. Marion en Romeo hadden de Ponti versierd en waren nu aan het wachten tot zij en Floris thuis zouden komen. "Wat denk je dat ze nu gaan doen? Vroeg Romeo "wat bedoel je?" vroeg Marion. "Nou iedereen heeft gezien dat ze meer zijn dan partners en vrienden. "Antwoordde Romeo. "Die kus loog er niet om."


    "Alleen jij Lucas en ik weten dat. En je bent toch niet meer zo''n vreselijke dienstklopper dat je dat gaat melden Romeo? Jij weet net zo goed als ik dat die twee al jaren verliefd op elkaar waren. Dit moest er eens van komen." Antwoordde Marion.


    "Dat weet ik ook wel, maar het mag niet. Politie partners mogen niet romantisch verbonden zijn." zei Romeo. "Als dit gemeld wordt. Worden ze uit elkaar gehaald. Word hij overgeplaatst. En zo ver weg dat ze elkaar nooit meer zien." Zei Marion. "Alsjeblieft Romeo. Ja, partners mogen niet romantisch verbonden zijn. Maar dat waren ze al jaren. Om Mechels te citeren God hebben haar ziel. Van de seksuele spanning tussen die twee kun je zulke dikke plakken snijden." zei Marion en hield haar vingers een centimeter of vijf van elkaar.


    Reading on this site? This novel is published elsewhere. Support the author by seeking out the original.


    "Het heeft ze nooit in de weg gestaan om het beste team van het korps te zijn. Sterker nog, ik denk juist dat het hun hielp." zei Marion tegen haar partner. "Hoe bedoel je. ''Dat het hun hielp'' Marion?"


    "Nou Romeo door dat ze elkaar zo goed kennen vullen ze elkaar perfect aan. Je weet zelf wel dat ze regelmatig maar een half woord of een blik nodig hadden om de meest ingewikkelde zaken op te lossen. Ze gaan door het vuur voor elkaar. Negeerde dienst bevelen om elkaar te redden. Juist omdat ze zo stapelgek op elkaar zijn."


    "Ja, maar wij kennen elkaar toch ook zo goed. Wij gaan ook voor elkaar door het vuur." Marion brak uit in een schaterende lach. "Wat is er zo grappig?" vroeg Romeo. "Ik denk niet dat wij elkaar ZO goed kennen." zei ze hikkend van het lachen. "Sorry hoor Romeo sorry." zei Marion zichzelf bedarend. "Maar om je eerste vraag te beantwoorden. Als wij onze mond houden gaan ze gewoon weer aan het werk als Eva daar klaar voor is."


    "En als hun werk er onder gaat lijden?" Vroeg Romeo. "Dan zijn we toch vrienden en spreken we ze daar eerst op aan. Als het dan nog niet gaat ja, dan gaan we het melden. Maar zie jij dat gebeuren?" Romeo schudde zijn hoofd. "Afgesproken?" Vroeg Marion. "Ja Afgesproken."


    Een paar minuten later kwamen Floris en Eva de trap af lopen. "Eva! Wat ben ik ontzettend blij om jou weer te zien." Riep Marion die Eva onmiddellijk omhelsden. "Wat zijn wij ontzettend bang geweest." Voegde ze eraan toe Eva lachte zwakjes. "wil je wat drinken?" Vroeg Marion licht geforceerd.


    De reactie van haar goede vriendin beviel haar niets. Eva was een sterke gebekte vrouw. Ze leek nu een bang verslagen vogeltje. "Romeo haal jij voor haar is een groot glas chocolademelk." Zei Marion terwijl ze Floris met zich meetrok.


    "Is er iets?" vroeg ze. "Ik ken dat meisje al van af dat ze 6 was, ik heb haar nog nooit zo verslagen gezien." Zei ze "je Hebt haar hart toch niet gebroken h¨¨?" riep Marion die gelijk spijt had van haar uit bar Sting. Tuurlijk had hij niet afgewezen nu hij eindelijk haar liefde kreeg." Hij schudden zijn hoofd. "Tussen jou en mij." zei ze. "Je moet het iemand vertellen.


    Floris knikte. "Zweer dat zij dit nooit te weten komt." zei hij. "Gezworen." zei Marion. "Goed dan." Hij haalde diep adem. "Ze is zwanger." Zei hij "Wat? Van hem?" Vroeg ze, ze was al bang voor het antwoord. Ze wist bijna zeker dat het van Joris moest zijn. "Dat weet ik niet." Antwoordde Floris. "Hoezo weet je niet?" Vroeg ze. Maar eigenlijk viel het kwartje al voor dat ze haar vraag had afgemaakt. "Wacht even. Wil jij zeggen dat." Marion dacht even na. "Dat ze van jou?" De rode kleur op zijn wangen verklapte genoeg.


    "En ik maar denken dat wij getuigen waren van het eerste intieme contact tussen jullie." Zei Marion plagend. "Dat was geen storing in haar zender" zei ze. "Viezerik." Zei ze plagend."We hebben een test laten uit voeren, maar de uitslag duurt een week." legde hij uit. "Je bent toch niet zo''n vreselijk mens dat dan weer gelijk laat weten dat als het niet van mij dan helemaal niet h¨¨?" Vroeg Marion. "Nee natuurlijk niet wat denk jij nou? Ik houd van haar Marion. Of ze nou van hem of van mij zwanger is, Ik zal er zijn." Zei hij.


    "Ja, dat wist ik ook wel. "Zei Marion Terwijl haar wangen rood werden van schaamte."het spijt me." Zei ze "Goed Wolfs, als zij niks verteld weet ik van niks." zei Marion. Ze liep weer terug naar Eva. "Hoe gaat het met je?" Vroeg ze gespeeld op gewekt.


    "Leuk geprobeerd Marion. Wat heeft hij je verteld?" Ze had kunnen weten dat ze iets vermoeden. "Niets. Hij wilde alleen weten of we Zitman iets gemeld hadden." Jokte Marion. "Dat heb je toch niet h¨¨?" Zei Eva. "Als je dat wel doet dan ben ik hem kwijt. Dat kan ik niet aan Marion." riep ze bijna in paniek. "Mijn loyaliteit ligt bij mijn vrienden. Niet bij mijn werk." Zei Marion. "Dus nee. Romeo en Lucas hebben beide ook gezworen niks te zeggen als dat niet hoeft." Verklaarde Marion.


    "Hoezo. Als dat niet hoeft?" Vroeg Eva. "Marion Alstjeblieft ze halen hem hier weg. Ik heb hem nodig Alsjeblieft." Zei Eva smekend "Als jullie werk er niet onder lijdt, bedoel ik. Maar dat zie ik niet gebeuren." Eva ging weer rustig zitten. Marion had geen idee dat de relatie tussen haar en Wolfs al een tijdje stand hield.

 hoofdstuk 11

    Onweer rolde door de donkere lucht. Het klonk als bommen die afgingen. Floris keek om zich heen. Hij had geen idee waar hij was. Na nog een klap onweer staan er ineens mensen om hem heen. Hij herkende Marion die afkeurend naar hem keek. "Marion?" riep hij. "Het is allemaal jouw schuld!" hoorde hij Romeo ineens roepen. "Waar heb je het over."  Vroeg hij.


    "Heb je nu je zin?" hoorde hij Zitman vragen die voor hem op dook met een zwarte roos in haar hand. Hij zag plotseling waar hij was. Hij was op een kerkhof. Een stukje verder lag een enorme berg zand bij een grafsteen. Naast de berg zand stond een kist. Hij liep naar de kist toe. Een enorme flits verlichte de grafsteen ''Eva Van Dongen. Te vroeg van ons weggerukt.'' stond er op de steen. Hij kon de jaartallen niet lezen. "Leuk geprobeerd jongens." Zei Floris. Hij liep naar de kist die nog open stond. "Jouw schuld." Zei Romeo weer.


    Hij keek in de kist. Zijn hart stopte met kloppen. Daar in de kist lijk bleek in haar vaste leren jas donker blauwe spijkerbroek en zwarte gymschoenen lag Eva. "Nee Eva." schreeuwde hij. "Eva!" schreeuwde hij weer. Waarna er weer een oorverdovende klap onweer door de lucht klonk.


    "EVA!" Badend in het zweet werd hij wakker. Zijn droom had zo echt geleken. Hij keek naast hem. Paniek greep hem weer. Het bed was leeg. Eva lag er niet. In paniek liep hij naar de keuken.


    Eva zat aan de keuken tafel. Hij ademde opgelucht uit. Hij liep haar kant op. "Moest je me weer laten schrikken?" vroeg hij. Ze reageerde niet. Ze staarde voor zich uit met een kopje in haar handen en haar benen opgetrokken. "Eef?" zei hij. Ze bleef, maar voor zich uit staren. "Eva, ben je in orde?" vroeg hij haar. Een traan ontsnapte uit haar oog hoek.


    The narrative has been taken without authorization; if you see it on Amazon, report the incident.


    "Wat als het nou echt van hem is?" vroeg ze. "Ik heb je al verteld dat zo lang jij de moeder bent ik er van zal houden." zei hij terwijl hij bij haar ging zitten. "Dat zeg je nu." ze nam een slok uit haar kopje. "Ik meen het ook." zei Floris haar arm strelend.


    "Nu ja, omdat we het niet weten." zei ze. "Als ik eerder bereid was een kind met je groot te brengen wat van een ander was waar jij kort een relatie mee had, zal ik een kind wat in je gedwongen is toch ook samen met jou groot brengen." zei hij sussend.


    "Dat zeg je maar." zei Eva snikkend. "Eef ik houd van je, dat heb ik altijd al gedaan. Dat zal ik altijd blijven doen." ze keek hem aan. "Dat weet je niet. Dit kind zal alles veranderen. Voor al als het van hem is."


    "Ja, misschien wel ja, maar vast niet wat ik voor jou voel." zei hij geruststellend "vast wel." Je zal mij erdoor gaan haten." snikte ze. "Nee Eva. Na alles wat we hebben doorgemaakt is mijn liefde voor jou nooit minder geworden, dan kunnen we dit zeker aan." Eva glimlachte.


    "Misschien heb je wel gelijk." zei ze. "Ik weet niet wat er gebeuren gaat, Eva, dat weet jij ook niet. Wat ik wel weet is dat ik nu zielsveel van jou houd. En dat ik van plan ben als jij dat toe laat dat heel lang te blijven doen."


    Eva glimlachte. "Je blijft te lief." Zei ze. "Dat valt toch wel mee?" Vroeg hij. "Nee dat valt niet mee." Zei Eva "dat zal dan wel door jou komen." Zei Floris "ja pest maar weer." Zei ze terwijl ze hem een duwtje gaf. "Kom gaan we weer slapen." Zei hij haar hand pakkend.

 Hoofdstuk 12

    "Wat heeft Wolfs je verteld?" Vroeg Eva Aan Marion. Ze was op bezoek gekomen zodat Eva niet alleen was de eerste dag dat Floris weer moest werken. "Niks hoor." Zei ze. "Onzin Marion. Ik zag jullie."


    Marion zuchtte. "Ik heb beloofd niks te zeggen." Antwoord en ze. "Marion!" Ze zuchtte. "Goed dan." Zei Marion. "Hij heeft je alles verteld of niet soms?" Marion knikte. "Alleen de nette dingen." Zei Marion. Eva keek blozend naar de grond. Lachend sloeg Marion een arm om haar heen. "Wist je dat er op het kantoor weddenschappen lopen over wanneer jullie. Nou ja, je weet wel." Zei ze lachend. "Nou zeg Marion! " Ook Eva lachte.


    "Hoe ver ben je?" Vroeg Marion. "3 maanden, dat wil zeggen dat het verwekt is vlak voor of tijdens mijn gevangenschap." Zei Eva "en wanneer komt die uitslag?" Vroeg Marion. "Het ligt daar op het aanrecht." Zei Eva "ik durf niet te kijken." Zei ze. "Moet ik kijken?" Vroeg Marion. Eva zucht. "Nee ik doe het wel." Zei Eva. Ze liep naar het aanrecht en pakte de enveloppe op. "Als een pleister Eva gewoon snel." Zei Marion. Eva opende de enveloppe en las hem snel door.


    Verschrikt sloeg ze haar handen om haar mond en brak in tranen uit. "Gaat het? Is het slecht nieuws?" Eva schudde haar hoofd. "Maak je nou niet overstuur." Zei Marion en pakte haar telefoon. Sprak snel iets in en liep naar Eva."rustig nou." Zei Marion die de brief die Eva had laten vallen op pakte en doorlas. "Dit is toch niet zo erg gekkie." Zei ze en sloeg een arm om Eva heen. Floris liep de trap af. "Eva! wat is er? " Vroeg hij en omhelsde haar. "Marion? Wat is er?"


    "Emoties verder niks." Zei Marion. Hij kuste haar op haar slaap."wat is er dan meisje? Maak je zelf nou niet zo overstuur" zei Floris die haar steviger vast pakte. Na een paar minuten kalmeerde Eva eindelijk.


    "Is het nou allemaal zo vreselijk meisje?" Vroeg hij. "Werd me gewoon even te veel." Zei ze. "Ja, dat snap ik wel er is veel gebeurd." Eva glimlachte. "Nou, ik zou ook acuut overstuur raken hoor Wolfs." Zei Marion proberend niet plagerig te klinken"Ja, ik ben het met Marion eens." Zei Eva. "Krijg ik nou nog het antwoord." Vroeg hij "Ik heb Eva moeten vertellen wat jij me verteld hebt." Zei Marion "je beloofde dat het tussen ons was Marion." Zei hij.


    Stolen content warning: this content belongs on Royal Road. Report any occurrences.


    "Nou weet je Wolfs, ze is nou eenmaal een deel van het beste recherche team van Maastricht. Je houdt niet zo veel geheim voor haar." Zei Marion. "Ik snap het Floris, het is al goed." Zei Eva. "Maar waarom was je nou zo overstuur?" Vroeg hij. "Test resultaten was gewoon even emotioneel." Zei ze. "Slegt nieuws dus?" Vroeg Floris. Eva keek Marion even aan.


    "Ja afschuwelijk." Zei Marion. "Verschrikkelijk." Zei Eva"Zeg jij het of zal ik het doen?" Zei Marion. "Jij hebt een bepaalde flair." Zei Eva. "Nou voor uit. Ik begin ineens die vreemde storing in haar zender te begrijpen." Zei Marion grijnzend.


    "De Uitslag kwam van morgen binnen. Het is 100% zeker van jou." Zei Eva. "Wat zeg je?" Vroeg hij zijn oren niet gelovend. Eva pakte zijn hand en legde die op haar buik. "Dat wat hierbinnen groeit van ons samen is." Zei ze."niet van hem. Maar van ons."


    Hij keek naar Marion die aandacht trok door een schuivend gebaar bij haar ring vinger te maken. Hij knikte. "Ik ben zo terug." Zei hij. En hij liep de keuken uit. "Wat voeren jullie in je schild?" Vroeg Eva. "Niets." Jokte Marion. Na vijf minuten was Wolfs weer terug.


    Hij slikte even. "Mijn liefste Eva. Ik heb je dit ooit eerder proberen te vragen. Dat lukte me toen niet door omstandigheden. Daarna durfde ik het niet meer. Ik was bang je te verliezen. Maar zo als je al zei, zal alles nu veranderen." Hij pakte haar hand. "Lieve Eva. Wil jij met mij trouwen? Vroeg hij. Eva glimlachte. "Wat denk jij nou." Zei ze. "Natuurlijk wil ik dat." Floris schoof de ring die hij jaren geleden voor haar had gekocht om haar vinger en kuste haar. Marion gaf een hoog gilletje. En viel ze om de hals. "Ik ben zo blij voor jullie." Riep ze. Eva lachte voor het eerst in maanden voelde ze zich ongenaakbaar.


    "Ik heb nooit gedacht dat ik Frank ooit gelijk zou geven." Zei Floris."wat bedoel je?" Vroeg Eva. Hij kuste haar hand. "Hij zei me ooit dat hij de gelukkigste man ter wereld was. Omdat jij met hem wilde trouwen." Ze hij. "Dat is precies hoe ik me nu voel."


    Zei hij en hij kuste haar. "Maus zou je nu bedreigd hebben." Zei Eva. "Dat je maar beter goed voor zijn kleine zusje moet zorgen anders zou die je castreren." lachte ze weer. Ze was eindelijk intens gelukkig Ze was vrij, veilig, zwanger van haar grote liefde en verloofd. Niks kon dit moment verpesten.

 hoofdstuk 13

    "Dit vraagt om bubbels." Riep Marion. Ze liep weg en nam haar telefoon mee. Ze toetste een knop in en hield haar oor tegen de luidspreker. "Jij haalt Kroon op en komt hier heen. Ja, de Ponti natuurlijk sukkel." Zei ze en hing op. Ze pakte 2 flessen en wat glazen en liep weer naar beneden.


    "Was jij nou aan het bellen?" Vroeg Eva. "Ja, mijn zoon. Die wilde weten of alles goed met je ging." Jokte Marion en schonk snel in 2 glazen champagne en in 1 bruisend mineraalwater. "Dat jullie nu eindelijk gelukkig mogen worden. " Zei Marion. "Nou zeg, wat een gezelligheid." Zei Romeo die samen met Lucas naar beneden kwam. "Zo zo champagne." Zei Lucas."wie gaat er trouwen?" Zei Lucas gekscherend.


    Blozend hield Eva haar linkerhand omhoog. "Nee! Serieus?" Riep Romeo. "Ja serieus..." zei Eva. "Wij gaan trouwen." Zei ze Floris zijn hand pakkend. "Wat leuk." Zei Lucas. "Ben wel een beetje jaloers hoor." Zij hij plagend.


    "Pestkop. Eva wil je ze gelijk alles vertellen?" Vroeg Floris. "Hoezo alles vertellen?" Vroeg Romeo. Eva knikte. "Ik ben 3 maanden zwanger." Zei ze. Romeo''s gezicht betrok. "Van Joris?" Vroeg hij. "Dat moet wel." Voegde hij toe.


    "Nee Agent Sanders. Niet van Joris Bols." Zei ze. "Van wie dan wel?" Marion schaterlachte. "Vergeef me mijn partner hoor." Zei ze. "Jij wilt rechercheur worden?" Vroeg Marion. "Wat heeft dat er mee te maken?" Vroeg Romeo. "Dat je het duidelijke antwoord niet ziet Romeo." Grinnikte Marion. "Als ik niet van Joris zwanger ben van wie dan wel denk je." Zei Eva. "Ja, van Wolfs maar dat." Begon Romeo "maar dan." Zei hij. "Ja, dan hadden we al langer een geheim." Zei Eva. "Is dat toch gelukt." Grapte ze


    "Nooit gevraagd. Hoelang zijn jullie nou al." Zei Marion. "Nou! Marion!" Zei Eva lachend. "Een stel Eva." Zei ze lachend "Bijna een jaar nu." Zei Floris. Die Eva tegen zich aan trok. "Ik was al bang dat Romeo na die verklaring van Nico de boer er achter was gekomen." Zei hij. "Hoezo?" Vroeg Romeo. "Al die toespelingen die hij maakte over dat ze mijn vriendin was. En dat er camera''s hingen." Zei hij. "Ik dacht dat hij gewoon aan het pesten was." Zei Romeo." Dat was hij ook. Maar met reden." Vertelde Floris lachend.


    "Maar wat ga je nu doen Eva?" Vroeg Lucas. "Waar mee?" Vroeg ze. "Nou nu jullie gaan trouwen dan mogen jullie niet meer samen werken." Zei hij. "Als we allemaal niets zeggen kan dat wel." Zei Eva "ik wil voorlopig alles zo gewoon mogelijk." Zei ze verder. "Maar je moet Zitman wel op de hoogte stellen van jullie kind." Zei Marion.


    "Ja. Maar ik kan toch ook verloofd zijn met iemand anders dan Floris." Zei Eva. "Dat gelooft niemand." Zei Romeo. "Het probleem is niet of mensen het geloven Romeo." Zei Floris. "Als Eva en ik ontkennen dat er iets meer is kan Zitman dat ook doen. Of ze dat nou geloofd of niet."


    Love what you''re reading? Discover and support the author on the platform they originally published on.


    "Ik ga in ieder geval niet op risicovolle zaken af." Zei Eva. "Deze wil ik echt niet kwijtraken." Zei ze. Floris omhelsde haar. Hij wist dat ze doelde op haar miskraam. "Dat gebeurt ook niet meisje." Zei hij. "Als jij er voor zorgt dat je geen kannibalen meer aantrekt." Eva glimlachte.


    De volgende dag stond Eva met het zweet in haar handen in het kantoor van Zitman. "Ik denk dat ik niet duidelijk hoef te maken dat ik blij ben u gezond en wel weer terug te zien Mevrouw van Dongen." Zei Zitman. "Dank u. Ik wilde aangeven dat ik geen risicovolle zaken meer wil aan nemen voorlopig." Zei Eva. "Dat kan ik begrijpen. Maar u kunt ook naar een psycholoog voor uw problemen." Zei Zitman. "Nee. Die heb ik niet nodig. Ik heb een andere reden voor dit verzoek." Zitman keek haar aan. "En die is?" Vroeg ze.


    "Ik ben 3 maanden zwanger." Vertelde Eva. "Ja, dat veranderd de zaak. U bent toch niet in verwachting van meneer Bols toch?" Vroeg Zitman. Eva lachte. "Nee." Zei ze. Zitman keek uit haar raam. "Dat is fijn.maar gaat u het dan alleen opvoeden. Dat zal zwaar zijn." Vroeg ze. "Nee Floris." Eva schraapte haar keel. "Wolfs gaat me erbij helpen." Zitman keek Eva even door dringend aan. "Juist." Ze stond op en liep naar de deur. "Meneer Wolfs mijn kantoor." Eva voelde een lichte paniek. Zitman wist het. "Mevrouw Zitman?." Vroeg Wolfs. "Beledig niet mijn intelligentie door tegen me te liegen." Zei ze. "Mevrouw?" Wolfs keek Eva even snel aan. "Ik weet heus wel wat er tussen jullie is. En ik zie ook heus wel dat het zich verdiept heeft, is dat een verlovingsring mevrouw van Dongen?" Zei Zitman. Eva voelde dat ze tot haar kruin bloosden.


    "Jullie zijn mijn beste team. Misschien wel het beste team van heel Limburg. Dus luister goed. Ik schiet mezelf in mijn voet als ik jullie uit elkaar laat halen. Geef mij daar dus ook geen aanleiding toe. Zo gauw jullie uit die deur stappen weet ik niets van jullie verloving of wie de vader is van uw kind mevrouw van Dongen. En kijk mij niet zo aan meneer Wolfs, ik ben ook niet achterlijk." Zei Zitman. "Als jullie discreet omgaan met jullie relatie. Zal ik geen stappen ondernemen." Wolfs knikte. "O, nog 2 dingen, meneer Wolfs op risico meldingen gaat u af met meneer Sanders. Ik denk niet dat u daar bezwaar tegen heeft."


    Floris schudde zijn hoofd. "En het tweede?" Vroeg Eva. Zitman glimlachte. "Gefeliciteerd." Eva haalde opgelucht adem. Alles zou bijna hetzelfde blijven. "Ga maar weer aan het werk." Zei Zitman.


    "En?" Vroeg Marion aan Eva toen ze het kantoor uitkwam. "Ze weet het." Zei Eva."wat weet ze?" Vroeg Marion. "Alles. Over Floris en mij. Over van wie mijn kind is. Alles." Zei Eva "He nee. Moet een van jullie nu weg. Nee toch." Vroeg Marion. "Ik ben bang van wel Marion. Zitman is van de regeltjes." Zei Romeo. "Ja, dat zou je denken." Zei Wolfs. "Maar als wij ons werk gewoon goed blijven doen grijpt ze niet in."


    Marion omhelsde eerst Eva en daarna Wolfs. "Dat is een opluchting zeg." Riep Marion. "O en Romeo. Zitman zal het je zelf wel vertellen, maar met mogelijke risicovolle zaken ben jij mijn partner. We gaan mijn bijna vrouw en kind niet in gevaar brengen." Zei Wolfs. Lachend naar Eva. Voor het eerst sinds Fleurs dood voelde hij zich gelukkig.